Kirgizië > Het Ala-Too Square in Bishkek

Ik neem afscheid van Lammert en Elmira. Ik rijd vandaag verder richting de grens naar Kirgizië. De buschauffeur kiest er voor om de grens pas vlak bij Bishkek te passeren. Dit betekent dat ik het grootste deel van de dag nog in Kazachstan ben. Hier heb ik eigenlijk geen rekening mee gehouden. Ik heb maar een klein bedragje gewisseld en niet genoeg voor een lunch onderweg. Wel heb ik nog voldoende dollars bij me. Hier kan ik vast ook wel mee betalen.

Kirgizië - Het Witte huis in Bishkek is het onderkomen van de regering

Aan de rechterzijde ligt de bergketen. De keten vormt de grens tussen Kazachstan en Kirgizië. De besneeuwde bergtoppen steken hoog boven het landschap uit. Het landschap is heel groen. Veel groener dan ik verwacht had. Ook hier zie ik de fel gele gasleidingen, zo'n twee meter boven de grond. De leidingen verbinden alle huizen met elkaar. Ik blijf het ronduit lelijk vinden. De bus draait de snelweg op. Dit stuk snelweg maakt deel uit van een nog te ontwikkelen doorgaande route tussen Moskou en Beijing. In Kazachstan zijn al grote delen gereed, maar soms passeren we nog flinke wegwerkzaamheden. Als het lunchtijd is, stoppen we bij een wegrestaurant. Ik ga naar binnen, maar helaas wil men hier mijn dollars niet accepteren. Ook niet als de hele reisgroep hier met dollars wil betalen. Ik heb onvoldoende lokaal geld om zelfs een kopje soep te kopen. Verderop probeer ik het opnieuw. Ik koop een soort gevulde broodjes. Dit smaakt mij prima en vult voldoende. Tegen half vier zie ik de grenspost opduiken. De douaniers zijn in een goede bui. Mijn hoofdbagage hoeft niet gecheckt te worden en kan in de bus blijven. Het is rustig aan de grens. Hierdoor heb ik weer snel mijn uitreisstempeltje. Ik wandel een klein stukje verder naar de Kirgizische douane. Ook hier is geen wachtrij te bekennen. Al met al een zeer soepele grenspassage. Het is nog zeventig kilometer naar Bishkek. 's Avonds wandel ik door Bishkek. Bishkek is een ruim opgezette stad. Ik zie grote pleinen, brede boulevards en uitgebreide parken. Bishkek wordt ook wel de groenste hoofdstad genoemd. Ik begrijp direct waarom. Op het Ala-Too Square, het centrale plein van de stad, schalt muziek van Celine Dion uit de speakers. De fontein spuit waterstralen (bijna) op het ritme van de muziek. Voor het nationale museum staat een enorme vlaggenmast. Bovenin wappert de Kirgizische vlag. Twee militairen staan op wacht naast de vlag. Ik heb medelijden met hen in de avondzon. Via het park loop ik naar het Witte Huis. Een kolossaal gebouw waar de regering gehuisvest is. Door de vorm van het gebouw is dit misschien wel het meest karakteristieke gebouw van de stad.