Mongolië > Feest in Choibalsan

We besluiten vandaag 'maar' tot Choibalsan te rijden. Door rijden naar de volgende grote stad aan de grens is ruim 200 kilometer verder en dit lijkt te veel van het goede. Dit betekent dat we vandaag rustig aan doen. Het meisje dat de kamers beheert heeft in gebaren aangegeven dat de weg aan de zuidzijde van de rivier beter is dan het vervolg van onze weg van gisteren. Ze lijkt zelfs over asfalt te spreken. Net als we weg willen rijden komt ze aangerend met het paspoort van Wilco. Hij had het in de kamer laten liggen. Toch een essentieel onderdeel voor het vervolg van de reis. Net buiten het dorp wordt inderdaad een nieuwe weg aangelegd. Het net geasfalteerde deel is zorgvuldig afgeschermd, zodat er nog geen verkeer op kan rijden. We rijden via het zandpad verder. Even verderop, waar nog geen asfalt ligt kunnen we wel de weg op glippen. We rijden enkele kilometers en stuiten op een zandbarrière. De barriere lijkt niet zo hoog.

Mongolië - Naast het Russische monument worden ook de Mongoolse slachtoffers herdacht

Voorzichtig rijden we er overheen. Verderop staat een wals op de weg. De man draait zijn wals overdwars over de weg wanneer wij naderen. Een duidelijk signaal. We keren weer terug naar het zandpad. Na enkele kilometers hobbelen is er wel een officiële oprit. We rijden een prachtige asfaltweg op. De laatste tachtig kilometer naar Choibalsan rijden heerlijk. Rond het middaguur arriveren we al in de provinciehoofdstad. In de tweede wereldoorlog is hier zwaar gevochten tussen de Japanners en de Russen. De Japanners zijn hier door het leger van Stalin verslagen. Aan de rand van de stad staat een groot standbeeld om de Russische slachtoffers te eren. Het is druk bij het monument en de daarachter gelegen renbaan. Het lijkt of er een soort feest in de stad gaande is. Ook in het centrum is het druk ondanks het warme drukkende weer. Het Danrig Danjaalin klooster is helaas gesloten. Vroeger baden hier dagelijks meer dan achthonderd monniken. Na de vernietiging van het klooster door de communisten en de recente heropbouw wonen er nog maar twaalf monniken. Doordat we laat en stevig geluncht hebben, besluiten we 's avonds alleen een biertje te nemen. Nog altijd is het druk op straat. Veel mensen zijn behoorlijk aangeschoten. Wanneer we terug lopen naar het hotel horen we muziek. Op het centrale plein staan zeker duizend mensen rond een podium. Verschillende lokale zangers treden op al dan niet met karaoke teksten op het grote scherm. Helaas begint het net te spetteren. De feestdag heeft waarschijnlijk iets te maken met de strijd in WOII. We blijven niet al te lang want morgenochtend willen we op tijd vertrekken. Weer terug op de kamer, horen we vuurwerk. Vanuit de kamer kunnen we het schouwspel net niet zien.