Tadzjikistan > Over de Khargush pass

Om acht uur rijden we Langar uit. Vandaag staat een spectaculaire Khargush bergpas op het programma. Direct buiten Langar slingert het bergpad steil omhoog. In de lage gear heeft Brutus er geen problemen mee. Als we boven aan van het uitzicht aan het genieten zijn, zien we Reinier en Anna aan komen rijden met hun volkswagenbusje. Knap dat zij zonder problemen, maar ook zonder 4x4, omhoog komen. Leuk om ze nog even te zien. De restanten van het Ratm Qala fort, uit de derde eeuw voor Christus, vallen tegen. Meer dan een rotspunt is het niet. We rijden verder. Het onverharde pad gaat langzaam omhoog. Het lijkt soms wel tegen de berghelling aangeplakt te liggen.

Tadzjikistan - Uitizcht vanaf de Khargush bergpas

Alle uitzichten om mij heen zijn waanzinnig mooi. Of ik nu links, rechts, voor of achter mij kijk. Adembenemend! De hoge bergreuzen met hun toppen gehuld in de sneeuw. Regelmatig stoppen we even om foto's te maken. Dit is precies zoals ik mij de Pamir highway voorgesteld had. Diepe valleien in een verder kaal en desolaat landschap. Langs de kant van de weg springt soms een goudgele marmot zijn hol in als wij naderen. Verder is er geen levend wezen te bekennen. Vlak voor de top van de Khargush pass, komen we bij een controlepost van het leger. Hier worden de paspoorten en permits gecontroleerd. De top van de Khargush pass, op 4344 meter, valt een beetje tegen. Niet qua uitzicht, want we kijken op prachtige blauwe bergmeren, maar er staat helemaal niets aangegeven. Geen bordje, geen monumentje en zelfs geen stapel stenen. Eigenlijk zijn we de pas al over voordat we er erg in hebben. We dalen af naar Bulunkul. Op onverharde wegen ontstaat na verloop van tijd een ribbelpatroon. Regen en wind versterken dit effect. De weg verandert in een soort wasbord. Alles begint te trillen wanneer we te hard over de ribbels rijden. Dit rijdt heel vervelend. Ik realiseer mij echter dat we dit in Mongolië nog veel meer tegen gaan komen. Honderden kilometers lang. Net voor Bulunkul passeren we de officiële M41, oftewel de Pamir Highway.

Tadzjikistan - De Khargush bergpas lijkt soms tegen de bergen aangeplakt

Deze doorgaande weg met prima asfalt is de doorgaande route van Khorog naar Murgab. Morgen nemen we deze weg richting Murgab. Nu steken we de weg over en rijden richting Bulunkul. Het dorpje is kleiner dan ik verwacht had. Een veertigtal huisjes staan in een zanderige omgeving. Er zijn geen straten. Het ziet er troosteloos uit. We rijden tussen de huizen door op zoek naar een winkeltje. Op een klein huisje staat 'shop'. De deur is met een hangslot afgesloten. Als we informeren naar de shop, opent een oud vrouwtje de deur voor ons. Trots toont ze haar kleine winkeltje. Er is niet veel voorradig. We kopen wat worstjes en instant soep voor de lunch. We zien geen brood. Het vrouwtje begrijpt ons ook niet. Met een pictogram van brood gaat het beter. Nu begrijpt ze het wel, maar ze heeft het nog steeds niet. Een buurjongen komt met een brood aangelopen. We mogen het hebben van hem. We rijden het dorp uit over een zandweg naar het Bulunkul meer. We maken de worstjes warm en nemen soep. Helaas staat er veel wind op deze vlakte. Het lijken wel draaiwinden. Dan weer van links, dan weer van rechts. Niet aantrekkelijk om te kamperen. We rijden om het meer heen voor een meer beschut plekje. Hoewel hier op 3717 meter hoogte tussen de bergen overal wel wind staat, vinden we een leuk plekje langs een beekje. We klappen de tent uit. De geplande macaroni voor vanavond gaat niet door. Door het gehobbel of door de luchtdrukverschillen in de bergen is de pot saus open gesprongen. Alle macaroni-saus is door het krat gelopen. In de beek spoelen we de bak weer schoon. We bereiden twee kant en klaar maaltijden. Zodra de zon onder gaat, wordt het snel fris op deze hoogte. We kruipen vroeg ons tentje in.