Iran > De schrijn van Sayyed Ahmad

Ik ben vandaag precies drie weken op reis. Een heerlijk vooruitzicht dat er nog zes volgen. Ik reis vandaag verder naar Shiraz. Shiraz is de stad van de bloemen, de liefde, de wijn en van de dichter Hafez. Van de wijn is tegenwoordig niet zoveel meer terug te vinden. Het nuttigen van alcohol is verboden in Iran. De route van 470 kilometer leidt dwars door de woestijn. Een onvoorstelbaar droog gebied met een vierbaans snelweg er dwars doorheen. Een prima gelegenheid om alvast het programma voor de komende dagen door te lezen.

Iran - De ingang van de bazaar van Shiraz

Ik lees de Lonely Planet over Shiraz door en over Persepolis. Shiraz is ook de uitvalsbasis voor deze oude archeologische site. Omdat ik twee jaar geleden ook Persepolis al bezocht heb, besluit ik nu niet te gaan. Ik herinner me nog praktisch iedere steen en inscriptie. Hierdoor heb ik meer tijd beschikbaar voor Shiraz. Ik ga lekker door de stad dwalen morgen. Tegen vieren arriveren we in Shiraz. Met de bus rijd ik naar het prachtige Eram garden, net buiten het centrum. De uitgestrekte tuinen zijn vooral beroemd om de rozen en het paleis. Het is de plek waar veel Iraniërs komen in de namiddag om tot rust te komen. Terug in het centrum, laat ik mij afzetten bij de schrijn van Sayyed Ahmad. Sayyed Ahmad was de zoon van de zevende Iman Shah-e-Cheragh. Dit mausoleum is een van de heiligste plekken van Iran en een bedevaartsplaats voor veel pelgrims. Ik lever mijn rugtas en fotocamera in bij het depot. Camera's zijn in het complex niet toegestaan. Als ik op de grote binnenplaats kom, zie ik dat er kleden worden uitgerold voor het avondgebed. Ik sluit aan in de rij om de schrijn te bezoeken. Ik lever mijn schoenen in bij een klein loketje. Ik ga het mausoleum in waar de schrijn van Sayyed Ahmad staat. Niet altijd worden toeristen toegelaten. Ik kom zonder problemen binnen.

Iran - Het mausoleum van Sayyed Alaeddin Hossein in Shiraz

Ik treed een ruimte binnen die nauwelijks te beschrijven is. Ik zie een zwaar versierde tombe staan. Voor me raken de mensen de tombe aan en kussen de spijlen. Het mausoleum is volledig bedekt met kleine stukjes spiegel. Hierdoor ontstaat een onvoorstelbare glinstering. Hoewel kitsch, heeft het gehele beeld iets indrukwekkends. Ook de naastgelegen prayerroom is aan het plafond voorzien van spiegelende mozaïeken. Vol ontzag loop ik weer naar buiten. Ook de tweede schrijn, normaliter wel toegankelijk voor toeristen, is vergelijkbaar gedecoreerd. Hier liggen twee neven van Sayyed Ahmad. Alleen zijn de schrijnen hier kleiner van omvang. Als ik weer buiten het mausoleumterrein een foto maak, merkt een jongeman op dat foto's maken niet toegestaan is. Hoewel ik buiten het complex sta, sluit ik mijn camera. Hij heet Sami. Hij zegt een andere schrijn te willen laten zien, die volgens hem nog mooier is. In deze schrijn zou gewoon gefotografeerd mogen worden. Ik volg hem door de bazaar.

Iran - Het interieur van de Nasir-ol-Molk moskee in Shiraz

We lopen over de binnenplaats van de oude Jameh moskee. Deze moskee is de oudste in de stad. De moskee is wat verwaarloosd. Vooral de fontein in de vorm van de Ka'aba in Mekka is bijzonder. Aan de achterzijde verlaten we de Jameh moskee weer. Sami leidt mij naar de bedoelde schrijn. Naar zijn zeggen is de tombe van de broer van profeet Mohammed. Ik betwijfel dit, omdat deze tombe dan ook een grote bedevaartsplek zou moeten zijn. Sami houdt vol. De schrijn is even mooi als de schrijn van Sayyed Ahmad. De naastgelegen moskee vind ik zelfs nog mooier. Sami opent een deur achter de moskee. Ik volg hem en sta in een grote gemeenschapsruimte. De omvang komt overeen met een sporthal. Het plafond is volledig bedekt met spiegel mozaïek. Op de grond liggen tapijten. Ik een hoek volgt een groep vrouwen een les. In een andere hoek wordt geschilderd. Weer buiten vraagt Sami of ik de Rode Moskee al gezien heb. Ik heb deze moskee bij mijn vorige bezoek twee jaar geleden gemist. In tegenstelling tot de andere moskeeën heeft deze moskee veel roodtinten, naast het overheersende blauwe en witte mozaïek. Binnen legt Sami uit dat dit komt omdat deze moskee een kruising is tussen een Christelijke kerk een Islamitische moskee. Sami heeft het entreeticket voor de moskee betaald en zegt een relatief hoog bedrag betaald te hebben als donatie bij de schrijn. Hoewel ik bijna zeker weet dat hij het niet gedaan heeft, betaal ik omgerekend twee euro aan hem. Ik vond het een prachtige rondleiding. Als hij direct vraagt of ik hem wel vertrouw, lieg ik van 'ja', maar weet het nu helemaal zeker. Ik gun hem dit extraatje, al blijft het oplichting.