Kirgizië > Overnachten in een yurt

Als we wakker worden, blijkt er een reserveband van de motoren verdwenen te zijn. Gejat. De band lag op het dak van Brutus. Gelukkig vinden we de buitenland in de nabijheid weer terug. Alleen de binnenband is verdwenen. Dit hadden we niet verwacht in dit plaatsje. In het centrum schaffen we wat eten aan. We weten niet zeker of we vanavond moeten kamperen en zelf eten klaar moeten maken. De weg buiten Kazarman is onverhard.

Kirgizië - De spectaculaire bergpas naar het Son Kul meer

We verwachten niet vandaag verharde stukken tegen te komen op weg naar het Son Kul meer. Het zonnetje schijnt en de vergezichten zijn een stuk beter dan gisteren. In een van de valleien stoppen we voor koffie. We klappen de stoeltjes uit en achter in de wagen zetten we koffie. Een prachtige plek. Met de motorrijders hadden we afgesproken om rond één uur op elkaar te wachten. We zitten nu al ruim een uur, maar we hebben nog geen motorrijder gezien. We zijn er van overtuigd dat ze achter ons moeten zitten. We besluiten te wachten tot het één uur is. Een sms'je geeft uitsluitsel. Eén van de koffers van Wilco is losgeschoten. Hierdoor hebben ze vertraging. Tegen half twee komen de mannen aan rijden. Na de lunch rijden we verder naar Son Kul meer. Het is dan nog ruim honderd kilometer rijden. De weg loopt geleidelijk omhoog naar een bergpas van ruim drieduizend meter. Het uitzicht aan de andere zijde is fabelachtig.

Kirgizië - Nomaden yurts aan de oever van het Son Kul meer

We zien de weg naar beneden lopen met flinke haarspeldbochten. In de diepte zien we de vallei liggen. Daar aangekomen nemen we de afslag naar het Son Kul meer. Tegen vijf uur rijden we de bergpas op. Het Son Kul meer is een soort kratermeer. De rand ligt op 3.200 meter. Het meer zelf net iets boven de 3.000 meter. Rondom het meer staan hoge besneeuwde bergtoppen. Als we de krater inrijden, zien we het blauwe water en de witte bergtoppen rondom. Overal staan yurts in het gras. Kuddes vee lopen rond deze kampementen. Sommige yurts zijn ingericht voor toeristen. Wij stoppen bij een yurthotel. Hier is nog plek. In de yurt kunnen we met z'n vieren slapen. Op de grond liggen kleden en er staan een soort stretchers. De zon zakt al aan de horizon. Vanaf de heuvel achter het yurt kamp hebben we mooi uitzicht op de ondergaande zon en op het meer. Zodra de zon onder is, wordt het direct fris. In de centrale yurt wordt het eten geserveerd. Er zijn nog zeven andere toeristen, uit Frankrijk, Duitsland en een jongen uit Nederland. Ondertussen wordt in onze yurt het houtkacheltje aangemaakt. Ik duik snel de tent in. Om tien uur gaat het aggregaat uit. Ik ga slapen.