Indonesië > Lokale markt van Nangapanda

Andere reisgenoten hadden kakkerlakken op de kamer. Ik kijk ‘s morgens even goed rond in de kleine badkamer. De douche hangt praktisch boven het toilet. Pas wanneer ik mijn haar uitspoel, valt het mij op dat de wc-rol houder precies onder de douche hangt. Al het papier is doorweekt. Wie bedenkt zoiets? Bij het ontbijt wordt mij gevraagd of ik een omelet wil? Dat lijkt mij wel lekker. Het brood voor onder de omelet is wat beperkt. Ik stop twee sneetjes brood in de toaster. Een witte boterham en een beetje groenachtige. Dit lijkt zo te horen. De schalen met nasi, mie en zelfs patat laat ik staan. We hebben vandaag een andere bus. Stickman vond het niet handig dat alle bagage iedere keer achter in de bus opgestapeld moet worden. Ik betwijfel of de nieuwe bus beter is. De bagage in het achter compartiment wordt afgedekt met plastic. Ik kom als laatste aan. Mijn tas past niet meer onder in de bus en komt alsnog op de achterbank. Wanneer ik ga zitten loopt er een kolonie kleine miertjes over de vensterbank van de bus. Het hout is gespleten en deels verrot. Het lijkt of de bus al enige tijd niet gebruikt is geweest.

Indonesië - Op het Blue Stone Beach liggen keien met een blauwe gloed

We rijden vandaag vanuit Ende naar Riung. Ende ligt aan de zuidzijde van Flores aan de Indische oceaan. Riung ligt westelijker en aan de noordzijde van het eiland. Door de eerdere vertragingen zullen we maar één dag in Riung blijven. Het snorkelen in het National Park Tujuhbelas doen we morgen. Hierdoor kunnen we vandaag redelijk rustig aan doen. We volgen buiten Ende de kustlijn. We passeren het Blue Stone Beach. Een steenachtig strand met door het water uitgesleten blauwachtige stenen. Dit stenen strand komt alleen op deze locatie voor legt Stickman uit. De stenen worden gedolven voor de export, maar vanuit zee worden altijd nieuwe stenen aangevoerd. Terwijl ik over het strand loop probeer ik te bedenken hoelang het duurt voordat een steen mooi rond gesleten is. Een klein stukje verder waar de weg het binnenland in gaat ligt Nangapanda. Hier is een markt gaande. Met veel moeite en stapvoets kan de bus passeren. Van alle kanten komen mannen aangelopen om aanwijzingen te geven om het verkeer te laten passeren. We hebben even de tijd om over de markt te wandelen. Vanachter de kraampjes word ik veelvuldig gedag gezegd en ‘Welcome to Indonesia’ geheten. De kraampjes zijn vaak niet meer dan een kleedje op de grond met spullen of eten. Soms is er een verhoging gemaakt van takken en hout. Al met al komt het wat primitief over, maar het enthousiasme is overweldigend. Waar ik vandaag kom? Waar ik naar toe ga? Ik wil wat drinken aanschaffen, maar vertrouw het niet om iets te kopen dat niet afgesloten is.

Indonesië - De lokale markt van Nangapanda

Aan de rand van de markt koop ik een blikje fris in een klein winkeltje. De prijs wordt aangegeven door een briefje van 10.000 (0,60 cent) omhoog te houden. Ik blijk vervolgens nog 2.000 terug te krijgen. Direct wanneer we de kust verlaten draait de bus via scherpe bochten de bergen in. Plots houdt de chauffeur in bij een cacaoboom. Stickman legt uit hoe de vruchten aan alle stukjes van de boom kunnen groeien. De stam, de takken en bij de bladeren. Wanneer we de bergen aan de noordzijde weer uitrijden, is het tijd voor de lunch.

Indonesië - In Nangapanda op Flores wordt de markt langs de doorgaande weg gehouden

We stoppen bij een restaurant langs de doorgaande weg. Ik kies voor mie goreng. De stroom doet het niet. Misschien is het maar goed dat we een vegetarisch gerecht krijgen. Wie weet hoe lang de koeling al uitgevallen is voor het vlees? Na de lunch rijden we verder langs de noordkust. Af en toe hebben we al zicht op het water. Bij een uitkijkpunt stoppen we even om naar de eilanden voor de kust te kijken. De eilanden behoren tot het National Park Tujuhbelas. Bij een van de eilanden recht voor ons gaan we morgen snorkelen en lunchen. We arriveren bij het Pondok SVD Guesthouse in Riung. De kamers liggen rond een binnentuin. Op de kamer is airco, maar Sawadee heeft alleen voor de vin betaald. Ik betaal bij om ook gebruik te kunnen maken van de airco. Qua bed heb ik alle keuze in mijn kamer. Er staan drie bedden. Onder een afdakje in de binnentuin bestel ik een biertje. Ondertussen begint het te spetteren. Het idee om nog even het plaatsje in te wandelen laat ik varen. ‘s Avonds gaan we eten bij een restaurant vlakbij. De eigenaar Chris heet ons welkom. Als menukaart is er alleen een bord aan de muur. Ik kies voor kipsaté met patat. Dit blijkt een lekkere keuze. Wanneer we vertrekken zegt Chris tot morgen. Hij blijkt ook de gids te zijn bij het snorkelen.