Kazachstan > Rondwandeling door Semey

Het pakje is nog niet gearriveerd. Misschien tegen beter weten in hoopten we allemaal wel op. Het is ook niet duidelijk wanneer het wel komt. Het is zelfs niet duidelijk of het pakje al in Kazachstan is. Er zit niets anders op dan te wachten. In alle rust ontbijten we en bespreken de mogelijkheden. Milko heeft de ring nodig om verder te kunnen. Het zou zuur zijn als hij niet verder zou kunnen door het ontbreken van een ring van nog geen tien euro. Aan de andere kant is het visum voor Kazachstan maar vijftien dagen geldig. Dit betekent dat wij sowieso zondag het land uit moeten zijn. De motorrijders gaan naar een garage. Allert rijdt mee met de materialen. Ik gebruik de middag om door Semey te wandelen. Via het park tegenover het hotel kom ik in een tweede park. Op het brede middenplein staat een Russische tank als monument. Verderop brandt een vlam ter nagedachtenis aan oorlogsslachtoffers. Achter het Semey hotel ligt, een beetje verscholen, nog een klein parkje. Hier zouden communistische beelden moeten staan. Wanneer ik naar links en naar rechts kijk zie ik niets. Als ik omhoog kijk wel. Schuin achter mij, verscholen tussen de bomen, staat een vijftien meter hoog beeld van Lenin. Dat ik dit nog niet gezien had, terwijl ik er vijf meter vanaf sta.

Kazachstan - De vervallen Lenin beelden in Semey

Langs het deels dichtbegroeide pad staan nog verschillende kleinere beelden en bustes. Veel afbeeldingen van Lenin. Waarom halen ze de beelden niet gewoon weg, als ze toch niet benadrukt worden? Aan de waterkant langs de rivier de Ertis zitten schoolkinderen met hun voeten in het water. Het water staat hoog. Ik loop langs de betonnen reling. Al snel wordt het pad smaller en meer begroeid. Het ziet er wat vervallen uit. Hier zitten ook geen mensen meer langs het water. Ik twijfel of ik een goede keuze gemaakt heb om alleen langs deze verlaten plek te lopen. Gek, want tot nu toe heb ik mij nog nergens tijdens de reis onveilig gevoeld. Ook hier voel ik mij niet onveilig, maar als iemand iets zou willen doen is dit wel de ideale plek. Zonder problemen kom ik bij de brug. Ik steek de lange blauwe brug over naar het eiland Polkovnici. Hier staat het monument voor de slachtoffers van de nucleaire proeven. Het sombere dertig meter hoge beeld, toont een moeder die haar kind beschermd. Daarboven een paddestoel wolk van een nucleaire bom. Het is een indrukwekkende plek. Ik wandel terug naar de rivier. De oude poort van het fort, ooit de basis van Semey, valt wat tegen. Er staat een gebouwtje met twee oude deuren. Aan weerszijde staan er twee kanonnen. Om bij de Voskresenskij Cathedral te komen, moet ik het spoor over steken. Lokalen steken gewoon het spoor over. Ik volg hen. Wel kijk ik goed links en rechts of er geen trein aan komt. De kleurrijke kerk dateert uit 1860. Binnen is het een typische Russische Orthodoxe kerk met een prachtig gedecoreerde iconostase. Gelovigen bidden bij ieder icoon. Discreet kijk ik de kerk rond. Ondertussen betrekt de lucht. Bijna pik-zwarte wolken hangen boven de Semey Bridge. Dit geeft de brug met een overspanning van 750 meter een bijzonder voorkomen. Achter de brug zie ik de bliksem inslaan. Snel loop ik terug naar het hotel. Nog voordat de bui in alle hevigheid los barst, ben ik in mijn hotelkamer. In de namiddag lopen we weer gezamenlijk tussen de buien door naar het terras van gisteravond. Grote plassen vullen de straten. Automobilisten houden hier opvallend rekening mee. Ze stoppen om ons te laten passeren. In de nabijheid zit ook een leuk restaurant. Een mix van Japans en Italiaans. Sushi eten in Semey. In de tegenovergelegen Ali Baba bar bestellen we, aan het einde van de avond, koffie. Er wordt karaoke gezongen en jongeren dansen op de muziek. Een gezellige sfeer.