Turkije > De Koerdische hoofdstad Diyarbakir

Mijn reisdoel voor vandaag is Diyarbakir. Een reisafstand van net 150 kilometer. Diyarkabir is een stad met 800.000 inwoners. Het merendeel van Koerdische afkomst. Diyarkabir wordt daarom onofficieel ook wel de Koerdische hoofdstad genoemd. Het oude centrum van de stad wordt volledig omringd door een zes kilometer lange verdedigingsmuur. Ook mijn hotel ligt net binnen de stadsmuur. Rond elf uur arriveer ik in Diyarbakir. Ik leg mijn bagage op mijn hotelkamer. Omdat ik morgen al weer door reis naar Van, benut ik de middag goed om Diyarkabir te ontdekken. Ik bezoek de Nebi Camii moskee. De moskee is opgebouwd uit witte en zwarte steenlagen. Een bouwstijl die kenmerkend is voor Diyarbakir.

Turkije - De gerestaureerde karavanserai van Diyarkabir

Ik vraag een oudere man of ik naar binnen mag gaan. Hij knikt instemmend. De kleine moskee heeft een mooie oude uitstraling. Weer buiten volg ik mijn route langs de stadsmuur tot de citadel. Net door de toegangspoort beklim ik de muur. Vanaf de tien meter hoge stadsmuur heb ik uitzicht over de citadel en de oude stad. Ik zie kinderen spelen in een zwembad onder aan de muur. Ze gebaren mij dat ik een foto moet maken als zij het water in springen. Veel huizen binnen de stadsmuur zijn beschadigd of worden afgebroken. Zou deze schade door een aardbeving gekomen zijn of is er sprake van stadsvernieuwing? Terwijl ik op de muur loop begint het te spetteren. Ook hoor ik de donder in de verte. Al snel regent het flink. Snel loop ik terug naar de stadspoort om te schuilen. De plattegrond van Diyarkabir is eigenlijk heel eenvoudig. Een ommuurd centrum, met op alle windstreken een toegangspoort. Van oost naar west en van noord naar zuid lopen twee doorgaande wegen. Op de kruising van deze beide wegen sla ik linksaf, richting de Behram Pasa moskee. Helaas blijkt deze moskee in de steigers te staan. Via de smalle straatjes van de bazaar, kom ik bij de Hasan Pasa Hani karavanserai. Een gezellige gerestaureerde karavanserai met veel tapijtverkopers en horeca. Op de eerste verdieping bestel ik een mixed lunch.

Turkije - De knusse bazaar van Diyarkabir in Oost-Turkije

Terwijl ik uitkijk over de binnenplaats van de karavanserai wordt de hele tafel vol gezet met hapjes. Allerlei soorten kazen, honing, yoghurt, sauzen, oplijven, salades en fruit. Teveel om op te noemen en vooral teveel om op te eten. Na de lunch ga ik op zoek naar de Keldani Kilisesi. Net voor deze christelijk kerk, passeer ik de vier-voetige minaret. Deze minaret van de Seyh Mutahhar moskee, staat op vier kleine pilaren van twee meter hoog. Ik loop onder de minaret door, naar de moskee. De moskee is simpel ingericht, maar zeer sfeervol. Als ik weer buiten kom, passeert een groepje Turkse jongeren. Zij willen met mij op de foto. Geen probleem natuurlijk, maar ik kijk er toch van op. Zij slaan dezelfde zijstraat in. De toegangspoort van de kerk is gesloten. Ik heb de moed al opgegeven, maar zij kloppen op de deur. De deur wordt geopend en gezamenlijk bezoeken we de kerk. Het blijkt alleen niet de Keldani Kilisesi kerk te zijn. Deze kerk ligt net achter deze kerk. Ik loop om de hoek voor de Keldani kerk. Ook hier is de poort gesloten. Ik gebruik de deurklopper en word binnen gelaten. De Keldani is een knusse Roman Catholic church. Als laatste kerk bezoek ik de Maryem Ana Kilisesi (Heilige Maria kerk). Deze Syrische orthodoxe kerk ligt in het zuidwesten van de oude stad. De caretaker, Josef, laat mij binnen. Ik de kerk vertelt Josef dat de uitgestalde koran in Nederland gedrukt is. Hij draagt een stukje uit het heilige boek voor. Als toegift opent hij de deur naar de naastgelegen Jacobskerk, met een drietal oude altaren. Als dank voor een kleine donatie, staat Josef er op om een kopje thee aan te bieden. Onder het prieeltje in de kerktuin drink ik mijn thee. Als afsluiting van mijn tour door Diyarkabir loop ik een stuk over de gerestaureerde stadsmuur. Bij de zuid-poort daal ik weer af. Hier staat het karavanserai hotel. Op de binnenplaats van het hotel bestel ik een heerlijk biertje. Ik laat de dag aan mij voorbijgaan. Dit is één van de weinige plekken in Diyarkabir waar alcohol te verkrijgen is. Waarschijnlijk is het ook één van de laatste biertjes voor de komende drie weken. In Iran is alcohol niet toegestaan.