Laos > De vlucht wordt gecanceld!

Hoewel het vannacht behoorlijk fris geweest is, heb ik het met een extra deken niet echt koud gehad. Het ontbijt wordt geserveerd in de hal. Stokbrood, roerei en koffie en thee. Om half acht rijden we richting de Vallei der Kruiken. Deze mysterieuze kruiken liggen verspreid over drie locaties in een gebied van dertig bij dertig kilometer. Onderweg zien we ook de zware bomkraters in het landschap van de Vietnamoorlog in 1960-1970. Ik was mij niet bewust dat Laos betrokken was bij deze oorlog. De provincie Xieng Khung is zwaar gebombadeerd. In deze provincie alleen al zijn meer bommen afgeworpen, dan in totaal in de hele tweede wereldoorlog gebruikt zijn. Doordat veel afgeworpen landmijnen niet zijn afgegaan in de modder, is het gebied tot de dag van vandaag gevaarlijk om te betreden. De provincie hoofdstad Xieng Khung is zo gevaarlijk, dat de stad verlaten is. Tegenwoordig is Phonsavan de nieuwe hoofdstad. Gelukkig is de Vallei der Kruiken enkele jaren geleden door de mijnen opruimingsdienst MAG geschoond. Door middel van paaltjes is aangegeven waar wel en waar niet veilig gelopen kan worden.

Laos - De rood-witte paaltjes geven aan waar wel en waar niet gewandeld kan worden in het mijnveld

Wij bezoeken eerst site drie. Enorme kruiken liggen tussen de bomen op een heuvel. Ik hou het erop dat dit een soort grafzerken zijn, al weet men de precieze betekenis niet. Tussen de paaltjes door van de MAG lopen we naar site twee. Onderweg passeren we dorpjes, rijstvelden en heel veel bomkraters. Ook hier bekijken we de kruiken. Met de bus rijden we vervolgens naar site één. Hier ligt de grootste kruik met een hoogte van 2½ meter en ook een doorsnede van 2½ meter. In de nabij gelegen grot zijn de gevolgen van de oorlog nog goed zichtbaar. Diverse Laotianen schuilden in de grot voor de bombardementen. De Amerikanen kregen hier lucht van en wierpen twee bommen op de grot. Twee grote ronde gaten in het dak zijn hier nog getuige van.'s Middags gaan we op weg naar het vliegveld. We vliegen naar de hoofdstad van Laos, Vientiane. Een vlucht van een half uur. Over de weg zou dit ruim tien uur rijden zijn. Het kleine vliegveld ligt net buiten Phonsavan. De bagage wordt gewogen en het resultaat zorgvuldig genoteerd. Als we in de vertrekhal wachten, wordt op het whiteboard de vertrektijd met twee uur verlaat. Vertraging! In plaats van drie uur 's middags, vliegen we nu om vijf uur. Er zit niets op dan te wachten. Een uur later verschijnt de meneer opnieuw bij het whiteboard. De vlucht wordt gecanceld! De vlucht gaat pas morgenochtend om negen uur. Da's balen, nog een nacht in Phonsavan. De bagage komt weer terug. We laden de bagage op tuk-tuks bij het vliegveld. Met drie volgeladen tuk-tuk rijden we terug. De karretjes hebben duidelijk moeite met de zware lading. Bij het hotel blijkt er nog plaats te zijn voor nog een nacht.

Laos - De grootste kruik heeft een doorsnede van 2½ meter en is ook ruim twee meter hoog

Dat is geluk, want wij bezetten alle kamers op één na. Perry wisselt zoveel mogelijk met de kamers, zodat iedereen maar één keer in de muffe kelder hoeft te slapen. Helaas voor Staf en mij heeft onze kamer een tweepersoonsbed. Er zit niets anders op dan te ruilen en opnieuw in de kelder te slapen. Ik merk dat ik het jammer vind dat de reis niet door gaat. Ik besluit te gaan wandelen. Ik loop alleen Phonsavan in. Ik wandel door het marktgebouw. Enthousiast komen kinderen een handje geven. Prachtig! Ik loop tussen de huizen door, langs voetballende jongens en ik loop langs de plaatselijke tempel. Overal kijkt men verbaast op, maar daarna volgt al snel een glimlach en een vriendelijk 'Sabahdee!' Het valt mij op dat in Phonsavan veel grote en relatief luxe huizen staan. Dit is een schril contrast met de huizen op het platteland. Via de lokale markt kom ik na een uurtje stappen weer in de buurt van het hotel. 's Avonds eten we gezamenlijk in hetzelfde restaurant als gisteravond.