Home > Turkije > Van Amsterdam naar Tokyo > Reisverslag dag 14
1 mei 2016 - 8 augustus 2016 (100 dagen)
We besluiten vandaag vroeg weg te rijden. We gaan vandaag naar Safranbolu. Het is leuk om voldoende tijd te hebben om door dit oude stadje te kunnen dwalen. Om precies acht uur rijden we weg bij het hotel in Bilecik. We rijden eerst een stukje in noordelijke richting en daarna verder oostwaarts.
De geplande reisafstand is 360 kilometer. De doorgaande weg loopt door talrijke dorpjes. Hierdoor verandert de maximale snelheid continu. Soms is het 110 of 130, maar even vaak ook weer 70 of 50. Voor het overige verkeer maakt dit allemaal niet zoveel uit. Zij rijden met hoge snelheid over de weg. Wij passen ons maar een beetje aan aan het lokale gebruik, maar blijven ook alert op flitspalen. Als we langs de weg een drankje bestellen, informeren twee mannen naar ons reisdoel. We vertellen ze over Japan. We krijgen direct een thee aangeboden en moeten er bij komen zitten. Hoewel beide mannen nauwelijks iets anders dan Turks spreken, hebben we soms het idee dat we ze begrijpen of zij ons. Maar even vaak ook niet. Vlak voor de afslag naar Safranbolu halen we een wat oudere Landrover Defender in. Bij het verkeerslicht komt de auto naast ons staan. Uit de gebaren maken we op dat de chauffeur onze auto mooi vindt (maar hij zou zomaar iets anders bedoeld kunnen hebben). Tegen half twee rijden we het moderne deel van Safranbolu binnen. In een restaurant toont een man ons cig kofte. We mogen eerst voorproeven. Het smaakt prima en het geheel wordt geserveerd in wrap. We vragen ons alleen af of het geen rauw vlees is als we de wrap opeten. We besluiten lopend naar de oude stad te gaan.
Als we de weg vragen, blijkt het lastiger dan gedacht. We hebben het idee dat we telkens een andere kant opgestuurd worden. Pas bij de derde keer vragen, wordt het ons duidelijker. Er is een route door een kloof die naar beneden loopt en weer steil omhoog en er is een route voor auto's die er om heen loopt. We kiezen voor de kloof. Het oude centrum van Safranbolu staat op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Talrijke Ottomaanse huizen staan hier bijeen. Veel zijn ingenomen door souvenirshops en hotels. Via de Kazdagli moskee en het Cinir Hamani (badhuis) komen we bij de oude karavanserai. Hier konden vroeger de karavaans overnachten tijdens handelstochten. De kamelen konden op het binnenplein staan. Tegenwoordig is de karavanserai een hotel. Een man speelt met een tol. Als hij ziet dat ik kijk, windt hij de tol op en drukt hem in mijn handen. Ik mag het proberen. Ik geef mijzelf niet veel kans, maar wat kan ik verliezen. Ik gooi de tol op en trek aan het touw. De tol blijft staand draaien! Vlak achter de karavanserai ligt het Kaymakamlar Müze Evi huis. Een oud traditioneel Ottomaans huis. Binnen is het wat kitsch ingericht. In iedere kamer wordt met poppen uitgebeeld hoe er vroeger geleefd werd. Terug bij de auto blijken de motorrijders een pension gevonden te hebben.
We voeren de opgegeven coördinaten in onze navigatie. Het pension blijkt pal in de oude stad te liggen. Daar wandelden we net vlakbij. Als ik aan een parkeerwachter vraag waar het precies is, gloort de man helemaal op als hij iets verder een bordje ziet staan met de naam. Hij glundert dat hij mij kan helpen. Met een beetje passen en meten kunnen we de landrover strak tegen de muur parkeren in de smalle straat, zodat er ook nog ander verkeer langs kan. Het pension is een oud Ottomaans huis. Ik doe mijn schoenen uit als ik naar binnen ga. Binnen is de inrichting simpel. Een kamer met vier bedden. De houten vloer loopt scheef en kraakt. Wat wil je anders in een huis van honderden jaren oud. De douche en toilet zijn op de gang. De douchekop hangt pal boven het toilet. Wie bedenkt zoiets? 's Avonds wandelen we de oude stad weer in. Bij een restaurant bestellen we lokale gerechten. We delen vier verschillende gerechten, zodat we van alles wat kunnen proeven. Als Milko en Wilco naar de kapper gaan, is net de ontknoping van de Turkse zaterdag voetbal gaande. Terwijl de kapper aan de slag gaat, staat de kapperszaak vol met voetbalfans. Er zijn verschillende wedstrijden bezig en regelmatig wordt gewisseld van zender. Hoewel de eindstrijd spannend lijkt, ontgaat het mij of de lokale favoriet nu wel of niet wint.