China > De Verboden Stad

China - De grote afbeelding van Mao op het Plein van de Hemelse Vrede

Er wordt thee gebracht in de coupé. Het is half zeven. De trein rijdt al in de buitenwijken van Beijing. Dat is op zich niet zo vreemd. De stad met 20 miljoen inwoners is net zo groot als een kwart van Nederland. Ik stap uit op het west-station van Beijing. De bus rijdt mij verder naar het hotel. Met de reisgroep maak ik een wandeling door de stad om mij beter te kunnen oriënteren. Via de hutongs, de oude volkswijken, loop ik richting het grote Tiananmen-plein. Ik verbaas me over deze smalle oude straatjes. Het heeft meer weg van een dorpse sfeer dan het centrum van een miljoenenstad. Op de achtergrond zie ik hoge torenflats en kantoren. Ik ben dan ook bang dat deze hutongs snel plaats moeten maken voor de vooruitgang. Hoe dichter ik bij het Tiananmen-plein kom, hoe commerciëler de winkels en restaurants. Als ik de hutong uit kom, zie ik de Front Gate van het Tiananmen-plein, of plein van de Hemelse Vrede, al liggen. De poort geeft toegang tot het grootste plein ter wereld. Rond het plein lijkt alles geregeld te worden. Voetgangers moeten via een ondergrondse tunnel naar het plein. Hierdoor kan het verkeer ongestoord doorrijden. Langs de trottoirs staan hekken om te voorkomen dat voetgangers toch proberen over te steken. In de tunnel vindt een uitgebreide bagagecontrole plaats. Ik laat min rugtas door de scanner gaan. Ik loop het plein op. Ik kijk tegen het mausoleum van Mao aan. Hierdoor kan ik nog niet het hele plein overzien. Ik sluit aan in de rij wachtende mensen voor het mausoleum. Ook hier wordt streng gecontroleerd. Tassen en camera's zijn niet toegestaan. De rij mensen wordt langs de glazen kist geleid. Ik zie Mao liggen in zijn kist. Zijn lichaam doet mij meer denken aan een wassen beeld.

China - Overzicht van de Verboden Stad in centrum Beijing

In een fors tempo wordt de rij mensen langs het mausoleum geleid. Iedereen die iets inhoudt, wordt direct gemaand door te lopen. Hierdoor ben ik weer snel terug op het plein. Als ik over het plein kijk, zie ik aan de overzijde een grote vlaggenmast en het portret van Mao aan de muur van de Verboden Stad hangen. Het bekende plaatje. Ik steek het plein schuin over in de richting van de Verboden Stad. Ik wandel onder de afbeelding van Mao door het complex binnen. De Verboden Stad was het onderkomen van de keizers uit de Ming dynastie. Gewone Chinezen mochten het complex niet betreden. Dit verklaart de naam van het paleizencomplex. Tegenwoordig is het complex voor iedereen toegankelijk en maken vooral toeristen hier dankbaar gebruik van. Ik zie de keizerlijke troon in de Tijgerzaal. Vanaf deze troon sprak de keizer. Ik bezoek verschillende ontvangsthallen. Het is bijzonder om tussen de prachtige gebouwen door te lopen. In het innerlijke deel van de Verboden Stad leefde de keizer met zijn familie. Ik bezoek de verschillende paleizen en zalen.

China - het noordelijke meer in het Beihai park

Na enkele uren door de Verboden Stad gedwaald te hebben, begin ik het genoeg te vinden. Hoewel ik lang niet alle gebouwen van de Verboden Stad gezien heb, verlaat ik de Verboden Stad via de achterzijde. De stad bestaat domweg uit teveel gebouwen om te kunnen bevatten. Achter het complex loop ik het park in. Ik beklim de heuvel tot het paviljoen. Vanaf het terras van het paviljoen heb ik een mooi uitzicht over de Verboden Stad. Ik bekijk van bovenaf de route die ik door de stad gelopen heb. Ik daal de heuvel via de zijkant weer af. Ik steek de straat over en ga het Beihai park in. Het park is één van de grootste Chinese tuinen. Een groot deel van het park wordt ingenomen door het noordelijke meer. Ik zie jonge stelletjes varen op het meer met een waterfiets. Ik klim omhoog naar de Witte pagode. Deze 40 meter hoge Bai Ta pagode staat op het hoogste punt van het park. Bij de pagode zie ik een verwijzing staan naar de 'ancient caves'. Ik volg de bordjes. Ik loop de grot in. Een stelsel van trappen loopt door de grot. Langs de kant staan allerlei beelden om de grotten op te sieren. Het is mij niet altijd duidelijk welke kant ik op moet. De bewegwijzering is in het Chinees. Een Chinees stel moet lachen als ze mij vragend zien staan. Zij wijzen mij de juiste weg.

China - Eten in de voormalige Hutong

Gezamenlijk komen we bij de uitgang uit. Ik wandel langs de Verboden Stad terug richting het Tiananmen-plein. De Verboden Stad is inmiddels gesloten. Ik kan niet via de poort met de afbeelding van Mao. De kortste route is dwars door het park. Hiervoor moet ik alleen wel een kaartje kopen. Omdat ik omlopen te ver vind, koop ik een kaartje van twee yuan (25 cent). Op het plein wachten al veel mensen op het strijken van de vlag. Dit duurt nog bijna drie kwartier. Ik blijf hier niet op wachten en loop via de hutongs terug naar het hotel. In de hutong zie ik een gezellig restaurantje. Ik bestel iets te eten op een buitenterras. Ik heb veel bekijks van passerende Chinese toeristen. Regelmatig wordt er - al dan niet onopvallend - een foto gemaakt.