Home > Oezbekistan > In de voetsporen van Marco Polo > Reisverslag dag 33
28 april - 1 juli 2012 (65 dagen)
Bukhara is het beste te verkennen door er gewoon door heen te lopen. Het oude centrum is relatief klein. Veel pleinen rond de bazaar zijn omgeven door oude madrasses (koran scholen). Sommige scholen zijn nog steeds in gebruik, andere zijn ingenomen door toeristenverkopers. Vanaf het hotel wandel ik het plein op. Ik ga een oude madrassa is. De madrassa is volledig gerestaureerd. Als ik binnen kom, word ik direct aangesproken door tapijtenverkopers. Eigenlijk wel jammer. Ik heb meer oog voor de constructie van het gebouw. Via de overdekte bazaar vol met kraampjes en winkeltjes kom ik bij een traditioneel theehuis. Ik bestel een thee. Ik krijg de thee met een volle schaal met zoetigheid. Tegenover het theehuis ligt een oud badhuis. Ik loop naar binnen. Voor toeristen is na sluitingstijd de mogelijkheid om te baden en gemasseerd te worden. Het lijkt mij leuker om tussen de locals te baden. Ik maak een afspraak voor een bad en massage in de namiddag.
De prijs is wel toeristisch. Het valt mij hier op, maar ook elders in Bukhara, dat er twee prijzen gelden. Een lokale prijs en een prijs voor de toeristen. Voor toegang tot moskeeën en madrasses betalen lokale mensen helemaal niets. De twee madrasses rechts van de bazaar zijn vrij toegankelijk. Ze liggen precies tegenover elkaar. Als ik via de hoofdpoort naar binnen ga, zie ik direct verkopers die mij hoopvol aankijken. Ik ben vooral geïnteresseerd in de bijzondere prayerroom. Tussen de tapijten door bekijk is deze bijzondere ruimte net rechts naast de toegangspoort. Op het centrale plein van Bukhara nader ik de hoge minaret. Van reisvrienden in Nederland heb ik foto's meegekregen van enkele personen rond het plein. Als ik voor het kraampje sta, herken ik de verkoopster direct van de foto. Zij staat perplex als ik de foto laat zien. Iedereen moet komen kijken. Als dank reikt ze mij een flesje water aan. Ik koop er een cola bij. Natuurlijk maak ik nog een gezamenlijke foto.
Misschien wel voor toekomstige reizigers naar Oezbekistan. De tweede foto is van een kruidenier aan de overzijde. Als ik aan enkele mannen de foto laat zien, word ik direct verderop gewezen. Een jongetje loopt voor mij uit naar de bewuste winkel. De verkoper schiet in de lach bij het zien van de foto. Het is zijn broer, samen met de schoonmaakster. Zijn broer is er nu niet, maar hij kan ieder moment arriveren. De foto gaat van hand tot hand op de veranda voor de winkel. 'Daar komt hij', zegt de broer. Ik laat de foto aan de verbaasde jongen zien. Iedereen lacht. Hij reageert dat het toen duidelijk kouder was, gezien de jas en pet. Ik laat de foto achter en geef beide broers een hand. Terug op het centrale plein bezoek ik de grote moskee. De nabijgelegen citadel blijkt gesloten. Enkele maanden terug is een stuk van de muur ingestort. Dit moet eerst gerestaureerd worden. Via de oude watertoren kom ik bij een druk terras in het park. Ik bestel een bier. Het is behoorlijk warm vandaag. Het bier smaakt dan ook prima. Na deze pauze loop ik terug naar de bazaar voor mijn afspraak in de hammam. Ik ga de hammam binnen. In gebaren word mij een locker gewezen. Ik kleed mij om, berg mijn kleding op en loop met alleen een doek om de oude hammam in.
De hammam bestaat uit een drietal ruimtes met stenen koepels. Op de grond ligt een grove marmeren vloer. In een van de koepels is een soort sauna gemaakt. Het is vochtig warm. Het gat bovenin de koepel is dichtgemaakt, waardoor de warmte blijft hangen. Al mijn poriën gaan open. Ik word gewenkt. Allereerst begint het schrobben van mijn huid. Daarna ga ik liggen voor de massage. Massages kunnen er heftig aan toe gaan, maar mijn massage verloopt beheerst. Rustig worden alle spieren behandeld. Dit allemaal in de oude hammam omgeving. Als laatste wordt ik afgespoeld met afwisselend koud en warm water. Als ik weer aangekleed ben, krijg ik een kopje thee aangeboden. Erg leuk om dit mee te maken in deze bijzondere omgeving. 's Avonds eet ik op een dakterras. Vanaf de tweede etage zie ik de ondergaande zon over de minaret op het centrale plein van Bukhara. Een zwoele wind waait over het terras.