Home > Turkije > In de voetsporen van Marco Polo > Reisverslag dag 2
28 april - 1 juli 2012 (65 dagen)
Het is wat behelpen in de badkamer 's morgens. De badkamer is zo klein, dat de douche boven het toilet hangt. Hoe kun je zoiets bouwen? Bij het ontbijt meldt zich de laatste reisgenoot. Hij had een afwijkende vlucht. Dit was niet goed doorgekomen. Luc geeft na het ontbijt een briefing over de reis. Ook legt hij enkele praktische dingen uit voor de eerste dagen van de reis. In de ochtend wandel ik door het oude centrum van Ankara. Ik breng een bezoek aan het Museum van Anatolian Civilisations. Het museum geeft een inkijkje in de Turkse geschiedenis. Het is druk in het museum. Veel schoolklassen maken gebruik om het museum op zondag te bezoeken. Sommige kinderen laten het museum voor wat het is en proberen wat zinnetjes Engels met mij te oefenen. Al snel staat de hele klas om mij heen. Ik leg verschillende keren uit hoe ik heet en waar ik vandaan kom. Direct naast het museum ligt de oude citadel van Ankara. Via een steile weg kom ik bij de toegangspoort. Binnen de muren van de citadel liggen smalle straatjes. Bij de noord gate, sla ik rechtsaf. Aan de vele verkoopkraampjes, concludeer ik dat ik de goede weg naar de citadelmuur ingeslagen ben. De muur is flink gerestaureerd. Hierdoor kun je veilig over de muren wandelen. Vanaf de muur kijk ik uit over heel Ankara. De rode dakpannen van de huizen, vormen een aaneengesloten deken.
Heel in de verte zie ik de sneeuw op de bergen liggen. Het is zonnig weer. Ik zie het grote Gençlik park liggen, de minaretten van de Kocatepe Mosque en de hoogbouw van de moderne stad. Een prachtig uitzicht! 's Middags stap ik in de metro. Ik moet één keer overstappen om bij het mausoleum van Atatürk te komen. Het mausoleum ligt in het Anit Kabir park. Mustafa Kemal Atatürk was de oprichter van het moderne Turkije begin 20ste eeuw. Nog altijd wordt hij door veel Turken aanbeden. Bij de ingang van het park ontstaat enige onduidelijkheid. Mijn rugtas moet door de scanner. Als de bewaker merkt dat ik niet met een reisgroep ben, ontstaat een lichte paniek bij hem. Hij gebaart mij dat de tas niet mee mag. Ondertussen worden achterin nieuwe tassen gelegd. Een opeenstapeling van bagage volgt. Verschillende mensen beginnen te roepen omdat zij bang zijn dat hun tas valt. De man raakt nog meer van slag. Hij schreeuwt naar zijn collega's dat ze moeten stoppen met nieuwe bagage. Ook de rij wachtende mensen krijgt een snauw. Omdat ik mijn tas niet in een bus kan leggen, mag ik mijn tas bij hem in bewaring geven. Met alleen mijn camera bij me loop ik richting het mausoleum. Een brede trap leidt naar een brede geplaveide weg. De weg leidt naar het grote plein. Hier staat dominant het mausoleum.
Ik betreed de grote hal. Achterin ligt de tombe. Atatürk ligt onder deze tombe begraven. Het verbaast mij eigenlijk dat hier gewoon foto's gemaakt mogen worden. Verschillende Turken laten zich in allerlei posities met de tombe vastleggen. Dit geeft het mausoleum een meer pretparkachtige sfeer. Ik neem nu de metro naar de wijk Kizilay. Dit is de trendy wijk van Ankara. Direct als ik de metrohalte uit kom, zie ik brede winkelstraten, moderne winkels en heel veel mensen op straat. Ik loop door de winkelstraat en langs de vele restaurants. Aan de rand van de wijk kom ik bij de Kocatepe moskee. Deze moskee behoort tot één van de grootste ter wereld. Al op grote afstand zie ik de minaretten staan. Ik steek het grote plein voor de moskee over. Ik trek mijn schoenen uit en betreed de moskee. De Kocatepe moskee is prachtig van binnen. Ik ben onder de indruk. Tegen de avond rijd ik met de metro terug naar het Gençlik park bij het hotel. Het park is in de avond een ontmoetingsplaats. Vele terrassen liggen rond de grote vijver. De kermisattracties draaien op volle toeren. Terwijl ik op een terrasje mijn maaltijd bestel, geniet ik ondertussen van het grote waterspektakel in de vijver. Het water van fonteinen spuit op de maat van de muziek omhoog en worden kleurrijk verlicht. Vanaf mijn tafel heb ik hier mooi zicht op.