Rusland > De Trans Siberian highway

Het is nog lang luidruchtig geweest in het barretje / restaurant. Tot diep in de nacht klonk er muziek. Waarschijnlijk is dit de enige uitgaansgelegenheid van dit dorp. Wij maakten ons vannacht een beetje zorgen om onze auto, die pal voor de deur van de bar geparkeerd staat. Er zal toch niet iemand iets uithalen in een dronken bui. Gelukkig staat Brutus nog in goede gezondheid op ons te wachten. We hebben ook bericht van de motorrijders. Zij zijn in Chita blijven slapen. Ze gaan vandaag kijken hoe ver ze komen. Het is niet helemaal zeker of zij ook tot aan Mogocha kunnen komen. Net op het moment dat we weg willen rijden, komen drie Russische jongens het café uit. Waar we vandaan komen? Alle drie staan ze met bier in hun handen en lijken nu al aangeschoten (of nog steeds). Het is half negen in de ochtend. Vanuit Nertsjinsk rijden we in zo'n twintig kilometer naar de Trans Siberian highway. De Trans Siberian highway is de enige verbinding met het oosten. De weg verbindt Chita met Khabarovsk en Vladivostok. De weg is prima. Met honderd kilometer per uur rijden we oostwaarts. Heel af en toe is de weg wat verzakt en moeten we even terug met het gas. Er rijdt nauwelijks verkeer. Ik had veel meer verkeer verwacht op deze weg. Ook het vrachtverkeer is beperkt. Misschien komt dit omdat het zondag is. Het landschap is glooiend met veel bomen. Opvallend omdat aan de andere zijde van de grens in Mongolië geen bomen groeiden. Hoe kan er zo'n groot verschil in landschap zijn op zo'n relatief korte afstand. Aan de hoogte kan het niet liggen. In Mongolië ligt het laagste punt op vijfhonderd meter. Hier is het niet veel lager. Tussen de bomen groeit ook een soort heide. De paarse gloed kleurt mooi op tussen het groen. Wel staan er opvallend veel dode bomen op de heuvels. Soms hele bossen. We hebben geen idee hoe dit komt. Zou de zure regen hier toegeslagen hebben of de klimaatverandering? Er bevinden zich weinig eetgelegenheden langs de route. De meeste dorpjes liggen enkele kilometers van de weg af. De dorpjes liggen langs de spoorlijn. De autoweg is pas later aangelegd. Om half drie rijden we Mogocha binnen. De overnachtingsplaats voor vandaag. Door de goede weg konden we vandaag lekker opschieten. De navigatie geeft maar één hotel. We rijden er naar toe. Met behulp van de schoonmaakster, die iets Engels spreekt, boeken we een kamer in het hotel.

Rusland - Dankzij de hulp van enkele yurt bewoners kregen we de auto weer los

We hebben inmiddels ook bericht van de motorrijders. Zij zijn nog 170 kilometer van Mogocha verwijderd. Zij gaan het vandaag ook redden. We reserveren ook voor hen een kamer. 's Avonds bij het eten ontmoeten we Marco. Hij komt uit Slovenië en heeft in Denemarken gestudeerd. Voordat hij wil gaan werken, reist hij de wereld over tot zijn geld op is. Hij is ook op weg naar Vladivostok en wil in de wintermaanden naar Zuid-Amerika vliegen om daar verder te rijden op een lokale motor. Hij verwacht ongeveer één jaar te reizen.