Verenigde Staten > Uitzicht over de Grand Canyon

In de ochtend ziet Las Vegas er wat triest uit zonder alle neon verlichting en knipperende led reclames. Misschien komt dit ook wel door de talrijke daklozen en bedelaars. Tientallen mensen liggen langs de wandelpromenades te slapen. Soms met een kartonnen bordje 'I'm hungry, please feed'. Anderen proberen nog wat geld te verdienen door entertainment. Een man loopt in een versleten Elmoy pak en vraagt geld voor een foto. Het Spider-Man pak is gescheurd en heeft nodig een wasbeurt nodig. Op de hoek van de straat staat Elvis te zingen en je kunt op de foto met schaars geklede meisjes voor geld. Vaak geven straatartiesten extra charme aan een stad, maar hier niet. Het ziet er te veel uit als wanhoop.

Verenigde Staten - Het beroemde toegangsbord van Las Vegas

De enige succesvolle straatverkopers waren gisteravond diegene die met water en bier langs kwamen. Het beroemde bord 'Welcome to fabuleus Las Vegas' staat niet op het centrale gedeelte van de Strip, maar enkele kilometers buiten het centrum. Met de auto rijden we er naar toe. Een foto van dit beroemde bord uit 1956 is een must bij een bezoek aan Las Vegas. Daarna zetten we koers naar Kingsman. Net buiten Las Vegas ligt de Hoover Dam. Deze grote stuwdam is gebouwd in 1931. Destijds kwamen tientallen bouwvakkers om door de enorme hitte in en rond de stuwdam. Vandaag is het ook warm. Steekproefgewijs controleert de politie de auto's die over de dam willen rijden. Wij mogen zonder extra controle doorrijden. Vanaf de andere zijde van de dam, in Arizona, hebben we een mooi zicht over de stuwdam. We zijn nu in de derde staat van onze reis aangekomen. In Arizona ligt ook Kingman. In dit plaatsje komen we weer op de oorspronkelijke Route66 uit. Tussen Kingman en Seligman ligt het langste oorspronkelijke stukje weg. In Kingman, tegenover het museum, bestellen we wat te eten. Het Route66 Diner restaurant is geheel ingericht in de stijl van de jaren vijftig, zoals je dit ziet in 'Happy days'. Op weg naar Seligman zie je overal de afbeelding van de hisotical Route66. Je zou gek zijn als ondernemer als je het symbool niet aan je gevel hangt.

Verenigde Staten - Het Route66 Diner Restaurant in Kingman

In Hackberry zit een oud tankstation in de jaren vijftig stijl. Rondom het station staan verschillende oldtimers. Sommige in slechte staat. Seligman straalt de sfeer van de Route66 uit. Twee broers waren hier de drijvende kracht achter. Eén van hen is recent overleden, maar zijn zonen hebben zijn Route66 restaurant overgenomen. Wij pakken de snelweg richting Flagstaff. Net voor Flagstaff slaan we af richting het National Park Grand Canyon. Bij de ingang kopen we een ticket voor het park. Als we wegrijden horen we een vreemd geluid onder auto vandaan komen. Er klinkt ijzer op ijzer bij het rechter voorwiel. Wat nu? We zetten de auto aan de kant, maar kunnen niets vreemds vinden. Bij de verhuur konden we tegen bijbetaling wegenwachtservice krijgen. Dit leek ons niet nodig. Nu lijken we het nodig te hebben. We besluiten terug te rijden naar de ingang van het park. De man die ons net het ticket verkocht heeft, vertelt dat er een garage in het park is. Die is nu gesloten, maar morgenochtend kunnen we er terecht. Hij adviseert nu gewoon naar de Lodge te rijden. Met een rammelend geluid aan de rechter voorkant rijden we voorzichtig de laatste acht kilometer naar de lodge. We besluiten alvast te kijken waar de garage zit. De garage is inderdaad gesloten, maar er brandt nog licht. Een monteur komt kijken. Er zit waarschijnlijk iets tussen de remschijf, zegt hij. Net als we het geluid willen laten horen is het gestopt. Waarschijnlijk is het steentje er al uit, maar als het er nog zit kom morgenochtend even langs, geeft de monteur aan.

Verenigde Staten - Uitzicht op de indrukwekkende Grand Canyon

We bedanken hem. Bij het wegrijden klinkt het opnieuw. Hij hoort het ook. Met een schroevendraaier duwt hij tegen de riemschijf. Een steentje valt er uit. Het probleem is verholpen. De lodge ligt vlak bij de Grand canyon zelf. Als we bij het uitkijkpunt aankomen kijken we de diepte van de Grand Canyon in. Wow! Anderhalve kilometer lager stroomt de rivier door de kloof. Met de shuttle bus van het park gaan we naar de west kant. Hiervandaan is de zonsondergang het mooiste. De laatste stralen van de zon van vandaag schijnen de canyon in. Wat is dit een prachtig gezicht. Met de shuttle bus laten we ons af zetten bij het amphi theater. Hier begint om acht uur een 'trees, trees, trees'-show. Bij ons hotel konden ze niet precies aangeven wat het in hield. Op goed geluk gaan we kijken. De show blijkt een presentatie te zijn van Ranger Ron. Hij toont foto's van de flora en fauna in het National Park. Hij vertelt op humoristische wijze over de invloed van mensen op de natuur, de noodzaak van regelmatige bosbranden voor de hoge dennenbomen en over de problemen die nieuwe diersoorten, zoals de elk, de bizon en de eekhoorn, kunnen veroorzaken. Het is een leuke presentatie, maar de temperatuur daalt behoorlijk. We zitten op ruim 2.100 meter hoogte. We hebben het koud. We hadden er niet aan gedacht om extra kleding mee te nemen. Met de shuttlebus rijden we snel terug naar onze lodge. In de pizza-pub bestellen we enkele pizza punten en een drankje. Daarna gaan we naar onze kamer. Daar is het warm.