Turkije > De D915 is 'Kapali'

Vannacht waren we helemaal alleen op het campingterrein. De eigenaar heeft gisteren het hek afgesloten. Vanochtend komt er rond acht uur weer iemand om het te openen. Als we wakker worden, schijnt de zon al op de tent. Het zeewater ligt er rustig bij. Een prachtig tafereeltje. In het winkeltje halen we een brood en met onze eigen koffie hebben we een prima ontbijt. Tijdens het ontbijt bespreken we de route. We gaan op weg naar Trabzon. Bij Trabzon willen we het Sumela klooster bezoeken en willen we de D915 pas nemen. De D915 is een haarspeldbochten weg, die tegen de berghelling ligt. Door de scherpe bochten moet soms in de bochten gestoken worden.

Turkije - De route van de D915 wordt gezien als een van de gevaarlijkste wegen van Turkije. De weg was gesloten door een landverschuiving

Het lijkt ons het meest handige (en veiligste) om deze pas van onder naar boven te rijden. We besluiten daarom om eerst Trabzon voorbij te rijden en één vallei verder de D915 op te rijden. Hier ligt aan het einde de spectaculaire bergpas nabij Bayburt. Morgen kunnen we dan via het Sumela klooster weer terug naar Trabzon rijden. Bij het tanken komt een vrachtwagenchauffeur enthousiast vragen waar we heen gaan en of de jerrycans gevuld zijn. Als hij Japan hoort wil hij direct een foto maken van de auto. Daarna snelt hij naar zijn vrachtauto om het zijn maat te vertellen. Verderop bij een eettentje wil de eigenaar alles over onze reis weten. Zijn zoon kijkt ook mee. Waarschijnlijk had hij achteraf gezien meer bij aardrijkskunde moeten opletten, want in Europa komt hij niet verder dan Servistan. Als we weg willen rijden worden we omhelsd en krijgen we twee wangkussen. Door de vallei van de D915 loopt een beekje. Het water stroomt hard naar beneden. Waarschijnlijk door een combinatie van smeltwater en recente regenval. De weg stijgt snel. Bij de afslag naar Bayburt wordt met een bord gewaarschuwd voor een slechte weg.

Turkije - Onderweg met Brutus in de vallei van de D915

Men is overal aan de weg bezig om de weg te verbreden. Sommige stukken zijn al gereed, andere delen zijn meer een onverhard karrenspoor. Het laatste stuk van de route gaat de weg met scherpe haarspeldbochten omhoog. Als we een klein plaatsje passeren, gebaart iemand ons te stoppen. De route naar Bayburt is 'kapali', iets wat uit de gebaren afgesloten moet betekenen. 'Kapali, kapali!'. We besluiten nog een stukje door te rijden, met de wetenschap dat we waarschijnlijk via dezelfde weg terug moeten. De weg wordt slechter en in sommige bochten moeten we steken om de bocht te halen. In de lage gear trekt onze Landrover zich moeiteloos naar boven. Een andere man langs de kant geeft ook aan dat de route dood loopt. Op de navigatie wijst hij precies het stukje met de haarspeldbochten aan dat afgesloten is. Bijna op de top zien we de weg liggen. Een man hier legt in het Turks uit dat er een stuk van de route is verzakt. We kunnen niet verder. Wel wijst hij naar een nieuwe net aangelegde route een stukje terug. Het wordt al donker en het begint licht te regenen. We besluiten om deze uitdaging niet aan te gaan en rijden terug naar het plaatsje Of aan het begin van de vallei. Een goede keuze, want op de terugweg begint het harder te regenen. Vlak voor de kustweg stuurt de navigatie ons linksaf. We rijden een achteraf straatje in om bij ons hotel te komen. Het blijkt dat ons hotel aan de doorgaande weg ligt, maar aan de rijrichting naar het oosten. Om te voorkomen dat we pas tientallen kilometers verderop kunnen draaien, worden we achterom geleid. Het pad wordt onverhard en leidt langs de huizen in de bergen. Beneden ons zien we het hotel al liggen. Als we weer de snelweg in oostelijke richting op kunnen draaien, is het nog een klein stukje tot onze overnachting.