Het bergstaatje Andorra

Het pad loopt geleidelijk omhoog. Een flinke klim van ruim een uur. Als ik het bos uit kom en boven de boomgrens kom, neemt de frisse wind flink toe. Ik trek mijn regenjas aan tegen de wind. Het is frisser dan ik verwacht had. Ik heb zelfs even spijt dat ik mijn handschoenen niet bij me heb. Ik volg het pad verder langs de kale berghellingen. Het uitzicht is prachtig. Ik zie de bewolking rond de bergtoppen voor mij liggen. Het landschap is grillig. Regelmatig moet ik van rotsblok naar rotsblok stappen. Bergbeekjes stromen tussen de stenen door. Tegen twaalf uur arriveer ik bij het Estany Cabana Sorda. Een groot bergmeer op 2.300 meter hoogte. Het kristal heldere water weerspiegelt de omliggende bergtoppen. Op de flanken boven het meer zie ik nog sneeuwresten liggen, die herinneren aan de vorige winter. De sneeuw ligt te hoog om even naar toe te lopen. Ik loop naar de refugio aan het meer. Bij dit stenen berghutje eet ik mijn lunch op.