Home > Verenigde Staten > Coast to coast USA > Reisverslag dag 121
21 augustus 2016 -12 september 2016 (22 dagen)
We rijden Santa Fe uit en gaan op weg naar Amarillo. De stad van het beroemde liedje 'Is this the way to Amarillo' van Tony Christie. Juist door deze song heeft deze stad iets magisch. Voor onze eerste stop rijden we naar Las Vegas, New Mexico. Grappig dat hier een stad ligt met dezelfde naam als de stad in Nevada.
De old-plaza van Las Vegas ziet er verrassend leuk en authentiek uit. Alle gevels dateren uit de negentiende eeuw. Omdat het zondag is, zijn alle winkels gesloten. Ook de restaurants zijn gesloten. Als we langs de kerk rijden is het wel druk. Overal staan auto's geparkeerd. Net buiten het centrum zit een Mexicaans restaurant waar ontbijt geserveerd wordt. We gaan naar binnen. Het restaurant zit bijna geheel vol. We nemen hier een ontbijt met ei en koffie. De volgende stop is Tucumcari. Tucumcari ligt weer op de oorspronkelijke Route66. Bij Santa Rosa verlaten we de snelweg en volgen historic Route66 weer. In de Mainstreet zien we overal het Route66 logo's weer hangen. Ook hier heeft iedereen het logo toegevoegd in de hoop extra klanten te werven. Net buiten Santa Rosa blijkt het stukje van de route weer op te houden. We zijn hier zo verrast door dat we al enkele kilometers de verkeerde kant op gereden zijn, terwijl we dachten nog op de Route66 te zitten. Via de snelweg rijden we door naar Tucumcari. In Tucumcari zou vooral de Mainstreet in de Route66 stijl zijn. Dit valt tegen. We zien nauwelijks iets terug. Vertwijfeld rijden we de straat heen en weer. We blijken verkeerd te zitten. De Historic Route66 loopt parallel aan de straat waar wij rijden. In een restaurant in Route66 stijl drinken we een frisdrank. Vanuit Tucumcari is het nog honderd kilometer naar Amarillo. Net voor Amarillo ligt de Cadilac Range. Tien Cadilacs staan rechtop, half in het zand begraven.
De auto's zijn compleet voorzien van graffiti. Iedere bezoeker mag zelf ook op de auto's spuiten. Het is een vreemde vertoning, maar ook een typisch Route66 landmark. Wanneer we bij ons motel aankomen, zien we bij de receptie dat de klok één uur voor loopt. In Texas wordt de central Amrican time gehanteerd. Goed om te weten. Het centrum van Amarillo stelt teleur. Ten noorden van de spoorlijn liggen vooral wijken met verouderde houten huizen. Duidelijk niet de beste wijk van de stad. Aan de andere zijde liggen enkele straten met grote luxe huizen. Een schril contrast. We kunnen niet anders concluderen dan dat het liedje leuker is dan de stad zelf. Om half acht rijden we het terrein van de Tascosa Drive-In movie op. We parkeren onze auto met zicht op het grote videoscherm. De film begint als het donker is. Terwijl we wachten drinken we een cola en eten nacho's met cheese en chili. Rond negen uur is het donker genoeg om de film, War dogs, te beginnen. Terwijl wij vanuit de auto naar het scherm kijken, komt het audio geluid via de autoradio binnen. Erg grappig en typisch Amerikaans.