Home > Azerbeidzjan > Van Amsterdam naar Tokyo > Reisverslag dag 31
1 mei 2016 - 8 augustus 2016 (100 dagen)
Vannacht is de boot niet in beweging gekomen. We liggen nog altijd voor de kust van Azerbeidzjan. Gewoon stil. Opnieuw geven vrachtwagenchauffeurs aan dat het misschien vanmiddag wordt, maar niemand schijnt het echt te weten. Ook weten we niet zeker of we liggen te wachten op weersverbeteringen of dat het een kwestie van Turkmeense formaliteiten is. Het laatste lijkt het meest aannemelijk, al wijzen chauffeurs naar het golvende water. De ochtend gaat over in de middag. De middag gaat over in de avond. Er gebeurt niets. We liggen nu al twee dagen roerloos in de Kaspische zee. Geen idee wanneer er beweging in de boot gaat komen. We maken van de tijd gebruik om Brutus te controleren. We vullen het olieniveau onder de auto bij en controleren de vloeistofniveaus onder de motorkap.
Alle reservoirs zijn nog op peil. We zetten ons eigen tafeltje weer neer en bereiden met warm water verschillende instant maaltijden. Deze maaltijden lijken ons nog altijd beter dan wat er in de keuken bereid wordt. Iedereen lijkt zich op te maken voor een nieuwe nacht op deze locatie. 's Avonds raak ik in gesprek met de beladers van de boot. Ali spreekt een beetje Engels. Hij vertelt trots dat hij in juli gaat trouwen. Ik laat hem en zijn vrienden de reisroute zien. Ze staan er op dat ik thee met ze drink. Ook raak ik in gesprek met Drako. Hij is de enige andere westerse toerist aan boord. Hij komt uit Kroatië. Door de vertraging komt zijn vervolg trip door Turkmenistan in gevaar. Zijn totale reis is maar 12 dagen. Hopelijk voor hem en voor ons gaan we snel varen. Ali hoopt dat we morgenochtend vertrekken. Ik heb inmiddels zoveel tijdstippen gehoord, ik reken nergens meer op, wanneer ik voor de derde nacht op rij mijn hut in duik.