Turkije > In dichte mist op Nemrut Dagi berg

Het heeft gisteravond flink doorgeregend. Bedir, de lokale gids voor het uitstapje naar Nemrut Dagi, vertelt dat door de regenval niet alle wegen op de berg begaanbaar zijn.

Turkije - Het beeld van Antiochus en Hercules is het enige overblijfsel van de oude stad Arsameia

We zullen om moeten rijden en met name het beeld van Hercules is waarschijnlijk niet te bereiken. We rijden Kahta uit. Het is nog altijd vijftig kilometer naar de berg Nemrut Dagi. Het is bewolkt, dreigend, maar wel droog. Als eerste bezoek ik de Karakus Tümülüs. Een oude grafheuvel uit de tijd van koning Antiochus en het Commageense rijk. Dit rijk heeft kort bestaan net voor de jaartelling. Antiochus hield zijn kleine rijk staande, door vriendschap te sluiten met zowel de Romeinen ten westen en de Perzen ten oosten. Dit gaf hem de ideale handelspositie. Uiteindelijk hield het rijk geen stand en werd het Commagene ingelijfd door de Romeinen. Karakus Tümülüs is een kunstmatig grafheuvel van steentjes. Tot enkele tientallen meters hoogte liggen stenen opgestapeld. Naar het schijnt ligt onder de grafheuvel de vrouw van Antiochus, zijn moeder en zijn zussen begraven. Enkele restanten van pilaren en afbeeldingen van leeuwen staan rond de grafheuvel. Even verderop passeer ik de oude Romeinse brug uit de tweede eeuw. De brug werd nog tot voor kort gebruikt door het verkeer. Tegenwoordig is er een nieuwe verbinding over het water.

Turkije - De beklimming van de grafheuvel van Nemrut Dagi in dichte mist

Bedir heeft geïnformeerd naar de wegconditie. Het lijkt er op dat we toch naar het beeld van Hercules kunnen. Na de brug slaan we daarom linksaf, naar de oude hoofdstad van het Commagene rijk, Arsameia. Een smal steil wandelpad leidt naar de oude stad. Ik klim gestaag omhoog. Op de top van de heuvel sta ik in de oude stad Arsameia. Veel is er niet bewaard gebleven. Alleen de afbeelding van Mithridates die de god Hercules een hand geeft is te bezichtigen. Tenslotte rijden we naar de grafheuvel van Antiochus, zo'n dertig kilometer verderop. Murat rijdt de bus over de kronkelende wegen de bergen in. Ik zie de wolken steeds dichter bij komen. Als ik op 2.000 meter hoogte uit de bus stap, sta ik in de bewolking. Een harde frisse wind waait over het parkeerterrein. Ik volg Bedir het pad op naar de top van de grafheuvel. Een bijzondere wandeling, met een zicht van amper twintig meter. Ik bedek mijn gezicht tegen de wind. Voor me kan ik niet zien hoe ver het nog is. Achter mij zie ik de reisgenoten als schimmen in de mist verdwijnen. Als ik boven kom, zie ik de goden beelden opduiken. Een zestal manshoge afbeeldingen van Antiochus en diverse goden. Als er even wat minder wolken zijn, maak ik snel wat foto´s. Ik sta nu op het oost-plateau. Achter de beelden zie ik de altaren staan. De beelden stonden vroeger op de altaren. Vermoedelijk door aardbevingen zijn de beelden gevallen. Op weg naar het west-plateau, moet ik over de sneeuwresten lopen. Bedir vertelt dat hier 's winters wel acht meter sneeuw kan liggen. Voorzichtig schuifel ik naar de andere zijde. Heel even vang ik een blik op tussen de bewolking door van de enorme steentjesberg. Ik schat de grafheuvel zeker honderd meter hoog met losse steentjes. Op het west-plateau staan meer afbeeldingen van Antiochus.

Turkije - De afbeeldingen van goden in de sneeuw op de berg Nemrut Dagi

De beelden worden omringd door sneeuwresten. Met de mist op de berg geeft dit een bijzonder beeld. Omdat ook aan deze zijde een gure wind staat, daal ik snel weer af. In het kleine restaurantje bij de parkeerplaats, bestel ik een thee. Daarna rijden we terug naar Kahta voor de lunch. Het is uiteindelijk drie uur als we op weg gaan naar Sanliurfa. We lopen flink achter op het schema. Het bezoek aan de Atatürk stuwdam slaan we over. Wel zie ik vanuit de bus het grote stuwmeer links van mij liggen. Tegen half zes rijd ik Sanliurfa binnen. Ik breng mijn bagage naar mijn hotelkamer op de derde etage. Daarna volg ik de reisgroep het stadje Sanliurfa in. Hoewel Sanliurfa een half miljoen inwoners heeft, oogt het oude centrum klein en knus. Ik word vriendelijk gedag gezegd vanuit de kraampjes en stalletjes. Soms vragen mensen zelfs om een foto te maken. Als ik een verkoper fotografeer en hem het resultaat laat zien, staat hij er op om een nieuwe foto te maken zonder zijn slippers aan. Ik leg hem met zijn nette schoenen opnieuw vast. Op een binnenplaats bij een restaurant eten we. In de naast gelegen feestzaal, begint net een huwelijksfeest. Alle gasten komen hier bijeen om te eten en te feesten. Leuk om dit te zien. Na het eten, maak ik nog een avondwandeling. Bij de heilige visvijver, schijnt de verlichting van de moskee prachtig in het water. Ik leg het vast op de foto. Als ik weer terug ben bij het hotel, hoor ik muziek. Dit blijkt achter het hotel te zijn. Er is een optreden van het Taksim Trio. Een bekende Turks gezelschap. Ik koop een kaartje en ga naar binnen. Binnen wordt door de aanwezigen volop meegezongen.