Home > Kirgizië > In de voetsporen van Marco Polo > Reisverslag dag 45
28 april - 1 juli 2012 (65 dagen)
Vannacht heb ik het niet koud gehad, hoewel de temperatuur gedaald is tot rond de vijf graden. Ik lag lekker ingepakt tussen de dekens. Buiten schijnt de zon al volop. Ik was me bij een eenvoudig waterpunt. Door de pin onder in de emmer omhoog te drukken, komt er water uit. Ik kijk uit over de uitgestrekte vallei. Ik zie heel in de verte een dorpje liggen.
Ook is het helder genoeg om het blauwe water van het Issyk Kul meer te zien. Achter mij zie ik de verse sneeuw in de bergen liggen. De regen van gisteravond is nog geen honderd meter boven mij in sneeuw veranderd. Mannen zijn weer bezig om de yurt van gisteren op te bouwen. Alles is weer uit elkaar gehaald om bij daglicht deze goed op te kunnen zetten. Ik ga een paardrijdtocht maken door de vallei. Amer komt aangelopen met mijn paard. Het paard is gelukkig niet al te groot. In één beweging zit ik in het zadel. Direct als ik het beest aantik, reageert hij en begint te lopen. Ik loop door de graslanden. Onderweg zie ik verschillende kuddes schapen, groepen paarden en koeien. Op de terugweg probeer ik wat meer tempo te maken. Hoe ik mijn paard ook beweeg, ik krijg hem maar nauwelijks uit zijn stapritme. Misschien komt dit ook wel door de ongelijke ondergrond. Hij is al een keertje gestruikeld over een molshoop.
Hij valt op zijn knieën en voordat ik er erg in heb staat hij alweer overeind. Ik besluit rustig terug te lopen naar het kamp. Bij de yurt gaat het dagelijkse leven gewoon door. Jongens zijn bezig een boom te kappen. Hout wordt gehakt. Eten wordt bereid op een houtvuur en kinderen spelen met een bal. Ook wordt het vee gemolken. Ik kijk mee hoe de paarden gemolken worden. Ik heb dit nog nooit eerder gezien. Enkele Kirgiziërs zijn speciaal hier voor een paardenmelkkuur. Hoewel paardenmelk niet gezond is om te drinken, probeer ik een klein slokje. Ik proef een warme zoete vloeistof. In de loop van de middag maak ik een bergwandeling. Ik steek de vallei door en klim aan de andere kant omhoog. Vanaf de heuvels heb ik uitzicht over het Issyk Kul meer. Achter mij zie ik het yurtenkamp liggen. Als de zon langzaam onder gaat maak ik enkele foto's. Ik maak een foto van een oudere man met een traditionele vilten hoed. Zijn silhouet steekt mooi af tegen de oranjekleurige achtergrond. Ik laat hem de foto zien. Hij gebaart dat hij de foto graag wil hebben. Zijn kleindochter geeft mij haar e-mailadres om de foto door te mailen. In de yurt staat inmiddels weer een uitgebreide maaltijd klaar. Toch bijzonder dat deze maaltijd op een houtvuur bereid kan worden. Als de tafel weer afgeruimd is, worden de tafels opgestapeld en de bedden weer uitgerold. Ik heb het koud en ga naar bed. Vanuit mijn bed hoor ik volop gezang bij het kampvuur.