Mongolië > Binnenrijden Ulaanbaatar

Mongolië - Het Choijin Lama klooster ligt midden tussen de wolkenkrabbers

We worden wakker door de zon op de tent. Het wordt direct warm in het tentje. Wat een heerlijk uitzicht over de zandduinen bij het openen van de tent. Op ons gemak drinken we koffie, bakken een tosti en maken een omelet. Pas na de middag rijden we weg. Misschien was dit wel de laatste keer tijdens deze reis dat we in onze tent overnacht hebben? De weg naar Ulaanbaatar is iets meer dan driehonderd kilometer. De weg is prima. Het verkeer wordt naarmate we Ulaanbaatar naderen drukker en drukker. Toch is het verbazend dat vijfentwintig kilometer voor de stad nog nauwelijks bebouwing zichtbaar is. Dit verandert snel bij het binnenrijden van de Mongoolse hoofdstad. Een drukke verkeersader loopt de stad in. Vreemd genoeg rijdt iedereen vooral op de linker weghelft. Inhalen doet men dan rechts. Dit lijkt niet de oorspronkelijke bedoeling, maar wij passen ons aan. Wij rijden naar de coördinaten die we opgekregen hebben van de motorrijders. Zij zijn gisteren al aangekomen. Wanneer we arriveren, staan we niet bij het hotel maar bij de KTM dealer. Ze hebben een foutje gemaakt met de coördinaten. Snel rijden we naar het hotel. Een prima hotel op nog geen twee kilometer van het centrale plein. 's Avonds gaan we met een taxi naar een goed restaurant. Hier staat een prima steak op het menu. We sluiten de avond af met een wandeling over het Genghis Khan plein. Het parlementsgebouw en het standbeeld van Sükhbaatar zijn fraai verlicht. Het centrum rond het plein bestaat uit hoge torenflats. Het centrum ziet er gezellig en levendig uit. Wat een verschil met het platteland van Mongolië. Deze stad is een prima plek om de komende dagen te vertoeven.