Oostenrijk > Kasteel van Ljubljana

Vroeg op, want we hebben vandaag een lange dag voor de boeg. Omdat we gisteren het Kehlsteinhaus niet meegepakt hebben, starten wij er nu mee. Het is even puzzelen om weer terug op de route te komen. Net buiten Salzburg cirkelen we langzaam de bergen in. Helaas is het vanochtend ook bewolkt. Op de bergtoppen liggen nog sneeuwresten. We maken snel hoogte. Bij het bezoekerscentrum rijdt normaal een bus naar het Kehlsteinhaus. Dit oorspronkelijke theehuis werd in 1945, vlak voor het einde van de oorlog, cadeau gedaan aan Hitler. Tegenwoordig is er een restaurant in gevestigd. Vandaag is het gesloten. Als we de weg in slaan naar Berchtesgaden, is het dalingsspercentage 24%. Helaas is dit de verkeerde richting. Bij het draaien heeft Brutus de grootste moeite om de berg op te komen. In Nederland hebben we nooit kunnen oefenen in bergachtig gebied. Ook in het National park Berchtesgaden gaat de weg met haarspeldbochten snel omhoog. In een rustig drafje rijden we omhoog. Harder kunnen we gewoon niet. Op de top hebben we een prachtig uitzicht over het glooiende landschap in het grensgebied tussen Duitsland en Oostenrijk.

Oostenrijk - De drie bruggen in de Sloveense hoofdstad Ljubljana

De bermen zijn bedekt met de sneeuwresten van de winter. Het Kelssteinhaus kunnen we vanaf hier niet zien. Aan de andere kant rijden we de berg weer af. Bij het dalen hebben de remmen het flink te verduren. Ze zijn behoorlijk warm als we beneden komen bij de snelweg A10 naar Villach. Ik ruik het rubber. We besluiten om over de snelweg naar Ljubljana te rijden en niet via de bergweg. Laten we Brutus niet onnodig belasten in zijn eerste week. Via legio tunnels komen we bij de grens met Slovenië. Hier staat het verkeer stil. Er blijken werkzaamheden te zijn in de tunnelbuis. Het verkeer wordt om beurten doorgelaten. Omdat de tunnel ruim zeven kilometer is, duurt het even voordat het tegemoetkomend verkeer gepasseerd is. Aan de andere zijde ligt Slovenië. Hier blijken we ook een snelwegvignet nodig te hebben. Het eerste poortje blijkt echter alleen een tolpoortje. We moeten bij een benzinestation zijn, verwijst de medewerkster. We rijden Slovenië in. De hoofdstad Ljubljana ligt in het midden van het land. We rijden door tot het centrum van Ljubljana en zoeken een parkeerplaats. De meeste parkeergarages zijn voor voertuigen tot twee meter hoogte. Wij hebben nog 50 centimeter meer nodig. Gelukkig is er ook een buitenparkeerplaats waar we kunnen parkeren op loop afstand van het oude centrum. De drie bruggen zijn één van de bekendste plekken van Ljubljana. Hiervandaan hebben we ook zicht op het hoger gelegen Ljubljanski Grad (fort). Aan de oever van de Ljubljanica bestellen we een lunch. Het is prachtig weer. Via de smalle straatjes komen we bij de Funiculair. Met deze lift komen we bij het fort. De kasteelburcht bestaat al sinds de 12de eeuw, maar in de huidige vorm is het fort in 1511 gebouwd. We besluiten terug te wandelen naar beneden, terwijl we een prachtig uitzicht hebben op de Sloveense hoofdstad. Het is een kleine maar mooie en gezellige stad. Tegen half vijf rijden we het parkeerterrein weer af. We koersen verder naar Kroatië voor de overnachting van vandaag. We kiezen er voor om via de snelweg langs Zagreb te rijden en niet binnendoor af te steken door de bergen. Qua tijd maakt het geen verschil, qua afstand is het wat langer. Bij de grens moeten we voor de eerste keer ons paspoort laten zien. Daarna rijden we de tolweg weer op. Om kwart voor zeven rijden we camping Slapic op in de nabijheid van Karlovac. De jongen bij de receptie spreekt een klein beetje Nederlands. Geleerd van de Nederlandse gasten, zegt hij trots. Het blijkt hier al twee weken geregend te hebben. Vanmiddag is er net een wolkbreuk overgetrokken. We zoeken een niet al te drassig stukje om onze tent uit te klappen. Er staan maar een paar andere tenten op de camping. 's Avonds eten we in het restaurant bij de camping. Ook hier is het rustig. Als wij naar onze tent gaan, sluit het restaurant.