Home > Indonesië > De Kleinde Sunda eilanden > Reisverslag dag 19
5 - 26 maart 2025 (22 dagen)
Het regen ‘s nachts flink. De regen schijnt de uitloper van een storm te zijn die eerder over Bali getrokken is. De badkamer is deels buiten. De vloer is nat door de regen. Net wanneer ik de douche aangezet heb, valt de stroom uit. Ook het water stopt. Waarschijnlijk moet dit opgepompt worden. Ik was mij een klein beetje met flessenwater. Vanochtend ga ik snorkelen en zwemmen in zee. Veel maakt de douche dan niet uit. Om acht uur meld ik mij bij het ontbijt. Omdat het zwaarbewolkt is, raadt Stickman af om te gaan snorkelen. Wanneer het bewolkt is, zie je weinig kleur in het water en regen maakt het water troebel, geeft hij aan. We besluiten de snokeltocht uit te stellen tot morgen. In plaats van te snorkelen, wandelen we rond het eiland Gili Air. Direct naast het hotel staan enkele vervallen gebouwen. Vermoedelijk zijn deze hotels beschadigd geraakt bij eerdere stormen. Het doet wat rommelig en armoedig aan. Wanneer we het zandpad langs de kust verder volgen, passeren we talrijke leuke restaurantjes aan zee. Nergens zijn klanten. Het is duidelijk nog het laagseizoen. Ook zijn er overal duik- en snorkeltrips te boeken. We wandelen naar het Turtle point. De plek waar vaak schildpadden gespot kunnen worden. Wanneer ik met mijn snorkelmasker de zee in ga, merk ik al snel dat het zicht beperkt is. Het water is troebel en ik heb maar enkele meters zicht.
Ik zwem door tot de zee wat dieper wordt. Schildpadden zitten niet in de ondiepe zee. De golven zijn hier onstuimig. In het diepere stuk is nauwelijks zicht. Het zicht is amper drie meter. Doordat de zon niet schijnt, is ook het koraal dof en donker. Ik besluit terug naar het strand te zwemmen. Ik moet goed met de golven meezwemmen, want de stroming is sterk. Zonder al te veel problemen kom ik weer aan de kant. We vervolgen de route rond het eiland. Af en toe moeten we even opzij stappen voor een paard met wagen. Op het eiland is geen gemotoriseerd verkeer toegestaan. De paardenkarren brengen toeristen met hun bagage naar de pier. Ook passeren veel fietsende toeristen, die het eiland rondrijden. Het valt nog niet mee om door het soms losse zand te fietsen. Aan de westkust van het eiland, met uitzicht op het naburige eiland Gili Meno, bestellen we iets te drinken. Rond twaalf uur zijn we het eiland rond. Een wandeling van zo’n zeven kilometer. Ik keer terug naar mijn huisje. Voor mij huisje ligt een zwembad. Het zwembad loopt rond en alle huisjes grenzen aan dit bad. Ik zwem een rondje langs alle huisjes.
Daarna neem ik plaats op het ligbed voor mijn huisje. Het bed staat in het water. In de middag loop ik het centrum van Gili Air in. Ik passer een kapperszaak. Er is maar één klant voor mij. Ik besluit mijn haar te laten knippen. Kapper Mike spreekt nauwelijks Engels, maar aan de hand van de plaatjes aan de muur kan ik aanwijzen hoe ik mijn haar geknipt wil hebben. Althans dat denk ik. Wanneer Mike met de tondeuse aan de slag gaat, wordt het wel erg kort. Het valt gelukkig mee. Hoewel ik mijn haar aan de zijkanten niet eerder zo kort gehad heb, misstaat het niet. Met mijn nieuwe kapsel bestel ik koffie en een cake. Ik had nog niet gegeten vanmiddag. Het terras van de bakery grenst aan de Sportbar. Op een groot scherm is de Formule 1 race bezig. Ik schuif een terras op, bestel een bier en bekijk het verloop van de race. Ik raak ik gesprek met twee meisjes uit Nederland, die drie weken rond Bali en Gili reizen. Ook na de race blijven we nog zitten praten. ‘s Avonds eet ik met reisgenoten aan het strand. We beginnen met één tafel voor drie personen, maar ook andere reisgenoten komen aangelopen. Het personeel plaatst tafels bij. We zijn uiteindelijk bijna compleet als groep. De Saté Ayam smaakt prima.