Home > Kazachstan > Van Amsterdam naar Tokyo > Reisverslag dag 57
1 mei 2016 - 8 augustus 2016 (100 dagen)
Wanneer we wakker worden komen de Kazakse vrienden vragen of we geen last van de vodka hebben. Dat valt wel mee. Of we shasliks willen? Ze gaan ze zo bereiden als ontbijt. Wij ruimen de spullen op en pakken de tent weer in. Ondertussen komen veel dagjesmensen aan met bussen. Zij gaan wandelen rond de meren. Bij het afscheid van de Kazakse vrienden eten we een shaslik mee. Wat een gastvrijheid. Uiteindelijk rijden we pas tegen elf uur van het terrein af. We moeten dezelfde route terug als gisteren.
Tweemaal passeren we de rivier weer. Vanaf het eerste grote dorp wordt de weg beter. Een goede asfaltweg leidt ons naar de omgeving van de Charyn Canyon. Een grillige rotsformatie, uitgesleten door de Charyn rivier. Waar onze navigatie de ingang naar Charyn aan geeft, wachten we op de motorrijders. Zij hebben echter de ingang naar de canyon elders gevonden. Door de slechte netwerkverbinding komen smsjes met flinke vertraging aan. Bellen lukt sowieso niet. We staan op elkaar te wachten, maar niet op dezelfde locatie. Een Duits stel komt aanrijden. Zij rijden in een overland truck. Zij reizen al sinds augustus vorig jaar en willen verder naar China en Tibet. Ook zij zoeken de canyon. We vragen de weg aan iemand die op zijn paard passeert. We begrijpen dat de weg waar wij staan naar een canyon leidt, maar dat de Charyn Canyon verderop ligt. We besluiten eerst onze canyon in te rijden. Via een rivierbedding komen we dieper en dieper de canyon in. Aan weerszijde grillige rotsformaties ooit uitgesleten door het water. Wat een prachtige omgeving. Veel tijd om hier van te genieten hebben we eigenlijk niet. We moeten op zoek naar de Charyn Canyon zelf. We vragen het nog een paar keer, maar veel duidelijker wordt het niet. Het moet echt in de buurt zijn, zegt iedereen. Niet dus! Wanneer we de coördinaten van de motorrijders doorkrijgen via sms, blijkt het nog 23 kilometer verder te zijn. Snel rijden we er naar toe. Helaas. Petten op de weg. Opnieuw een politiecontrole. We hebben onze verlichting niet aan, begrijpen we uit de gebaren.
We doen de lampen aan. De ene beambte wil documenten zien, de andere zegt doorrijden. Het lijkt ons het beste om naar de laatste te luisteren. Bij het National Park Charyn Canyon ontmoeten we de motorrijders weer. Vanaf de rand kijken we de bijna driehonderd meter diepe canyon in. De canyon wordt ook wel het kleine broertje van de Grand canyon in Amerika genoemd. Vanuit verschillende rotspunten hebben we mooi uitzicht op de lager gelegen canyon. Overal waar je kijkt is het mooi. Door het late vertrek vanmorgen en de vertragingen rond de canyon is het al half zes wanneer we ons op maken om naar Almaty te rijden. De afstand is echter nog wel tweehonderd kilometer om te rijden. Gelukkig is de weg goed en kunnen we redelijk doorrijden. Om kwart voor negen naderen we het hotel. We rijden de inrit van het hotel voorbij. Als we keren, duiken er direct zwaailichten op. Politie. We hebben een doorgetrokken streep overschreden. In alle gebaren begrijpen we dat we een vreselijke daad begaan hebben. De agent wil het rijbewijs in beslag nemen. Wij wijzen hem erop dat hij gewoon de bekeuring in drievoud moet uitschrijven. Op een papiertje schrijft hij dat hij het af wil kopen voor 200 dollar. Wij bieden hem 200 tenga (nog geen euro). Als hij een tegenbod vraagt, zeggen wij dat we wel mee gaan naar het bureau voor de bekeuring en om zijn voorstel voor 200 dollar te bespreken. Nerveus pakt hij zijn onderhandelingspapiertje terug. Hij pakt de 200 tenga nog aan en daarna mogen we doorrijden. Honderd meter verder ligt het hotel. Heerlijk om weer even een goede douche te hebben. 's Avonds gaan we eten in de Shakespeares pub. Een adresje van de Kazakken uit Kolsai.