Argentinië > Terug naar Buenos Aires

Voor de laatste keer loop ik over de Plaza Independencia. Ik ben op weg naar de haven om de boot te nemen terug naar Buenos Aires. Het is half negen en iedereen op straat lijkt op weg naar het werk te zijn. Bij de bushaltes staan rijen forenzen. Het zonnetje schijnt, maar er staat een flinke wind. Hopelijk heeft de veerboot hier geen last van bij de oversteek. Een klein half uurtje later arriveer ik bij de haven. Uit de Spaanse opschriften, begrijp ik dat de voetgangers linksom moeten. Ik kom echter bij toegangspoortjes. De man voor mij drukt zijn pasje tegen het tourniquet en gaat het haventerrein op. Zit ik wel goed? Ik laat de beveiliger mijn ticket zien. Hij laat mij door met zijn pasje. Ik moet rechtdoor lopen, legt hij uit. Ik verwacht bordjes met 'Buquebus' te zien. Zo goed als het op de heenweg aangegeven was, zo onduidelijk is het nu. De volgende beveiliger wijst mij naar het havengebouw. Hier kan ik inchecken. Nog altijd geen aanduiding van de maatschappij. Waarschijnlijk is hier alles van de overheid, terwijl in Argentinië het vertrekgebouw eigendom van Buquebus is. Ik kom bij de douane. Links de buitenlanders, rechts de Uruguayanen. Ik sta weer alleen. Hierdoor ben ik wel snel aan de beurt. Ik krijg een stempeltje Uruguay en Argentinië. Mijn paspoort raakt lekker vol. Ik neem plaats in de vertrekhal en wacht tot het vertrek. Bij het aan boord gaan worden schoenhoesjes uitgereikt. Iedereen trekt ze aan. Ik doe het ook maar. Met de beschermers om mijn schoenen betreed ik het schip. De vloerbedekking ziet er nog nieuw uit. Waarschijnlijk wil men dit zo houden. Ik zoek een stoel uit in de toeristen klasse. Onderweg betrekt het weer. Het zonnetje bij vertrek gaat over in flinke regen. Ook klinkt een donderklap. De regen klettert op het glazen dak. Hopelijk regent het niet in Buenos Aires. Na twee uur en een kwartier legt de boot weer aan in Argentinië. Het voelt een beetje als thuiskomen. In de parkeergarage haal ik mijn bagage weer op. Ik hoef maar voor één dag te betalen. Ik laat het maar zo. Net als ik weg wil lopen, word ik teruggeroepen. Ik neem aan voor de betaling van de andere drie dagen. Dit blijkt niet het geval. Ik krijg het betalingsbewijs nog mee. Buiten lijkt het droog. Ik neem de gok en ga lopend naar mijn hotel. Ik moet eerst door een woud aan taxichauffeurs die mij liever wegbrengen. Ik negeer hen. Ik loop over de Avenue Leandro Alem. Het heeft eerder vandaag ook flink geregend in Buenos Aires. Ik probeer de plassen met mijn rolkoffer te ontwijken. Ook kijk ik uit voor losliggende tegels. Op internet las ik de waarschuwing dat veel stoeptegels wankel liggen. Het regenwater loopt er onder. Bij een stap op zo'n tegel, spat het water omhoog. Voorzichtig zoek ik de stabiele tegels uit. Zonder problemen kom ik op de Plaza de Mayo. Het belangrijkste plein van de stad.

Argentinië - Het paleis aan de Plaza de Mayo in Buenos Aires

Overal zie ik politie staan. Ook zijn er hekken geplaatst om het plein geheel af te kunnen sluiten. In een bus zit een peloton ME gereed. Ik vermoed dat men bang is voor rellen na de verkiezingen vorige maand. Ik steek het plein schuin over en loop naar mijn hotel. Het zonnetje is weer doorgekomen. Omdat er morgen regen voorspeld is, besluit ik nu de stad in te wandelen. Schuin tegenover het hotel ligt de Manzana de las Luces. Het vierhonderd jaar oude herenhuis, heeft een belangrijke rol gespeeld tijdens historische periodes. De tour om drie uur is vervallen omdat er restauratie werkzaamheden bezig zijn. Wel kan ik het huis zelf en de patio gratis bekijken. Via de Plaza de Mayo loop ik naar het Culture Center Kitcher. Dit immense gebouw uit begin twintigste eeuw deed dienst als postkantoor. Sinds begin deze eeuw stond het leeg. Het is gerestaureerd en doet nu dienst als cultureel centrum. Ik zie alleen hekken rond het gebouw staan en ook hier opvallend veel politie. Ik vraag aan één van de agenten hoe ik het gebouw kan bezichtigen. Uit het Spaans en de handgebaren begrijp ik dat het gebouw vandaag gesloten is. Morgen is het weer open. Ik dwaal verder door de stad. Ik neem af en toe een straatje links en een straatje rechts. Buiten de beveiligers bij hotels, rolluiken voor winkels (ook als ze open zijn) en de aanwezigheid van veel politie, heerst er een gezellige sfeer.

Argentinië - Het voormalige hoofdpostkantoor is omgebouwd tot cultureel centrum

Ik kom uit bij het Parque San Martin. San Martin was de stichter van het huidige Argentinië. In het gelijknamige park staat het Falkland monument voor de gevallen soldaten tijdens de oorlog met Engeland. Ik moet enkele keren vragen waar het standbeeld van San Martin staat. Het lukt me om het te vinden. Het legermuseum en het Palacio Paz liggen in de buurt van het park. Misschien goed om te onthouden als het morgen slechter weer is. De rondleiding door het paleis zijn alleen op donderdagen in het Engels. Om het paleis te zien moet ik het Spaans op de koop toenemen. Terug bij de Plaza de Mayo bezoek ik de Catedral Metropolitana. Een indrukwekkend mooie barokke kathedraal. In één van de zijbeuken ligt de tombe van generaal San Martin. Ik heb genoeg gezien van de stad. Op een terrasje bestel ik een Patagonia bier. Dit bier herinnert mij aan mijn vorige bezoek aan Argentinië en Patagonië. De reisgenoten zitten inmiddels ook in het vliegtuig. Morgenochtend om half acht ontmoet ik de groep in het hotel.