Home > Iran > In de voetsporen van Marco Polo > Reisverslag dag 17
28 april - 1 juli 2012 (65 dagen)
's Morgens begin ik waar ik de vorige dag geëindigd ben. Ik breng een bezoek aan het mausoleum van Avicenna. Avicenna was een belangrijke wetenschapper voor de geneeskunde. In 1037 overleed hij in Hamadan. Hij droeg met zijn kennis in die periode bij aan de Islamitische gouden eeuw. Nu trekt vooral het monument de aandacht. Een twintig meter hoog raketachtig monument in het midden van een klein parkje. Ik bezoek de tombe, ik bekijk het kleine museumpje en wandel onder het monument door.
Daarna verlaat ik Hamadan. Ik ga richting de heilige stad Qom. Qom is de stad waar de Ayatollah Khomeini gestudeerd heeft. Ook is dit de stad waar hij in 1979 de Islamitische revolutie startte tegen Shaj Reze Pahlavi. Een jaar later werd in Qom de Islamitische Republiek Iran uitgeroepen. Net na de middag arriveer ik in deze bijzondere stad. De bus mag het centrum van de stad niet in. Op een parkeerterrein stap ik over in een pendelbus. Ik zie dat op straat veel striktere kleding gedragen wordt. Vrouwen lopen overwegend met een zwarte chador. Een doek over hun hoofd tot aan de enkels. Ook zie ik veel mulla's rondlopen met een witte of zwarte tulband. Dit zijn Islamitische geestelijken. Zelf draag ik vandaag ook een lange mouwen overhemd. De pendelbus brengt mij bij het mausoleum van Fatima. Fatima was de zus van de zevende imam Reza. Zij stierf in het jaar 816 in Qom, toen zij op weg was naar Mashhad. Haar graf is een bedevaartsplek voor Sjiitische moslims geworden. Qom is na Mashhad, de meest heilige stad van Iran. Onder begeleiding mag ik het islamitische heiligdom betreden. Vanaf de ingang word ik begeleid door een vrijwilliger van het complex. Hij spreek niet of nauwelijks Engels, maar wel veel Farsi. Ik maak er uit op dat ik als niet-moslim de schrijn van Fatima niet van dichtbij mag bekijken.
Ook zijn zijn gebaren duidelijk dat het maken van foto's niet gewaardeerd wordt. Gelukkig biedt een Canadese Iraniër hulp. Hij is op vakantie in zijn vaderland. Hij wil weten waar ik vandaan kom. Ook vertaalt hij direct de uitleg van mijn begeleider. Hij legt onder meer uit dat ik wel foto's op de binnenplaats mag maken, zolang ik de schrijn zelf maar niet op de foto zet. Ik bedank hem en loop met mijn begeleider terug naar de toegangspoort. Het complex is enorm groot. Twee jaar geleden ben ik ook in Qom geweest. Het complex is nu al weer flink uitgebreid. Verschillende panden zijn hier voor afgebroken. Hoever zal dit de komende jaren nog doorgaan? Met de pendelbus rijd ik terug naar de eigen bus. Daarna is het tijd voor de laatste honderd kilometer naar Kashan. Het hotel ligt in de buurt van de Fin Gardens in Kashan. Helaas is dit wel negen kilometer uit het centrum. Ik maak aan het einde van de middag een wandeling door de omgeving. Ik bezoek een klein, maar prachtig mausoleum in de woonwijk. Vooral de rust op de binnenplaats is adembenemend.