Home > Kazachstan > Van Amsterdam naar Tokyo > Reisverslag dag 58
1 mei 2016 - 8 augustus 2016 (100 dagen)
Er staat een uitgebreid, zeer uitgebreid, ontbijtbuffet klaar in het hotel. Heerlijk ontbijten dus, met zelfs lekkere koffie. De motorrijders hebben vandaag een onderhoudsdag voor hun motoren bij een KTM dealer. Wij hebben een dag om Almaty te bekijken. Vanuit het hotel wandelen we naar de St Nicolas kathedraal. Een licht turkoois gekleurde kathedraal met gouden uivormige koepels. De kathedraal uit 1909 heeft binnen een prachtige versierde iconostase. Een zware, met kaarsen gevulde kroonluchter, hangt boven het preekgestoelte. Indrukwekkend! De kerk heeft als een van de weinige gebouwen in Almaty de zware aardbeving van 1911 doorstaan.
Na de verwoestende aardbeving is Almaty opgebouwd met relatief veel nieuwbouw. Brede wegen liggen in een raster van horizontale en verticale straten. Op het Respublika Alangy staat een monument van de gouden man. Het gouden krijgerkostuum is nabij Almaty in de vijfde eeuw gevonden. Ook staat op dit plein het Russisch ogende city government building. In het Panfilov park, aangelegd in 1975 ter ere van de 28 helden van de Panfilov divisie, staat de Zenkov kathedraal. De kathedraal met het gekleurde dak is een Russisch orthodoxe kathedraal. Het interieur is nog mooier dan de St Nicolas kathedraal. Hoewel je het rond de pilaren niet zou zeggen, schijnt de kathedraal geheel uit hout opgetrokken te zijn.
Als we op de pilaren kloppen, durven we het niet met zekerheid vast te stellen. Op de terugweg naar het hotel worden we overvallen door een regenbui. Het was de hele dag al dreigend, maar nu komt het met bakken uit de hemel. We schuilen onder een afdakje. Het hotel is maar driehonderd meter verder, maar het regent gewoon te hard. Het water stroomt vol over de weg. Zodra het even iets minder hard regent, leggen we snel het laatste stukje naar het hotel af. Almaty is een leuke en eigenlijk heel gewone stad. De winkelstraten zijn prima. Helaas heeft de stad door de aardbeving begin twintigste eeuw veel van haar oudheid verloren. 's Avonds gaan we naar een lokaal restaurant net buiten het centrum. Een tip die we vanuit Nederland mee kregen van een Kazak. De taxi-chauffeur, iedereen is hier taxi-chauffeur als het hem of haar uit komt, weet het restaurant Paradise niet te vinden. Hij belt een paar keer. Er blijken meerdere restaurants met de naam Paradise te zijn. Na tien minuten staan we voor het beoogde restaurant. Het is druk op de parkeerplaats. Ook binnen is het druk. Alle tafels zijn bezet. Geen plek, geen plek, wordt aangegeven. Ook als we proberen te vragen hoe lang we moeten wachten, is er nog steeds geen plek. Wat nu? Terug naar de stad? Maar wat geven we op als bestemming? We besluiten terug te lopen naar de doorgaande weg en daar een auto aan te houden. Toevallig blijkt bij het kruispunt ook een restaurant te liggen. Het ziet er gezellig uit. De kaart is alleen in het Russisch. Een man van een ander tafeltje komt helpen. Hij spreekt Duits. Zo scharrelen we een lekkere maaltijd bij elkaar met shasliks, patat en salade. Ondertussen start op een groot scherm de voetbalwedstrijd Italië - Spanje voor het EK 2016. Een leuke match.