Turkmenistan > Ashgabat: Bijzonder en bizar

Met de bus rijd ik vandaag langs de bezienswaardigheden van Ashgabat. Door de grote wit marmeren gebouwen, de brede boulevards en de grote parken lijkt het straatbeeld op elkaar. Vanuit de bus zie ik de 2 x 4-baans brede boulevard. Links en rechts staan witte appartementencomplexen. In de middenberm liggen verschillende fonteinen. Langs de weg staan fraaie lantaarnpalen. Het hele straatbeeld geeft een sprookjesachtige indruk.

Turkmenistan - Het gouden standbeeld van Turkmenbashi in Ashgabat

Ik vind het een kruising tussen Disneyland en Dubai. Ik stap uit bij het 10-jarig onafhankelijkheidspark. Turkmenistan is in 1991 onafhankelijk geworden. Prominent in het park staat het beeld van de eerste president van het onafhankelijke Turkmenistan, Turkmenbashi. Turkmenbashi heeft de gas- en olieopbrengsten van het land gebruikt om het nieuwe Ashgabat te bouwen. Achter Turkmenbashi staat het standbeeld ter ere van het tienjarig bestaan van Turkmenistan. Aan de overzijde van de straat ligt het Turkmenistan World of fairy tales. Een pretpark midden in Ashgabat. Het park is echter vaak gesloten. Als ik verder door de stad rijd, vertelt Maksat over de gebouwen. Qua architectuur is het ene gebouw nog mooier dan de andere. Alle gebouwen zijn overwegend gebouwd in wit marmeren uitvoering. Het is vandaag zondag. Op zondag wordt traditioneel de zondagsmarkt gehouden. Vroeger gebeurde dit in de zandduinen aan de rand van de stad. Een kleurrijke bedoening van kleedjes in het zand. Sinds twee jaar is de markt verplaatst naar nieuwe markthallen. Uiteraard opgetrokken uit wit marmer. Als ik aankom, zie ik het enorme complex. Het heeft meer weg van een winkelcentrum dan van een bazaar. Voor de toeristen was de oude locatie veel bijzonderder, maar voor de lokale handel is deze omgeving veel praktischer. Ik wandel de eerste hal binnen.

Turkmenistan - De kamelen worden verhandeld op de veemarkt in Ashgabat

Elektronica. Ik loop tussen de kleine zaakjes door. De nieuwste televisies staan hier opgestapeld. Via de huishoudelijke markt kom ik bij de veemarkt uit. Het geluid van de koeien hoor ik al van een afstand. Ik verbaas me er over hoe de beesten behandeld worden. Geiten worden gewoon achter in de auto gegooid. Een kameel wordt geslagen als hij de vrachtwagen in moet. Dit is wel de dagelijkse praktijk. Aan de andere kant van de stad bezoek ik het Mausoleum van Turkmenbashi. Het mausoleum en naastgelegen moskee liggen ongeveer tien kilometer buiten de stad. Van afstand zie ik de 91 meter hoge minaretten van de Turkmenbashi moskee. De hoogte van de minaretten refereert naar het schijnt naar het jaar van de onafhankelijkheid. Ik kom bij het mausoleum aan. Het is een steriel gebouw. Ik heb bewondering voor de militairen voor de deur, die in de brandende zon de wacht houden. Een andere militair dept af en toe hun voorhoofd. Ik loop de brede trap op. Binnen ligt Turkmenbashi precies onder de grote koepel. Om hem heen liggen zijn familieleden. Veel familieleden zijn omgekomen tijdens de verwoestende aardbeving in Ashgabat in 1948. De gehele stad is toen weggevaagd. De moskee naast het mausoleum is even indrukwekkend. Als ik precies onder de hoge koepel sta, zie ik de omvang van de moskee pas goed. Ook de moskee staat volledig in het teken van Turkmenbashi, maar dat geldt voor alles.

Turkmenistan - De moskee van Turkmenbashi

Terug in het centrum bezoek ik de Arch of Neutrality. Dit monument met bovenop een groot gouden beeld van Turkmenbashi, stond vroeger in het centrum van de stad. Zoals mij gisteren al door jongelui uitgelegd was, is het standbeeld verplaatst naar een park aan de rand van het centrum. Het beeld is nog steeds indrukwekkend. Helaas is de verplaatsing nog niet volledig voltooid. Het standbeeld is nog niet toegankelijk voor bezoekers. Ook draait het beeld van Turkmenbashi nog niet met de zon mee, zoals vroeger. In het nabijgelegen National Museum zie ik verschillende archeologische vondsten. Vooral de maquette van Merv trekt mijn aandacht. Overmorgen ga ik hier naar toe. Ook kijk ik even naar het enorme handgeknoopte tapijt met de naam Turkmenbashi. Via het onafhankelijkheidsmonument kom ik bij het Ruchnama boek. Een meters hoge afbeelding van het boek van Turkmenbashi. Uiteindelijk laat ik mij in het centrum van Ashgabat afzetten. Ik wandel door de parken, ik bekijk de vele standbeelden en ik beland tenslotte aan een biertje op een terras. 's Avonds koop ik een kaartje voor het Russische Poeskin theater. Tussen de lokale bevolking maak ik de theatervoorstelling mee. Hoewel ik werkelijk niets van het Russisch versta, is het bijzonder om dit toneelstuk mee te maken. De Turkmenen direct naast mij vinden het zichtbaar al even bijzonder.