Rusland > Desolaat Kosh Agach

Wij doen 's morgens rustig aan. Ook in de andere tenten komt het leven langzaam weer op gang. Ik schat in dat sommigen van hen een kater moeten hebben. De motorrijders hebben gisteren een flinke afstand afgelegd. Misschien lukt het hen om vandaag Kosh Agach te bereiken. Dit zou betekenen dat we vanavond elkaar weer treffen. Voor ons betekent dit een korte reisdag. Het is nog geen tweehonderd kilometer naar Kosh Agach. We maken een wandeling langs de Katun rivier. Het uitzicht op de riviervallei is prachtig. Daarna pakken we de tent in. We nemen afscheid van de Russische vrienden van gisteravond. Althans van diegene die zich al getoond hebben. We draaien de Chusky track weer op. In het plaatsje Inya moet een Lenin beeld staan op een bijzondere, wat vreemde, locatie. Het beeld staat aan de rand van het kleine dorpje en kijkt tegen de bergen aan. Bij een cafeetje, enkele kilometers verder, kun je een gezicht in de rotsen zien. Binnen hangt een schilderij, waar het gezicht duidelijk zichtbaar is. Met deze hulp is het echte gezicht buiten ook te vinden. In het café worden we aangesproken in het Nederlands. Is die gele auto buiten van jullie? Een Rus heeft vijftien jaar in Nederland gewoond en les gegeven aan de universiteit.

Rusland - Hoewel Kosh Agach de droogste plaats is van Rusland heeft het recent geregend

Hij wil alles weten over onze reis en helpt met de keuze op de menukaart. Leuk! Langs the Chusky track bekijken we alle bezienswaardigheden. Ook de andere, voornamelijk Russische toeristen, stoppen bij iedere attractie. Katarina had ons eergisteren gewezen op de plek waar de Chusky en de Katun samenkomen. De talrijke auto's geven al aan waar het is. Ook verderop bij de waterval is het druk. De weg slingert door de Chuya canyon. Op de achtergrond liggen de besneeuwde bergtoppen van Mount Aktru. Na de bergpas daalt de weg af. Het landschap verandert snel. Alles is hier veel droger. De weg daalt af naar een steppe. Het is nauwelijks voor te stellen dat tientallen kilometers terug alles groen en begroeid was. We dalen af tot Kosh Agach. Kosh Agach is met maar 150 millimeter regen per jaar de droogste bewoonbare plaats van Rusland. Het stadje ziet er droog en desolaat uit. Toch verraden plassen op de weg recente regenval. Wat een verschil met het leven in de Altai mountains zelf. Vanuit de Lonely Planet hebben we een hotel gevonden. Maar waar is het? Net als we parkeren om het op te zoeken, stopt direct een auto. Can I help you? Het meisje biedt aan dat we ook bij haar kunnen slapen, maar ze heeft maar plek voor twee. Helaas, ee verwachten de motorrijders vanavond weer te zien. Ze rijdt ons voor naar het hotel. Als we voor de deur staan, maken we uit niets op dat het een hotel is. Gelukkig van binnen wel. Via de vertaling met de telefoon, reserveren we twee kamers. Tegen acht uur arriveren de motorrijders ook in Kosh Agach. Zij hebben duizend kilometer afgelegd in twee dagen. Een hele prestatie. Gelukkig waren de wegen goed. Gelijktijdig met hen komt een Japanner op zijn motor aangereden. Hij komt uit Mongolië. Hij is speciaal vandaag de grens over gegaan, omdat de grens sluit vanwege feestdagen na het weekend in Mongolië. De grens is dan één week dicht. Volgens hem gaat dit morgen al in. Wat nu? We hadden hier wel over gehoord, maar begrepen dat dit pas vanaf zondag zou zijn. We rijden morgen naar de grens en zien wel wat de situatie is. Als onze Japanner gelijk heeft, kunnen we er nu toch niets aan doen. 's Avonds laten we ons met een taxi naar een restaurant rijden. In de buurt van het hotel zit niets. Rond middernacht zijn we teug. Het hotel is gesloten. Via de tuin komen we bij de achteringang. Hier kunnen we naar binnen.