Indonesië > De startbaan is geblokkeerd

Ik ben om half zes al wakker. Een half uur voordat de wekker afloopt. Ik was vannacht vergeten om mijn telefoon op ‘niet storen’ te zetten. Ik hoorde gedurende de nacht talrijke berichten vanuit Nederland binnenkomen. Toch heb ik prima geslapen. De meeste berichten waren niet belangrijk. Snel neem ik een douche en pak mijn bagage weer in. Bij het ontbijt is de keuze beperkt. We zijn nog te vroeg voor het uitgebreide buffet. Net wanneer ik toast met jam gepakt heb, komt er een bord nasi goreng. Dit is voor iedereen bereid. Ik combineer het spiegelei van de nasi met de toast. Om kwart over zeven verlaten we het hotel en rijden naar de luchthaven. Vandaag vliegen we naar Ende op het eiland Flores. De vlucht gaat in tweeën. De eerste vlucht is van Denpasar naar Labuan Bajo. Dit ligt op de westelijke punt van het eiland Flores. Daarvandaan vliegen we later vandaag door naar Ende, meer oostelijk op het eiland. We zijn ruim op tijd op de luchthaven voor de vlucht. Ik bestel nog een koffie. Ik vond de koffie vanmorgen in het hotel niet zo lekker. Om kwart over negen begint het boarden. Met de bus rijden we naar het vliegtuig van Batik Air. Terwijl iedereen in het vliegtuig zit, verstrijkt de vertrektijd. De piloot meldt dat het druk is op dit tijdstip met vertrekkende vliegtuigen en dat we nog niet mogen vertrekken. Hij verwacht dat het nog zo’n 25 minuten duurt. Ik wacht geduldig. Na een half uur komt de mededeling dat een ander vliegtuig de startbaan blokkeert en dat het zeker nog twee uur duurt voordat we kunnen vertrekken. Iedereen stapt weer uit en wordt teruggebracht naar de vertrekhal. Deze serieuze vertraging zou betekenen dat we de aansluiting in Labuan Bajo niet gaan halen. Wat nu? Anton maakt zich vooralsnog geen zorgen. Misschien blijft het vliegtuig naar Ende wel wachten, zegt hij hoopvol. De omroepinstallatie meldt onafgebroken verschillende vertraagde vluchten. Ook onze vlucht schuift weer verder op. De nieuwe prognose wordt twee uur. Bij de balie kunnen we wat drinken en snacks halen. Rond één uur begint vrij onverwachts het boarden voor onze vlucht. Snel ga ik met de bus weer naar het vliegtuig. Het personeel zegt bij binnenkomst ‘Welcome again’. Met vier uur vertraging stijgt het vliegtuig dan toch op vanaf Denpasar. Ik zit aan het gangpad, maar ik kan een klein stukje van Bali zien door de raampjes. Het personeel kan tijdens de vlucht nog net water en een broodje uitserveren. Direct daarna wordt de landing ingezet. Bij het uitstappen, staat bij aan de slurf, iemand gereed met onze uitgeprinte boardingpassen voor de vlucht naar Ende. Dit zou betekenen dat onze vlucht nog niet vertrokken is? Zouden ze op ons zijn blijven wachten? We worden naar de wachtruimte geleid. Hier blijkt dat het toestel eerder vandaag technische mankementen had en daardoor nog aan de grond staat. De reizigers die al aan boord waren gegaan, komen het vliegtuig weer uit. Na een uurtje wachten, wordt verteld dat de vlucht vandaag helemaal niet meer uitgevoerd zal worden. De vlucht is verschoven naar morgenochtend. Door het personeel van de luchthaven is een hotel geregeld in Labuan Bajo. Er komt een auto voorrijden. Er passen vier mensen in de auto, inclusief de bagage. In verschillende shifts worden we naar een hotel gebracht. Wanneer we bij het hotel arriveren, regent het. Het regent flink. Het water klettert op het afdak en het regenwater stroomt over de weg. Enkele kinderen spelen in het stomende water. Waarschijnlijk is het een korte hevige bui en is het snel weer droog. Het hotel oogt eenvoudig, maar voldoende om een nacht te vertoeven. Sommige reisgenoten hebben een kamer die niet helemaal schoon lijkt.

Indonesië - Een flinke bui bij het hotel in Labuan Bajo

Dit is vervelender. Anton, de Stickman, is ondertussen van alles aan het regelen door het gewijzigde schema. We kunnen morgen niet in de oorspronkelijke eco Lodge slapen, waar we eigenlijk vandaag zouden arriveren. Zij hebben al andere gasten. Als alternatief zullen we in Ende overnachten. Hierdoor kunnen we toch de vulkaan beklimmen, maar alles in net iets minder tijd. Een Duits echtpaar zit al twee dagen vast in Labuan Bajo. Zij zijn blij dat Anton ook voor hen wat zaken regelt bij het hotel. ‘s Avonds gaan zij met onze groep mee om te eten. Met een busje en een auto worden we naar een restaurant gereden. Ik kies voor, een lokale maaltijd met kruidige vis en rijst. Het smaakt prima, maar het is wel aan de scherpe kant. Ik blus de maaltijd af met bier. Na afloop besluiten we de rekening te delen. Per persoon rekenen we acht euro af. Dit is inclusief de drank. Op de kamer bereid ik mij voor op de dag van morgen. Hopelijk gaat de vlucht om tien uur door. Direct vanaf de luchthaven in Ende zullen we naar de Kelimutu vulkaan rijden. Het is hierom noodzakelijk dat ik alle spullen voor de wandeling mee neem in mijn handbagage.