Vietnam > Vast in de tunneldoorgang

Om zeven uur rijden we met de bus Ho Chi Minh uit. Ook op zaterdag is het al vroeg druk op straat met veel verkeer. Vandaag is een facultatieve excursie naar de tunnels van Cu Chi en de tempel van Cao Dai in Tay Ninh. Het tunnelcomplex van Cu Chi ligt op ongeveer anderhalf uur rijden. Het tunnelstelsel is een netwerk van 250 kilometer aan tunnels en diende tijdens de Vietnam oorlog als schuilplaats voor de Viet Cong.

Vietnam - De kleine doorgang van de tunnels van Cu Chi

Cu Chi was in feite één grote ondergrondse stad, met slaapvertrekken, keukens en zelfs operatiekamers. Als we bij Cu Chi arriveren, bekijken we eerst een film over de tunnels. Getoond wordt hoe men tijdens de oorlog leefden in het complex. Daarna bezoeken we het museum. De gids laat ons diverse boobytraps zien met valkuilen met scherpe bamboepunten. Ook toont hij een smalle ingang van één van de tunnels. Door de ingang klein te houden, konden de Vietnamezen er wel in, maar de meeste Amerikanen niet. We mogen het gat uit proberen. Els verdwijnt helemaal in de kuil en ook Jeannette laat zich er in schuiven. Als gevraagd wordt of er nog meer vrijwilligers zijn, offer ik mij op. Met de veronderstelling er alleen met mijn benen in te kunnen (leuk voor de foto) laat ik mij in het gat zakken. Tot mijn verbazing kom ik ook met mijn heupen nog door het gat, al gaat het moeizaam. Dan vind ik het prima en besluit mij niet verder te laten zakken. Alleen het omhoog komen gaat moeizamer. Nu blijken de heupen wel klem te zitten en een lichte paniek maakt zich over mij meester (leuk voor de foto's van anderen).

Vietnam - De heilige grote tempel van de Tay Ninh

Gelukkig snellen twee reisgenoten toe om mij er uit te helpen. Nog wat bedeesd kijk ik terug op mijn poging. Gelukkig is de foto gelukt. Even verderop bezoeken we een stuk van de tunnel, die beter begaanbaar is. Gezien de ervaringen in het andere tunnelcomplex van vorige week, besluit niet iedereen mee te gaan. Eigenlijk zijn we nog maar met z'n vieren. Op handen en voeten kruipen we achter de gids aan en klimmen naar een lager gelegen gedeelte en weer terug. De tunnel is smal, maar wel speciaal voor de toeristen verbreed. Ik kruip achteraan. Als ik bij de uitgang kom, vraag ik de gids wat achter hem is. Hij nodigt mij uit om samen met hem ook dat stuk van de gang door te kruipen. Ach, waarom niet? Het zou nog iets smaller worden. Het handen en voeten klauteren gaat verder, maar ik moet ook mijn schouders dichter bij elkaar houden. Het is warm en benauwd in de tunnel. Zou dit vroeger ook zo geweest zijn? De gids biedt aan mijn zaklamp over te nemen om bij te lichten. Hij is echter veel sneller en ik zie mijn lichtje zo'n tien meter voor mij om de hoek verdwijnen. Een gek idee bedenk ik mij, terwijl ik in het donker doorkruip. Ik lig hier in een tunnel. Mijn reisgroep loopt nu waarschijnlijk boven mij over de tunnels heen en eigenlijk weet niemand dat ik een andere weg genomen heb. Ik roep de gids om licht en hij keert lachend weer terug. Om de hoek is de uitgang en triomfantelijk kom ik weer boven. Het was een bijzondere ervaring, die ik niet had willen missen. We rijden door naar Tay Ninh naar de Grote Tempel van de Cao Dai. De tempel is een van de meest bizarre gebedshuizen ter wereld. Het heeft veel weg van een religieus sprookjesland. Vier keer per dag wordt er een mis gegeven, telkens om zes uur en om twaalf uur.

Vietnam - De Tay Ninh tempel

We arriveren net op tijd voor de mis van twaalf uur 's middags. We mogen de tempel in, maar dan moeten we wel de schoenen buiten laten staan. Vanaf de balustrade zien we de geestelijken de Grote tempel binnenkomen. Ze zijn gekleed in fel gekleurde rode, blauwe en gele gewaden. De volgelingen lopen in het wit en nemen achter hen plaats. De dienst is grappig maar zeker ook bizar. Na een half uurtje hebben we het schouwspel wel gezien en verlaten we het tempelcomplex voor een lunch in het stadje Tay Ninh. Rond twee uur rijden we terug naar Ho Chi Minh Stad. Onderweg geniet ik van het Vietnamese leven in de dorpjes. Terug in de stad doen we het rustig aan. We nemen plaats op een terras voor een lekker biertje en volgen het stadse leven voor ons. 's Avonds eten we bij “13”, een lokaal restaurant enkele deuren naast “19” van gisteravond. Aan het einde van de avond wandel ik alleen nog even het centrum in. Het is zaterdagavond en traditioneel flaneren verliefde stellen met hun brommers over de boulevards. Het is dan ook druk op straat met vooral veel jongeren op de brommer. Ik maak enkele foto's van Ho Chi Minh bij avond en keer terug naar mijn hotel.