Tadzjikistan > De hoofdstad van Tadzjikistan

Het is 's nachts warm op de kamer. Het wijd open raam geeft nauwelijks verkoeling tijdens de nacht. 's Morgens blijkt de reizigersdiarree bij mij toegeslagen te hebben. Als water loopt het er uit. Hiermee zijn we nu alle vier aan de beurt geweest. Bij het ontbijt neem ik wat thee en droog brood. Ik voel me belabberd. Buiten is het al warm. We willen een rondje door de stad lopen. Naast het hotel ligt de Twin towers. Op de 19de verdieping zit een restaurant. Als we daar koffie willen drinken, moet de portier beneden eerst bellen. We mogen naar boven. We volgen de portier naar de lift. Boven gekomen begrijp ik waarom er eerst gebeld moest worden. Overal liggen nog personeelsleden te slapen. Het restaurant is nog niet open. Op het buitenterras wordt speciaal voor ons een tafeltje geplaatst.

Tadzjikistan - Het standbeeld van Amir Ismail Samani in Dushanbe

Vanaf de top van het gebouw heb ik uitzicht over heel Dushanbe en de bergketens er achter. Hoewel het een prachtig gezicht is, voel ik mij te slap om er echt van te kunnen genieten. Ik keer terug naar mijn hotelkamer. Ik besluit in de namiddag de stad in te gaan als het minder warm is. Snel val ik in slaap. Wanneer ik tegen vijven buiten kom, staat de camper van Hans en Anja voor het hotel geparkeerd. Pal achter Brutus. Op het terrasje van gisteren vind ik iedereen weer. Ook Hans en Anja zitten hier. Hoewel het lonkt om aan te schuiven, besluit ik eerst een rondje door het centrum te lopen. Het standbeeld van Amir Ismail Samani is het bekendste beeld van Dushanbe. Hij was 1100 jaar geleden de oprichter van het eerste Perzisch Islamitische rijk. Ook nu proberen agenten mij over te halen om foto's te maken voor geld. Ik bedank. De consequentie is wel dat ik nu zelf geen foto's mag maken. Via het achterliggende park loop ik naar het Independence monument, een hoge pilaar. Via het presidentiële paleis kom ik in het park waar een vlaggenmast van maar liefst 165 meter staat. Deze mast is vijf jaar geleden geplaatst ter ere van het 20 jarig onafhankelijkheid. Toen was het nog de hoogste vlaggenmast ter wereld. Tegenwoordig staat er in Jeddahm Saudi Arabië, een vijf meter hogere. Alle parken zien er netjes uit. Heel druk is het niet op straat, maar er is meer leven dan eerder in Ashgabat. Terug bij het cafe sluit ik aan op het terras bij mijn reisgenoten en Hans en Anja. Voorzichtig eet ik wat soep. Ik voel mij sinds vanmiddag al stukken beter. Toch ga ik op tijd naar bed. Morgen gaan we het Pamir gebergte in. Daar wil ik klaar voor zijn.