Cambodja > De imposante tempel van Angkor Wat

Na het ontbijt rijden we met de bus naar het Angkor complex. We hebben vandaag een vrolijke een vooral lachende gids mee. Hij spreekt in tegenstelling tot de vorige gidsen redelijk goed Engels, al is hij wel lang van stof. Hij lacht vooral om zijn eigen grapjes en dat geeft door de busmicrofoon een grappig effect. Net buiten Siem Reap moet eerst een ticket aangeschaft worden. We nemen een ticket voor drie dagen (40 dollar). Bij de kassa wordt een foto gemaakt en even later rolt een gepersonifieerd ticket uit de printer.

Cambodja - De Zuidelijke toegangspoort van de Angkor Thom

Met de bus leggen we de zes kilometer lange weg tot de eerste tempel van Angkor af. Het gehele complex bestaat uit een verscheidenheid aan tempels verspreid over een gebied van dertig bij dertig kilometer. Voor ons reist de bekendste tempel op, de Angkor Wat. Deze tempel rijden we echter nog even voorbij. Bij de zuidelijke toegangspoort van Angkor Thom stappen we uit en wandelen onder de poort door. De toegangspoort is de entree van een tempelcomplex van vier bij vier kilometer. Boven de toegangspoort glimlacht de Bodhisativa. Een groot gezicht uitgehouwen in de stenen toegangspoort. Aan de andere kant van de poort staat een klein busje klaar om ons naar de Bayon tempel te vervoeren. De Bayon tempel ligt in het centrum van Angkor Thom. Deze tempel werd in de 12de eeuw door koning Layavarman VII gebouwd. Als we aan komen lopen, lijkt de tempel wel een grote rots, zonder structuur. Als we echter binnen in de tempel via de trappetjes steeds hoger komen, wordt de tempel steeds prachtiger. Vooral de 200 Boeddha gezichten op de 54 torens maken de tempel bijzonder. De Bayon tempel is de enige niet-vierkante tempel van Angkor. Aan de andere kant verlaten we de tempel weer en steken de weg over naar de Baphuon tempel. Deze tempel wordt momenteel gerestaureerd en is niet te bezichtigen. Waarschijnlijk is deze plek wel een vrijplaats voor boekverkopers. Diverse verkopertjes komen met reisgidsen en naslagboeken aanlopen over Angkor. Of wij ze willen kopen. De prijs zakt snel van 15, naar 10 en uiteindelijk tot 8 dollar. Ik controleer of nog steeds sprake is van de Engelse versie en tijdens het afdingen niet opeens de Duitse versie in beeld is gekomen (schijnt voor te komen) en ik besluit het boek te kopen.

Cambodja - Diepe inscripties in het Olifanten terras

Een leuke herinnering en handig naslagwerk. Via een kleinere poort komen we bij de tempel van Phimeanakas. Enkele toeristen beklimmen de steile trappen, maar onze gids vindt dit niet goed. De trap is te slecht en te steil. Daar heeft hij denk ik wel een punt. Via een normale trap aan de zijkant, klimmen we alsnog omhoog. Iedere tempel blijft bijzonder. Via de voorzijde van de tempel, komen we bij het terras van de Olifanten. Een breed plateau (voorzien van olifanten afbeeldingen) met uitzicht op het centrale plein. Vanaf het plateau konden de koningen vroeger het volk toespreken of spelen aanschouwen. Hier staat ook ons busjes weer klaar. Met dit busjes rijden we terug naar de Zuidelijke toegangspoort. Hier stappen we weer in de grotere bus en met de bus rijden we terug naar het hotel voor de lunch. Om het heetst van de dag te mijden hebben we pauze tot drie uur. Ik had liever nog enkele tempels bezocht, maar aan de andere kant is een pauze ook wel lekker. Ik bestel een lunch, een biertje en neem plaats bij het zwembad. Rond drie uur rijden we met de bus weer terug naar de tempels. We stappen uit voor de beroemdste tempel, de Angkor Wat. Door de dalende zon is de tempel 's middags het mooist om te bezoeken. Angkor Wat is bijzonder vanwege zijn spectaculaire bouwvorm. We wandelen over de stenen toegangsbrug over de 200 meter brede gracht. Via de toegangspoort komen we in de tempel. Angkor Wat is het zo groot als 100 voetvalvelden en één van de grootste religieuze gebouwen ter wereld. Helaas trekt dit ook heel veel toeristen. Waarschijnlijk weet ook iedere Koreaan, Japanner en Chinees dat het licht 's middags het mooiste is.

Cambodja - Cambodja - Angkor Wat

In de brede rij slenteren we richting de centrale tempel. Vanaf de oude bibliotheek is het kodakmoment voor de tempel Angkor Wat. De weerspiegeling van de torens in het water is waarschijnlijk de meest gefotografeerde hoek van de tempel van Angkor. Het valt nog niet mee om een foto te maken zonder Japanners voor de lens. Via de zuilengalerij komen we bij de bas-reliëfs. Het is hier erg druk met groepen en ook onze gids doet zijn best om over alle reliëfs uitleg te geven. Hij is hierbij nogal langdradig en het lachen om zijn eigen grapjes begint ook wat te vervelen. De groep valt wat uit elkaar. Sommigen lopen al door, andere nemen juist meer de tijd om alles goed te bekijken. Onze gids probeert de groep bijeen te houden en te zorgen dat we ook nog tijd hebben om de zonsondergang te kunnen zien. Er ontstaat enige irritatie in de groep omdat we eerst drie uur pauze houden en daarna moeten haasten. Niet iedereen heeft belangstelling voor de zonsondergang en gaan op eigen gelegenheid wel terug naar het hotel. Onduidelijkheid is troef. Met een klein groepje volgen we de gids naar het tweede niveau. Het is werkelijk bijzonder om hier rond te mogen lopen. Het derde niveau van de centrale tempel is sinds kort afgesloten. De trappen stijgen onder een hoek van maar liefst 70 graden. Uit veiligheid is dit niet meer te beklimmen. Als we na anderhalf uur weer voor de tempel staan, is maar een deel van de groep aanwezig. Onze gids voelt zich voor iedereen verantwoordelijk, maar is het overzicht kwijt. Wij geven bij hem aan dat sommigen aangegeven hebben op eigen gelegenheid terug te gaan. Ondertussen begint de zon al te dalen aan de horizon. Uiteindelijk rijden we met zes liefhebbers naar de tempel van Phnom Bakheng. Als we bij de voet van de berg van de Phnom Bakheng aankomen, lopen we snel naar boven. Een grote stroom toeristen gaat ons voor. Iedereen heeft blijkbaar het idee om hier van de zonsondergang te gaan genieten (hier waren we overigens al voor gewaarschuwd). Op de top zie ik pas echt goed hoeveel mensen er zijn. In de verte zie ik nog net de top van de Angkor Wat.

Cambodja - De Zonsondergang vanaf de Baksei Chamkrong.

Ik had op een beter uitzicht gehoopt. Terwijl de zon zakt in een heiige gloed, maak ik snel een paar foto's met hoekjes van de tempel op de voorgrond. Ik ben tevreden en vertrek weer naar beneden. Onderaan de tempel kom ik andere reisgenoten tegen en hier wachten we op de anderen. Als we enige tijd staan, concluderen we dat de twee ontbrekenden waarschijnlijk al zelf naar beneden zijn. Wij dalen af, zeker ook omdat het afgesproken tijdstip inmiddels al verstreken is. Beneden blijkt Peter nog niet aanwezig te zijn. De schemer valt in en de overige toeristen zoeken hun bus en vertrekken. Hij zal toch niet op ons staan te wachten boven? Als zelfs de stalletjes langs de route al opgebroken worden, is dat scenario onwaarschijnlijk. Vertwijfeld staan we in het donker. De gids belt met Perry in het hotel en dan blijkt dat Peter al in het hotel is. Enerzijds geeft dit een flinke opluchting, maar aan de andere kant ook een flinke ergernis omdat we zo lang hebben staan wachten. We begrijpen het niet hoe dit zo heeft kunnen lopen. In het donker rijden we met de bus terug naar Siem Reap. We hebben geen zin meer om de stad in te gaan om te gaan eten. Op het terras bij het zwembad bestellen we een maaltijd. Het verloren schaap komt zijn excuses aanbieden en vertelt zijn kant van het verhaal.