Indonesië > De rijstvelden van Ruteng

Ik word wakker van mensen die over de gang lopen. Ik zie dat het bijna het moment is dat mijn wekker afloopt. Ik neem een douche en pak mijn bagage weer in. De natte kleren van gisteren zijn droog. Voorzichtig loop ik de afrit bij het klooster weer af. Ik loop nu met mijn reistas en ik wil niet opnieuw onderuitgaan. We rijden vandaag naar Labuan Bajo, de stad waar we ruim een week geleden gestrand waren doordat de vlucht uitviel. Net buiten Ruteng liggen uitgestrekte rijstvelden. We maken een wandeling. De lokale gids Eki legt uit hoe de rijst gezaaid en geoogst wordt, terwijl we tussen de rijstvelden wandelen. Het is vooral van belang dat de rijst vochtig blijft tijdens de groei. We wandelen een stukje over een smal dijkje langs een rijstveld.

Indonesië - De rijst terrassen rond Ruteng

Door de recente regen is de kleiachtige grond nat en glad. Voorzichtig volg ik de gids. Mijn bergschoenen zitten al snel onder de modder. Het oorspronkelijke plan om door te lopen naar het verder weggelegen dorpje, maar dit is vandaag niet mogelijk. Door werkzaamheden kan de bus daar niet komen. We lopen tot in het dal en weer terug. Op de terugweg bekijken we ook een kapelletje. De kapel is nog in aanbouw. Voordat we echt op weg gaan met de bus, rijden we nog even langs het restaurant van gisteravond om de lunchpakketten op te halen.

Indonesië - Alleen op Flores komen stervormige rijstvelden van één clan voor.

Daarna verlaten we Ruteng en rijden westwaarts. Na een uurtje stoppen we bij de spinnenweb rijstvelden. Via een flinke klim hebben we van bovenaf uitzicht op de rijstvelden. De rijstvelden liggen hier in cirkels en daarbinnen verdeeld in taartpunten. Stickman legt uit dat een cirkel tot een clan behoort. Binnen de cirkel hebben families eigen punten. Wanneer er meerdere familieleden zijn, wordt de punt opgedeeld. Hierdoor ontstaat een spinnenweb structuur in het rijstveld. Hier op west Flores is het de enige locatie waar je dit kunt zien, benadrukt Stickman. Hiervandaan is het nog ruim drie uur rijden. Harris rijdt de bus door de bergen. We gaan omhoog en via scherpe bochten weer naar beneden.

Indonesië - De ondergaande zon bij het zwembad in Labuan Bajo

Halverwege houden we even pauze om de lunchpakketjes te nuttigen. De keuze vandaag is nasi goreng of mie goreng. Er zijn alleen geen lepels meegegeven bij het lunchpakket. Met mijn vingers eet ik de mie. Tegen vier uur arriveren we in Labuan Bajo. Het Luwasa Beach Resort ligt aan zee, maar nog wel enkele kilometers buiten het centrum. Snel neem ik een douche. Ook lever ik enkele shirtjes in om te laten wassen. Bij de bar bij het strand bestel ik een bier. Om half zeven wordt er op mijn kamerdeur geklopt. Er komt iemand in mijn hotelkamer voor een massage. Mijn masseur is visueel beperkt. Dit maakt voor zijn werk niet uit. In anderhalf uur maakt hij mijn spieren los. Op sommige plekken voelt het onprettig en soms zelfs pijnlijk. Waarschijnlijk zijn de spiertjes hier extra stijf. Na de massage bestel ik in de bar bij het strand een kip cordon blue.