Home > China > In de voetsporen van Marco Polo > Reisverslag dag 62
28 april - 1 juli 2012 (65 dagen)
Ik schuif de gordijnen open. Ik zie mensen met paraplu's lopen. Het regent. Aan de grauwe grijze lucht te zien, ziet het er ook niet naar uit dat het snel droog zal worden. Met paraplu en regenpak ga ik op pad. Beijing heeft direct iets sombers over zich. Er liggen flinke plassen op straat. Ik moet goed uitkijken niet door het opspattende water van de auto's geraakt te worden. Op weg naar de Temple of Heaven, ontbijt ik in een lokaal restaurantje. Met handen, voeten en vooral mijn Point-it boekje bestel ik een ontbijt. Ik krijg een dumpling, een soort pap en een Ice tea. De pap smaakt mij niet echt maar de rest is voldoende als ontbijt. Ook zit ik even droog.
Bij het park van de Temple of Heaven koop ik een ticket inclusief de toegang tot de tempels. Normaal sporten en dansen Chinezen regelmatig in dit park. Met het regenachtige weer van vandaag is er weinig bedrijvigheid te bekennen. De vochtige lucht hangt als mist laag tussen de bomen. Ik kom bij de verhoogde straat. Vroeger liep de keizer over deze honderden meters lange marmeren verhoging van het heilige altaar naar de tempel aan de andere zijde. Nu zie ik hier alleen maar kleurrijke parapluutjes. Ik bezoek eerst de Imperial Vault of Heaven tempel. Deze tempel wordt omgeven door een cirkelvormige echomuur. Direct er achter ligt het Circulaire Mound Altaar. Het altaar bestaat uit drie marmeren lagen. Rond de middensteen bovenop liggen precies negen stenen. Iedere volgende rij heeft precies negen stenen meer. Er liggen negen rijen op het plateau. Negen is dan ook een heilig getal. Ik wandel over de verhoogde brug naar de Temple of Heaven. De Hall of Prayer for Good Harvests is een tempel met drie lagen. De tempel ligt er wat somber bij in de regen. De tempel is geheel gebouwd zonder gebruik te maken van spijkers. Ik vertrek en ga met de metro naar de Lama tempel. Beijing heeft een goed metrostelsel. Gelukkig zijn de metrohaltes zowel in het Chinees als in het Engels aangegeven. Hierdoor is het ook voor mij gemakkelijk om met de metro te reizen. Alleen bij het verlaten van het station blokkeert mijn pasje als ik wil uitchecken. Een jongen achter me legt uit dat ik een eenmalig kaartje heb en dat ik deze in de automaat gestoken moet worden. Dit werkt beter.
De Lama tempel is de grootste Boeddhistische tempel van Beijing. Het complex bestaat uit verschillende tempels en ontvangsthallen. In de verschillende gebouwen staan grote Boeddhabeelden van het heden, verleden en de toekomst. Een Boeddhabeeld is 28 meter hoog. Het informatiebord er naast vertelt dat het beeld opgenomen is in het Guinness Book of Records omdat het het grootste beeld is dat uit één stuk gemaakt is. Als ik het complex van de Lama tempel weer verlaat, begint het droog te worden. Ik berg mijn paraplu op en trek mijn regenjas uit. Ik steek de straat over en loop de Confucius tempel in. De Confuciustempel is de op één na grootste Confucius tempel van China. Deze tempel werd in 1302 gebouwd. Keizerlijke mandarijnen betuigden hier hun respect aan Confucius. De bouwstijl van de tempel verschilt niet veel van de Lama tempel. Alleen kent Confucius geen goden. In de tempel staan daarom ook geen goden of Boeddhabeelden. In het midden van de tempel staat een troon omgeven door muziekinstrumenten. Ik heb inmiddels genoeg tempels gezien voor vandaag. Ik ben toe aan iets anders. Ik wandel de smalle straatjes van de hutongs in achter de Verboden Stad. Helaas blijkt deze wijk vercommercialiseerd. De straat bestaat alleen nog uit eetgelegenheden, bars en jeugdhotels. In een van de onderkomens bestel ik een broodje. Via de Drum tower en de Bell tower, twee oude torens uit de Ming dynastie, kom ik weer bij een metrohalte.
Met één overstap kom ik weer terug in de buurt van het hotel. Ik loop het laatste stukje. 's Avonds bezoek ik een acrobatiekshow. Als ik aan kom lopen, zie ik al talrijke bussen voor de deur staan. Een echte toeristenshow. Binnen zitten hoofdzakelijk reisgroepen. Het merendeel Chinezen, die op vakantie zijn in de hoofdstad. Het optreden is indrukwekkend al haalt de show het niet met de show in Dunhuang. De show wordt afgesloten door een motorrijder in een grote bol. Ik schat de diameter op tien meter. Als er een tweede motorrijder op het toneel verschijnt, neemt de spanning in de zaal toe. Als er daarna een derde, vierde en zelfde vijfde rijder de bol in gaat om gelijktijdig rond te rijden, klinkt er een golf van ongeloof uit de zaal. Prachtig!