Indonesië > Ontmoeting met de Komodo varanen

Vandaag verlaat ik Labuan Bajo. In het restaurant aan zee neem ik mijn ontbijt. Daarna reken ik de maaltijden en de wasserette af bij de receptie. Om negen uur staan vier auto’s gereed om ons naar de haven te brengen. Hier stappen we over op de boot waarmee we de komende twee dagen rond de Komodo eilanden gaan varen. Wanneer we in de haven arriveren en gereed staan met de bagage, moeten we het havengebouw in voor de barcode. Voor Stickman is deze procedure ook nieuw. Hij is hier duidelijk geïrriteerd over. We lopen om het gebouw om even later weer op dezelfde plek uit te komen. In twee groepen worden we met een klein bootje naar ons schip de Hatirah. Ik had mij voorbereid op een primitieve slaapomgeving, maar niets is minder waar. Aan boord zijn acht kamers met bedden, toilet en airco. Ik heb een kamer achteraan op het bovendek. Een prima vertrek. De crew maakt de boot gereed voor vertrek. We varen de haven van Labuan Bajo uit. Na ongeveer een half uurtje arriveren we bij de eerste snorkellocatie. Het schip kan niet tot aan het strand komen. Met een klein bootje worden we naar het strand gebracht. Hiervandaan kunnen we gaan snorkelen boven het koraal. Ook vandaag is het weer prachtig om het leven onder water te aanschouwen. Ik zwem naar de rand van het koraal. Hier wordt het flink dieper. Links van mij kijk ik naar de grillige vormen van het koraal, rechts zie ik een donker gat.

Indonesië - Een prima schip om de komende dagen op te verblijven

In de diepte kan ik enkele grotere vissen onderscheiden, maar ook niet groter dan een halve meter. Ik probeer te zoeken of ik hier misschien ook zeeschildpadden kan spotten. Helaas. Op de terugweg kun je zowel met het bootje terug vanaf het strand of zelf terug naar de boot zwemmen. Ik zet flink aan met mijn flippers en zwem terug naar de boot. Onder mij is de zee te diep om nog iets te kunnen onderscheiden. Ook zie ik hier geen vissen meer. Via het trappetje naast de boot klim ik weer aan boord. De bemanning heeft ondertussen de lunch bereid. Verschillende schalen met vis, garnalen, noedels en groente worden neergezet. Dit smaakt prima. Stickman maakt zich ondertussen druk dat de crew geen bier meegenomen heeft. Het is de eerste keer dat hij met deze boot en bemanning vaart. Tijdens de lunch vaart de schipper de boot naar een tweede spot om te snorkelen. Nabij Manjarite Beach gaan we weer het water in. Het koraal is hier wat minder spectaculair, maar kleurrijke vissen zijn hier in overvloed. De geel met wit gestreepte maskerwimpelvis vind ik zelf één van de mooiste oceaan vissen.

Indonesië - Een grote varaan in het National Park Rinca

Ik zie verschillende van deze vissen hier rondzwemmen. Nadat iedereen weer aan boord is, zetten we koers naar het eiland Rinca. In de baai van het eiland ligt het Lah Buaya Komodo National Park. Net als op het eiland Komodo, komen hier veel Komodo varanen voor. Al voordat we het bezoekerscentrum bereiken, zie ik vanaf de houten loopbrug een varaan lopen. Met een gids en twee begeleiders gaan we het natuurpark ik. Alle drie hebben de een houten stok met een tweetand bij zich. Deze stok kunnen ze gebruiken om een varaan op afstand te houden. De gids spreekt Engels met een zwaar Indonesisch accent. Hierdoor is niet alles te volgen wat hij zegt. Hij vertelt in ieder geval dat een mannetjes varaan tot zo’n drie meter kan worden en dat er op het eiland Rinca 1.500 varanen voorkomen. Rond het bezoekerscentrum zijn dit er maar 56. Toch blijkt er direct bij het begin al een grote varaan in de schaduw te liggen rusten. De gids vraagt of wij een buffel willen zien die door de varanen aangevallen is. Na een bijt van een varaan komen gevaarlijke bacteriën vrij, waaraan de prooien uiteindelijk overlijden. Bij de buffel kan het wel twee dagen duren voordat hij sterft. We volgen de gids door de jungle. Een smal pad met af en toe een omgevallen boom. Onderweg passeren we een kleinere varaan. Deze varaan probeert de eieren uit te graven van een vogel.

Indonesië - De Komodo varanen kunnen tot wel drie meter groot worden

De vogel probeert op zijn beurt het zand weer terug te gooien. Wanneer we bij de waterpoel komen, maant de gids ons bij elkaar te blijven en stil te zijn. Ik zie de buffel op zijn zij in het water liggen. Hij ademt nog net. Rondom liggen verschillende varanen te wachten op zijn dood. Sommigen kijken op bij onze komst of verplaatsen zich. Het is verbazingwekkend hoe goed de camouflage werkt van deze dieren. Ik tel minimaal zes varanen rond de waterpoel. Terug bij het bezoekerscentrum schaf ik twee biertjes aan voor vanavond. Op de boot is niets. Daarna gaan we weer terug naar ons schip. Het is nog zo’n twee uur varen naar Palau Padar. Vanaf het bovendek zie ik de zon onder gaan en de schermer invallen. De kapitein heeft zijn aandacht nodig om de boot door het donker te besturen. Daardoor kan er nog geen verlichting aan boord aan. In het donker zien we hoe de bemanning een geschikte aanmeerlocatie zoekt nabij het eiland Palau Padar. Met een zaklantaarn turen ze het water af. Waarschijnlijk zoeken ze een boei om aan te meren. Wanneer we stilliggen, gaat de verlichting aan. Ook wordt het diner geserveerd. Een uitgebreide maaltijd met kip en vis. Na het eten bespreekt Stickman het programma voor morgen. Het uitzicht op Palau Padar is het mooiste bij zonsopgang. We zullen morgen al om vijf uur vertrekken. Na het eten gaat iedereen op tijd naar bed. Enerzijds door het vroege tijdstip morgen, maar een dag op zee is ook vermoeiend. Ik ga ook naar bed.