Home > Belize > Van Costa Rica naar Guatemala > Reisverslag dag 25
12 oktober - 11 november 2013 (31 dagen)
Waarschijnlijk geholpen door de drankjes van gisteravond, heb ik prima geslapen vannacht. Na het ontbijt ga ik naar één van de aanlegsteigers om te snorkelen. Steve reikt mij flippers en een snorkelmasker aan. Ik stap aan boord van een zeiljacht. Als de boot de zee op vaart zie ik pas goed hoe helder het water is. Het is vandaag mooi weer. Er hangen wel wolken in de lucht, maar ik verwacht niet dat hier neerslag uit gaat vallen. Steve vaart het zeiljacht op de motor naar het koraalgebied.
Het schijnt dat het Mesoamerican Barrier Reef voor de kust van Belize het op een na grootste koraalrif is ter wereld. Bij de eerste stop gooit Steve wat voer in het water. Direct verschijnen grote groepen vissen rond de boot. Vooral de verpleegsterhaaien vind ik bijzonder op te zien. Dit zijn ongevaarlijke vissen van anderhalve meter. Ik trek mijn snorkeluitrusting aan en spring in het water. Onder water zie ik een pracht aan vissen. De haaien zijn indrukwekkend maar ook de verschillende pijlstaartroggen. Steve pakt een verpleegsterhaai beet en wenkt mij te komen. Of ik wil voelen. Hoewel ik even twijfel of ik de natuur zo moet verstoren, wil ik het beest ook wel even voelen. Ik voel een ruwe en glibberige huid tegelijkertijd. Vlak daarna heeft hij een rog in zijn handen. Voorzichtig raak ik ook de rog even aan. Bij de tweede snorkelstop liggen vooral veel zeeschelpen bijeen. De mooi gevormde schelpen worden vaak door vissers opgevist.
Zij gooien hier deze bijvangst overboord. Op de schelpen zie ik al koraal afzetting. Ik laat mij met het water meedrijven en geniet van al het pracht. Onder mij zie ik talloze visjes zwemmen. Ik kijk naar hen, zij kijken naar mij. Sommige vissen blijven nieuwsgierig naast mij zwemmen. Plotseling zie ik een reuze zeeschildpad aan komen zwemmen. Het beest lijkt zich weinig van mij aan te trekken en passeert op enkele meters. Ik zwem acht hem aan. Op rustige wijze beweegt het schildpad door het water. Soms kijkt hij even om alsof hij wil kijken of ik er nog ben. Wat een prachtig gezicht. Bij de derde en laatste stop waar aangelegd wordt ligt het koraal. Steve gaat mij voor in het water en wijst op het koraal. Als ik goed op let wanneer hij boven water komt, kan ik zijn uitleg horen. Steve tikt met een schelp op de grond. Een groene morene zeeslag komt uit zijn holletje om te kijken wat er aan de hand is. Het dier is prachtig en angstaanjagend tegelijk. Aan het einde van de tour word ik beloond met opnieuw een zeeschildpad. Het dier is rustig aan het eten op de bodem en zwemt af en toe naar de oppervlakte voor kucht. Terug aan boord staat de lunch gereed. Broodjes vis met rum punch. Het zeil is gehesen, maar er staat nauwelijks wind op zee. In een rustig tempo vaart de boot op de motor terug. Ik ga op het voordek liggen en laat mij af en toe de punch bijschenken. Tegen vier uur meert de boot weer aan bij de steiger. Onder de douche spoel ik het zoute zeewater van mij af.