Indonesië > Zwemmen in de Rangko grot

Vandaag hebben we een vrijdag in Labuan Bajo. Een paar dagen geleden heb ik gekeken wat er zoals te doen is in dit stadje. Naast alle tours naar de Komodo eilanden, werd ook een bezoek aan de Rangko grotten aanbevolen. In deze grot kun je zwemmen. Om zeven uur meld ik mij als eerste bij het ontbijtbuffet aan het strand. Ik eet een omelet en drink mijn thee. Ondertussen kijk ik uit over de zee. Het is bewolkt en ik betwijfel of het droog blijft vandaag. Omdat het meestal in de middag regent heb ik de tour in de ochtend geboekt. Om acht uur word ik opgehaald bij het Beach resort door Mario. We rijden we naar het centrum van Labuan Bajo om nog twee deelnemers op te pikken. Hier stappen Piter en Miguel in. Piter komt oorspronkelijk uit Polen, Miguel uit Mexico. Beide wonen nu in Australië en reizen samen door Indonesië. Morgen vliegen ze weer terug naar Australië. De eerste stop is op de Amalia Hill. Vanaf de bergpunt is er uitzicht op het schiereiland en de verschillende baaien. Doordat het wat bewolkt is, valt het uitzicht mij wat tegen, maar de twee Australische jongens verzekeren mij dat ik op Komodo hele mooie uitzichten ga zien. We rijden nog een klein half uurtje noordelijker. We arriveren bij een strandje. Hier ligt een boot gereed. Terwijl Mario achterblijft, heet een drie man sterke bemanning ons welkom. Met de boot varen we eerst richting Boleng Beach om te gaan snorkelen, wordt ons uitgelegd. De vaartijd is zo’n twintig tot dertig minuten.

Indonesië - Met de boot naar de Rangko Cave

Daar hebben we tijd om te snorkelen boven het koraal. Daarna gaan we naar de grot. De motor wordt aan geslingerd en met veel herrie varen we de zee op. Op de open zee, klaart de lucht op. De zon komt zelfs door. We passeren het strand bij de Rangko grotten en komen uit bij de snorkellocatie. Ik zet mijn masker op en laat mij in het water zakken. Het water is zeer helder, maar ik kan slecht inschatten hoe diep het is. Ik waag geen sprong in het zeewater. Direct wanneer ik onder water kijk zie ik de prachtigste koraal om mij heen. Ook zie ik veel verschillende soorten van het koraal. Tussen deze pracht zwemmen de mooiste vissen. Deze plek is net zo mooi of misschien wel mooier als de snorkel ervaring in het Tujuhbelas National Park enkele dagen terug. Ik volg een school van zo’n honderd vissen.

Indonesië - Een trap leidt in de Rangko grotten

Gezamenlijk proberen ze wat van het koraal te knabbelen. Dit doen ze door massaal één stukje koraal ‘aan te vallen’. Na enige tijd duiken ze op een volgend stukje. Ik kan niet onderscheiden welke vis hier de leiding in heeft. Het tafereel speelt zich allemaal nog geen twee meter onder mij af. Schitterend om te zien. Wanneer we alle drie weer aan boord zijn, varen we een klein stukje terug naar het strand bij de grotten. Ik volg Gala, één van de bemanningsleden, over een smal pad tussen de bomen. Door de recente regenval is het pad glad en lijkt het of ik door de klei loop. Al snel zitten flinke klodders onder mijn schoenen. Hierdoor wordt alles nog gladder. De ingang van de grot is amper vijf meter breed. Gala legt uit dat in deze tijd van het jaar de zon niet in de grot schijnt en dat het regenwater het water in de grot wat troebel maakt. Hij gaat ons voor de grot in. Met mijn gladde schoenen klauter ik voorzichtig via een aangelegde trap naar het water.

Indonesië - Zwemmen in het water van de Rangko Cave

Even later laat ik mij in het water plonsen. Om mij heen hangen stalagmieten aan het plafond. Een enkele vleermuis zoek snel een veilig heenkomen in de grot. Wat is dit bijzonder. Wanneer ik te ver bij de opening vandaan zwem, wordt het al gauw donker. Het ondergrondse water schijnt kilometers ver door te lopen in de grot. Hiervoor moet af en toe wel gedoken worden. Na enkele baantjes getrokken te hebben, klim ik weer uit het water. We hebben nog even tijd. Op het strand bestel ik een cola en laat mijn zwembroek opdrogen op het strand. Daarna varen we met de boot weer terug naar het beginpunt. Ik vind mijn zwembroek droog genoeg om weer bij Mario in de auto te stappen, maar mijn teva’s zijn nog kledernat en vies. Ik stop mijn schoenen in een plastic tas en leg mijn handdoek onder mijn voeten. Zo blijft de auto nog een beetje schoon. Terug in Labuan Bajo wens ik de beide jongens een behouden terugvlucht naar Australië toe en neem afscheid van hen. Even later neem ik ook afscheid van Mario voor mijn hotel. In de middag nestel ik mij op een strandbed aan het strand. Ik bestel een club sandwich. Ik lig lekker op het bedje in de schaduw van de parasol. Ook trek ik een baantje in het zwembad. ‘s Avonds ga ik met enkele reisgenoten eten in het centrum van Labuan Bajo. Met een taxi rijden we naar het restaurant. De taxichauffeur geeft zijn nummer voor de terugweg. Vanuit het restaurant hebben we mooi uitzicht over de stad en de haven bij avond. Wanneer we terug willen, blijkt het nummer van de taxichauffeur niet te werken. Gelukkig staat de chauffeur voor het restaurant geparkeerd.