Home > Tadzjikistan > Van Amsterdam naar Tokyo > Reisverslag dag 46
1 mei 2016 - 8 augustus 2016 (100 dagen)
Bij het ontbijt is er een discussie over de te volgen route. In Khorog kunnen we zoals gepland de Wakhan valley in naar het zuiden nemen, maar hiervandaan kunnen we ook de officiële Pamir highway volgen, die rechtstreeks door de bergen naar Murgab gaat. Aangezien de weg gisteren al het beeld bood van een vallei langs de grens met Afghanisatn, kiezen de motorrijders er voor om direct door te steken. Hierdoor creeren zij extra rustdagen. We splitsen op en zien elkaar zaterdag weer bij het Bulunkul meer. De reisafstand die wij af gaan leggen voor vandaag is niet zo ver. Zo'n honderd kilometer. Over de onverharde wegen zal het ons toch nog wel enkele uren kosten. In de ochtend controleren we Brutus, vullen de olie bij, wassen de auto een beetje en wisselen geld bij de bank. Khorog is een rustig stadje. Via de hangbrug loop ik naar de andere zijde. Hiervandaan heb ik een mooi uitzicht op de stad met daarachter de enorme bergketens. Op de toppen ligt sneeuw
. Deze bergtoppen zijn boven de zes kilometer hoogte. Om twaalf uur nemen we afscheid voor een paar dagen van elkaar en rijden Khorog uit. De weg volgt de rivier. Ook vandaag weer prachtige uitzichten. Halverwege zit een afslag naar het mineraalbad Garam Chashma. Met name door de mineraal afzettingen tegen de rotsen, een mooie locatie om even te zwemmen. Helaas zijn we te vroeg voor het mannen zwemuurtje. We kunnen wel in het binnenbad. Dit lijkt ons niet zo leuk. We parkeren langs het bergriviertje en zetten de stoeltjes in de schaduw onder de bomen. Wachten is hier helemaal niet vervelend. Om klokslag half vier staan we weer voor de deur van de hotsprings Garam Chashma. Dit keer mogen we wel naar binnen. De mineralen hebben in het buitenbad een mooie witte afzetting tegen de rotsen gevormd. In het bad zijn al verschillende mannen. Ik voel mij wat preuts als ik met mijn zwembroek het bad betreed. Verder is iedereen naakt. Het water is erg warm. Ik schat de temperatuur boven de 35 graden.
De mannen in het water gebaren dat ik gewoon een duik moet nemen. Ik plons het warme water in. Ik ga zitten op een soort onderwater bankje. Al snel komt de vraag of we Russisch spreken. Dat niet maar met handen en voeten worden we steeds handiger. Meestal is vraag één waar we vandaan komen en vraag twee waar we naar toe gaan. Ook al versta ik niets van de vraag, ik geef meestal antwoord in deze volgorde. De man naast mij komt uit Dushanbe, begrijp ik. Hij vertaalt onze reisplannen tot aan Tokio weer naar de andere badgasten. Vanaf Garam Chashma is het nog zo'n twee uur rijden naar Ishkashim. De vallei langs de grens met Afghanistan wordt breder. Op sommige stukken ligt een groene oase. Hier is het beter toeven, lijkt mij. De wind steekt op. De bomen zwiepen en het zand waait over de weg. De lucht is vol stof. Het is heiig. Zou er slechter weer aan komen? Tegen zessen rijden we Ishkashim binnen. Volgens de navigatie staan we praktisch voor een homestay. Dit lijkt een prima plek om te overnachten. In een nabijgelegen winkeltje kopen we wat bier. We zijn precies op tijd weer terug om aan te schuiven voor het avondeten. Soep met plov. Er blijken nog twee Nederlanders (Evert en Manon) te overnachten. Zij doen een reis van Tashkent naar Bishkek. Leuk om hun reiservaringen te horen.