Home > Indonesië > De Kleinde Sunda eilanden > Reisverslag dag 13
5 - 26 maart 2025 (22 dagen)
De airco koelt de hut maar langzaam af. De temperatuur op het apparaat wordt in Fahrenheit weergegeven. Het lukt mij niet om dit naar graden Celsius om te rekenen. Net wanneer ik in bed lig, wordt een aggregaat naast mijn hut gestart. Hierdoor wordt de stroom even onderbroken en de airco staat weer uit. Ik heb even geen zin om de afstandsbediening te gaan zoeken. Wanneer ik ‘s nachts wakker ben, besluit ik dit toch te gaan doen. Het is onaangenaam warm in de kleine ruimte. Om tien over half vijf loopt de wekker af. Ik steek mijn hoofd onder de douche in de kleine badkamer, was de slaap uit mijn ogen en kleed mij aan. Buiten de hut tref ik de mede reisgenoten aan voor de wandeling naar het uitkijkpunt op Palau Padar. Wanneer ik op de bank ga zitten, blijkt het vannacht geregend te hebben. Ik heb direct een natte kont. Op de andere boten in de baai is ook bedrijvigheid. Ik schat dat er zeven andere grote boten voor anker liggen. Met ons kleine bootje worden we naar de kant gebracht. Door de golven op het strand, valt het nog niet mee om de bergschoenen droog te houden bij het van boord gaan. Gelukkig helpt de crew een handje. Bij de ingang van het National Park heet een ranger ons welkom. Blijf op het pad en laat geen afval achter, waarschuwt hij. Hij vertelt ook dat de route naar het uitkijkpunt 815 treden telt. In het donker begin ik aan de eerst tree. De bijna volle maan verlicht de treden voor mij. Wanneer de maan achter de wolken verdwijnt, licht ik bij met mijn zaklantaarn. In een rustig tempo klim ik naar boven. Na een half uurtje bereik ik het uitkijkplatform. Je kunt nog een klein stukje hoger, maar dit lijkt weinig toe te voegen aan het uitzicht. De zon is nog niet op en in het maanlicht onderscheid ik de drie baaien van Palau Padar. Al in het donker een fabelachtig mooi gezicht. Op de berg wachten we tot de zon op komt.
Helaas is er aan de horizon veel bewolking. Te veel bewolking om de zonnestralen door te laten. Wel wordt het ondertussen licht en het uitzicht wordt mooier en mooier. Ik daal weer af en met het bootje gaan we terug naar ons schip. Hier heeft de bemanning het ontbijt bereid. De schipper vaart ondertussen naar het eiland Komodo. Het animo om de Komodo varanen te bekijken op dit eiland is beperkt. Met maar de helft van de reisgroep stappen we bij Komodo aan land. Twee rangers nemen ons mee op zoek naar de reuzevaraan. Een baby varaan steekt voor ons over het pad. Een stukje verder liggen twee grote mannetjes varanen te rusten. Ze houden ons in de gaten, maar blijven rustig liggen. Een kleinere varaan loopt rond de open plaats. De gidsen houden hem goed in de gaten. We kunnen foto’s maken met de Komodo varanen. De ranger hanteert de camera. We volgen een route van ongeveer twee kilometer door het bos. Na een klein uurtje komen we weer bij de kust en het strand. Hier ligt nog een kleine varaan. Misschien zijn we onderweg nog wel meer varanen gepasseerd, maar door de camouflage zie je de dieren lastig.
Misschien omdat we gisteren op Rinca veel varanen gezien hebben, valt deze wandeling een beetje tegen. We bedanken de rangers en lopen terug naar de pier. Net naast de pier loopt een grote varaan bij het strand. Deze varaan pik ik nog mooi even mee. Met het schip verplaatsen we ons een klein stukje buiten de baai van Komodo en gaan opnieuw voor anker bij Pink Beach. Het strand heeft hier een roze gloed, doordat stukjes roodkoraal zich vermengd hebben met het zand. Pas wanneer we op het strand staan is de roze gloed te zien in de waterlijn. Vanaf het strand ga ik met mijn snorkelmasker het water in. Het koraal ligt wat dieper. Waarschijnlijk is het vloed aan het worden. Hierdoor is het koraal en de vissen iets minder goed te zien. Ook staat er een flinke stroming. Zonder iets te doen, beweeg ik zijwaarts over het koraal. Door de stroming en het wat mindere zicht, besluit ik eerder terug naar het strand te gaan. Ik moet met mijn flippers flink aanzetten om tegen de stroming in te zwemmen. Op het strand wachten we tot het bootje ons weer op komt halen. Er komt niemand. Bellen lukt ook niet, want er is geen bereik. Na ruim een half uur wachten komt het bootje aangevaren. Eén van de reisgenoten aan boord had ook een hachelijke ervaring. Hij sprong van boord om te gaan zwemmen, maar door de stroming werd hij meegetrokken. Hij kon nog net de achtersteven van het schip vastklampen. Met enige moeite wist de crew hem weer veilig aan boord te krijgen. Het kleine bootje was niet beschikbaar omdat die ons aan het ophalen was. Wanneer iedereen weer veilig aan boord is, varen we verder. De lunch wordt geserveerd. Het eten aan boord is heerlijk en prima verzorgd. In de middag arriveren we bij een plek waar veel reuze manta’s voorkomen. Deze platvissen kunnen wel drie meter groot worden.
De bemanning zoekt naar een manta in het water. Op hun teken springen we met ons snorkelmateriaal in het water. Ik zie een reuze manta onder mij doorzwemmen. Met een sierlijke beweging gaan de flappen van de manta’s heen en weer. Wat een prachtig gezicht. Het dier beweegt te snel om hem bij te houden. Gelukkig zwemmen er meerdere op deze spot. Het is duidelijk dat hier vaak mantra’s voorkomen, want er drijven zeker tien bootjes met toeristen. Ik zwem naar de plek waar veel snorkelaars bijeen zijn. Wanneer ik onder water kijk zie verschillende manta’s bij elkaar zwemmen. Grote en kleintjes bewegen sierlijk onder mij. Ik tel er minimaal zes, maar het zicht onder water is beperkt tot enkele tientallen meters. Het zien van deze indrukwekkende dieren is een geweldige ervaring. Aan het einde van de middag varen we naar de baai bij het eiland Gilt Lawadarat net ten noorden van Komodo. Ik neem ondertussen een douche in mijn kamer in het kleine badkamertje. In de baai gaan we voor anker. Hier zullen we vannacht overnachten. De zon gaat onder en de duisternis valt over de baai. In de verte achter de bergen zijn onweersflitsen. Het lijkt er echter niet op dat wij ook regen krijgen. De crew heeft een heerlijk diner bereid. Saté spiesen en gebakken vis. Het blijft bijzonder hoe ze dit aan boord kunnen bereiden.