Home > Rusland > Van Amsterdam naar Tokyo > Reisverslag dag 84
1 mei 2016 - 8 augustus 2016 (100 dagen)
Om kwart over acht wordt er geklopt op de kamer. Het ontbijt staat klaar in het restaurant. We doen vanochtend rustig aan. De benzine filter van Wilco lekt. Hij moet de lekkage eerst verhelpen. Buiten regent het pijpenstelen. Gelukkig kan hij het onderhoud overdekt doen. Wanneer we rond het middaguur gereed zijn, regent het nog steeds. Grote plassen liggen over de gehele breedte van de straten van Borzya. Het valt niet mee om een geldautomaat te vinden. De navigatie wijst wel banken aan, maar op de locatie kunnen wij niets vinden. We worden natter en natter. Een meneer rijdt met zijn auto voor ons uit. We komen bij het station. Voorzichtig proberen we tussen de grote plassen door het stationsgebouw te bereiken. Hier staat inderdaad een geldautomaat. Gelukkig. Een jongen naast mij vertaalt met zijn telefoon de vraag wat we doen. Ik typ onze reis van Amsterdam naar Tokyo in. Direct wil iedereen het antwoord lezen. Door de regenval zijn de onverharde wegen glad geworden. Voorzichtig rijden we er overheen. Toch zijn de wegen beter dan we in Mongolië gewend zijn.
De wegen zijn in ieder geval vlak. Als we een bord wegwerkzaamheden passeren, blijkt vlak er na de brug ingestort te zijn. De wegwerkzaamheden behelzen niet meer dan een omleiding door de rivier. Wij nemen aan dat we met de auto er door heen kunnen al zal het water door de recente regenval wel hoger staan dan normaal. We rijden Brutus het water in. Het water stroomt over de motorkap. De rivier is, met meer dan één meter aan water, toch dieper dan we ingeschat hadden. Gelukkig bereiken we veilig en droog de overzijde. Snel berichten we de motorrijders dat zij beter om kunnen rijden. Voor hen is deze rivier te diep om te doorkruisen. In de middag klaart het weer iets op. het wordt in ieder geval droog. Bij het binnenrijden van Nertsjinsk ontvangen we ook bericht van de motorrijders. Zij vonden de zandwegen te glibberig en rijden om via Chita. Dit is ruim 300 kilometer om. Het is ons niet duidelijk of ze vandaag nog doorrijden tot Nertsjinsk. Wij gaan alvast op zoek naar een hotel. In het centrum kunnen we niets vinden. Het plaatsje bestaat vooral uit vervallen houten huisjes en aan de randen verouderde industrie. Veel fabrieksgebouwen staan leeg of zijn ingestort. Het heeft iets troosteloos. Enkele kilometers buiten Nertsjinsk geeft de navigatie een overnachtingsplaats aan langs de Nertsja rivier. Het toegangshek zit potdicht en ziet er niet naar uit dat het de laatste jaren open geweest is. We vinden nog één andere locatie via Google maps. Voor de deur lijkt het weinig weg te hebben van een hotel, maar op de binnenplaats ziet het er beter uit. Er zijn in ieder geval kamers. Meer dan twee bedden en douche/toilet op de gang is het niet. We vinden het prima. In het naastgelegen restaurant bestellen we een biertje. Hier wachten we af of de motorrijders wel of niet naar Nertsjinsk komen. Rond acht uur concluderen we dat ze niet meer gaan komen. Het zou goed kunnen dat ze een sms berichtje gestuurd hebben, maar smsjes hebben soms uren nodig om aan te komen. Het menu is wederom alleen in het Russisch. De drie meisjes achter de bar kijken een beetje hulpeloos hoe ze ons de kaart kunnen uitleggen. Wij hebben een lekker gerecht gezien, bij drie jongens die eerder naast ons zaten. Het lukt ons niet om de meisjes uit te leggen dat aan die ene tafel drie jongens zaten en dat wij hetzelfde gerecht willen hebben. Het resulteert alleen of wij drie soep willen. Als we om vlees vragen, blijkt er steak op de kaart te staan. Hier nemen we een salade en patat bij. We zijn er weer uit voor vanavond.