Verenigde Staten > Door de datumgrens

Ik heb een paar uur geslapen. Als ik wakker word is het weer 21 augustus. Ik ben vannacht door de datumgrens gegaan. Doordat ik continu oostwaarts reis, heb ik één dag extra gedurende deze reis. Een raar idee. Het is opnieuw zondagochtend als ik het luchthavengebouw van Vancouver binnen kom. Reizigers naar de Verenigde Staten worden apart geleid. Alle passagiers worden hier al gecontroleerd door de douane van de Verenigde Staten. Omdat ik een visum voor Amerika heb en geen electronic visum, moet ik in de wachtruimte plaats nemen. Zodra mijn naam op het bord verschijnt mag ik mij melden bij de customs. Het verbaast mij hoeveel mensen in de wachtruimte zitten. Ook de groep Japanse dames van gisteren zitten hier. Enthousiast zwaaien ze naar mij. De douanebeambte vraagt wat ik in Los Angeles ga doen. Als ik hem de route 66 uit leg vindt hij het al best. Helemaal omdat ik ook al een return ticket heb. Hoewel ik nog in Canada ben, loop ik onder het bord door 'Welcome in the USA'. Een speciaal gebied op de luchthaven. Al met al hebben alle douaneformaliteiten twee uur in beslag genomen. Ik had op twee uur gerekend, maar dan in Los Angeles. Tijdens mijn tweede vlucht van vandaag, merk ik dat ik moe ben.

Verenigde Staten - De wereldberoemde Hollywood letters uit 1923

Ik val in slaap, maar word ook weer snel wakker door de geluiden om mij heen. De vlucht van drie uur is eigenlijk geen geschikte vlucht om te slapen. Het meisje naast mij probeert hetzelfde, maar ook haar lukt het niet. Kim, zoals ze zich voorstelt, werkt in de filmindustrie. Ze is momenteel bezig met een film zowel in Canada als Los Angeles. Ze vliegt regelmatig heen en weer. Ze is onder de indruk van mijn reis en heeft leuke tips voor Los Angeles. We bespreken de Amerikaanse verkiezingen, de Brexit en de situatie in Irak en Syrie. Voor ik er erg in heb, landt het vliegtuig al in L.A. Zonder enige controle kom ik bij de bagageband. Mijn reistas heeft de vlucht niet helemaal overleefd. Eén wieltje is kapot. Het kan ook zijn dat dit voor de vlucht al gebroken was. Het afscheid van de reistas, waar ik twaalf jaar lang mee reisde, zal zwaar worden na afloop van deze reis. Maar de tas is gewoon op. Versleten. Ik zal op zoek moeten naar een nieuw reismaatje. Ruim een uur later staat Angela ook bij de bagageband. Zij heeft een vlucht gehad vanuit Amsterdam via Dublin naar Los Angeles. Gezamenlijk gaan we op zoek naar de huurauto. Voor de luchthaven is een plaats waar alle verhuurbedrijven met busjes aan komen rijden. Voor Alamo, ons verhuurbedrijf, komt een touringcar aanrijden. Tot mijn verbazing loopt de gehele bus vol. De verhuurindustrie moet big business zijn. Hoewel er zes Balies open zijn, staat er een flinke rij bij de autoverhuur. Als wij aan de beurt zijn, kiezen we voor een upgrade naar een fullsize auto. Een goed exemplaar om van coast to coast te rijden. Zoek er maar eentje uit op het parkeerterrein. Wij stappen in een witte Jeep Cherokee. Een stoere wagen met 4x4 aandrijving. We schakelen de navigatie in op ons hotel en rijden het Amerikaanse wegennet op. Via de freeway, de doorgaande weg, komen we al snel in de wijk Sherman Oaks. Hier ligt het hotel. We zijn allebei behoorlijk moe van de vlucht. Snel nemen we een douche en in de nabijheid van het hotel gaan we eten.