Indonesië > Zeeschildpadden spotten

Wanneer ik de gordijnen opendoe zie ik een zwaarbewolkte lucht. Ik heb er weinig vertrouwen in dat we vandaag kunnen snorkelen. Toch neem ik mijn snorkelspullen mee naar het ontbijt. Hier blijken dat twee reisgenoten vandaag niet mee gaan. Hierdoor hebben we niet meer de minimale vijf deelnemers om een eigen boot te kunnen vullen. We besluiten de snorkeltocht af te blazen, tot ongenoegen van Rémy, de lokale agent. Hij belt met de booteigenaar, zo denken wij. Terwijl ik mijn ontbijt nuttig, komt Ingrid aangelopen. Zij is vandaag jarig. Zij wordt gefeliciteerd door de aanwezige reisgenoten. Er ontstaat wat onduidelijkheid over de vlucht naar Jakarta. Niet iedereen heeft de vluchtgegevens ontvangen. Wanneer de mail gecheckt wordt, blijken de vluchtgegevens toch in de mail bijgevoegd te zijn, alleen hebben twee bestanden dezelfde naam. Ik check alvast in voor mijn eerste vlucht naar Jakarta morgen. Vanmiddag kan ik ook voor de vlucht naar Amsterdam inchecken. Samen met twee andere reisgenoten besluit ik in plaats van de snorkeltocht te kijken of ergens een tour aangeboden wordt om specifiek schildpadden te spotten. Het koraal hebben we al voldoende gezien, maar nog geen zeeschildpadden. Gisteren hebben we verschillende aanbieders gezien tijdens onze wandeling. Na enkele minuten lopen, zien we een groepje toeristen klaar zitten met snorkelmateriaal. Wanneer we informeren kunnen we aansluiten voor 150.000 rupiah, ongeveer tien euro. Men garandeert dat we zeker schildpadden zullen zien, voor wat dit waard is? Even later stappen we aan boord van een klein bootje. De zee rond Gili Air is onstuimig en de flinke golven schudden de boot heen en weer. Wanneer we bij het naburige eiland Gili Meno komen, is de zee een stuk rustiger

Indonesië - Klaar om te snorkelen met het masker op

. Tussen de eilanden Gili Meno en Gili Trawangan is het tijd om te snorkelen. Door de stroming, vaart de boot met ons mee, om ons verderop weer op te pikken. Ik zie vissen en koraal onder mij. Doordat de zon niet schijnt is de kleur wat flets. Helaas spotten we geen schildpadden. De tweede locatie is bij het ‘Statue’. Enkele betonnen manshoge standbeelden staan onder water. Een plek voor duikers en snorkelaars. Wanneer is langs de beelden zwem, word ik omgeven door honderden nieuwsgierige vissen. Ze zwemmen tot vlak voor mijn masker. Hoewel ik het gevoel heb ze aan te kunnen raken, zorgen zij wel dat ze tijdig afstand houden. Door de stroming drijf ik over de beelden en over het koraal zonder al te veel inspanning. Een crewlid spot een schildpad. Ik zwem achter hem. Hij moet het dier echt aanwijzen, voordat ik hem ook zie.

Indonesië - Tussen het koraal spotten we drie zeeschildpadden

Maar daarna geniet ik door naar het schildpad onder mij te kijken. Het water is hier zo’n drie meter diep en het dier knaagt aan het koraal. Ook bij de derde spot is een schildpad. Of eigenlijk gaan we te water waar een andere groep al een schildpad gespot heeft. Dit schildpad zit in relatief ondiep water. Hij lijkt zich niet zo te bekommeren om alle snorkelaars. Af en toe komt hij naar boven om adem te halen. Het schildpad is groter dan ik verwacht had. Ik schat hem op zo’n zeventig centimeter. Nadat ik hem beken heb, maak ik plaats voor andere zwemmers. Wanneer iedereen weer aan boord is, varen we door naar het strand op Gili Meno. We leggen aan bij een restaurantje op het strand. Hier hebben we tijd om te lunchen. Ik bestel een juice en een sandwich met ei en patat. Ik laat de vierde snorkellocatie schieten. Hier zitten geen schildpadden, maar vooral koraal en vissen.

Indonesië - In een restaurant aan het strand bestellen we de lunch

Om half drie meren we weer aan bij het strand van Gili Air. Ik loop terug naar mijn resort. Ik kan inmiddels inchecken voor de vlucht naar Amsterdam. Ik heb een raamstoel. Wel zo lekker voor de nacht. In de namiddag bestel ik een biertje bij het restaurant en herpak alvast mijn bagage. Het is een beetje puzzelen omdat ik waarschijnlijk nog door het water moet lopen om aan boord van de speedboot te komen. Ik besluit mij op de andere oever om te kleden en dan pas mijn schoenen aan te doen voor in het vliegtuig. ‘Stickman’ heeft voor de laatste avond hetzelfde restaurant gereserveerd waar we gisteren gegeten hebben. Dit was een prima restaurant en praktisch op het strand gelegen. Na het eten bedenken we ‘Stickman’ voor zijn fanatische wijze hoe hij deze reis begeleid heeft.

Indonesië - De laatste avond eten we gezamenlijk en bedanken we Stickman

Alles leek van een leien dakje te verlopen, maar achter de schermen heeft hij de zaken geregeld. Hij bedankt op zijn beurt ons voor onze flexibiliteit. De reis voelde ook voor hem, zo zegt hij, als vakantie met zo’n groep. Na het eten wordt de taart voor Ingrid geserveerd. De lichten worden gedoofd en de kaarsjes op de taart ontstoken. Het personeel zingt ondertussen ‘Happy Brithday’. Daarna wordt de taart aangesneden en verdeeld over de groep.