Turkije > Het eiland Akdamar in het Van meer

De stad Van is niet de meest spannende stad. Daarom maak ik vandaag een excursie in de nabijheid van Van. In de ochtend bezoek ik het Akdamar eiland in het Van meer. In de middag de oude citadel van Van. Omdat er geen gelegenheid is om te lunchen vandaag bereid ik een picknick voor. Ik koop bij de winkeltjes rond het hotel wat brood, kaas en drank. Met de bus rijd ik Van uit, richting de haven van Gevas. In het hoogseizoen kan het hier erg druk zijn, maar nu is alleen onze reisgroep aanwezig.

Turkije - Het eiland Akdamar in het Van meer

De zon schijnt en er zijn nauwelijks wolken boven het meer. Ik zie de Nemrut Dagi vulkaan aan de andere zijde van het meer. De vulkaan is de grondlegger van het Van meer. Ooit is het meer ontstaan bij een vulkaanuitbarsting. Doordat het meer geen natuurlijke uitgangen heeft, kan het water alleen door verdamping het meer verlaten. De mineralen uit de bergen rond het meer blijven achter. Het water van het Van meer bevat dan ook veel zout. Vissers proberen vis te vangen rond riviertjes die het meer in stromen. De mineralen geven het meer een prachtige zeegroene gloed in de zon. In Gevas stap ik aan boord en neem plaats op het bovendek . In een klein half uurtje, brengt de boot mij bij het Akdamar eiland. Ik zie het Armeens-orthodoxe kerkje op het eiland al van een afstand staan. Als ik op het eiland ben, wandel ik richting het kerkje. Ik zie de reliëfs op de buitenmuren. Adam en Eva, Jonas en de walvis en David en Goliath. Het kerkje is op dit eiland gebouwd in de tiende eeuw. Binnen zijn de beschadigde fresco's nog zichtbaar. Ik beklim de heuvel op het eiland. Een steile klim over rotsen en stenen.

Turkije - Het Armeens Orthodoxe kerkje op het Adkamar eiland in het Van meer

Vanaf boven heb ik een mooi uitzicht over het hele eiland. Het Akdamar kerkje staat er vredig bij. Als ik bovenaan over de rotswand kijk, heb ik uitzicht over het blauwe water van het Van meer. Schitterend. Als we met de boot terugkeren naar de vaste wal is het tijd voor de picknick. Ik verheug me op mijn ingeslagen broodje kaas. Een keer geen kebab. Murat weet een leuke plek voor de picknick, zegt hij. Ook staat hij er op dat er voor de lunch gebarbecued wordt. Binnen de kortste keren staat hij vlees en houtskool in te laden. De picknickplek is minder idyllisch dan ik gehoopt had. We stoppen bij een bankje langs de doorgaande weg. Murat zoekt snel wat stenen bij elkaar om een vuurtje te stoken. Ik merk bij de reisgenoten dat ik niet de enige ben met een lichte teleurstelling. Ondertussen zie ik donkere wolken boven het Van meer samentrekken. Met moeite lukt het om de barbecue aan te steken. Als de eerste kippenvleugeltjes op het vuur liggen, begint het ook te spetteren. Ik schuil onder het afdakje. Gelukkig blijft het vuur aan en breekt de zon weer door. De kip, broodjes en kaas worden gedeeld. Zo alles bij elkaar was het toch nog wel grappig om zo te picknicken. Het is ondertussen al laat geworden. Aan het einde van de middag rijden we naar de citadel van Van. De citadel is een enorm complex aan het Van meer. Bij de toegangspoort blijkt de citadel gesloten. Ze zijn met de restauratie bezig. Ik geloof niet dat ik het heel erg vind. In plaats van de citadel, ga ik naar het cafeetje van gisteren en bestel een Efes bier.