Home > El Salvador > Van Costa Rica naar Guatemala > Reisverslag dag 18
12 oktober - 11 november 2013 (31 dagen)
Voor de tiende keer deze reis pak ik mijn koffer in. Dit is makkelijk te onthouden omdat ik met twee andere reisgenoten een kamer deel. Iedere keer heeft een iemand een kamer alleen. We zijn precies voor de derde keer rond. Ik breng mijn bagage naar de bus. Vandaag trek ik verder naar Suchitoto. Belisario rijdt de bus de bergen uit in zuidelijke richting. Na een uurtje draait hij in San Miguel de bus weer de Pan American Highway op.
Ik zie de twee kilometer hoge San Miguel vulkaan wolkeloos op de achtergrond liggen. Via de highway ga ik richting San Salvador, de hoofdstad. Zo'n honderd kilometer voor de hoofdstad verlaat ik de snelweg weer en trek ik in noordelijke richting naar het Lago Suchitlán, waar Suchitoto aan gelegen is. Net na het middaguur rijd ik het plaatsje binnen. Op het centrale plein bij de kerk wordt een kermis opgebouwd. Ik zie een gammel ogend reuzenrad en nog drie andere attracties. Het hotel ligt op loopafstand van het centrale plein. Ik verbaas mij er over dat achter de relatief eenvoudige entree een ruim opgezet resort ligt met fraai uitzicht op het meer. Ook vanaf mijn ruime en nette kamer heb ik uitzicht op het Lago Suchitlán. Ik laat het aantrekkelijk ogende zwembad nog even voor wat het is. Ik wandel terug naar het centrale plein om snel iets te eten en om dollars te pinnen voor de komende dagen.
Ik moet mij wat haasten om voldoende tijd over te houden voor de waterval. Net buiten Suchitoto ligt de Cascad los Tercios. Het blijkt onveilig om zelf naar de waterval te lopen. Daarom kan op het politiebureau gevraagd worden voor een escorte. De eerste poging mislukt door de taalbarrière. Als de chauffeur mee gaat lukt het wel. Twee politieagenten stappen in de bus en begeleiden mij naar de waterval. Ze spreken alleen Spaans. Uit enkele woorden begrijp ik dat ik eerst de mirador kan bekijken bij het meer en daarna de waterval. Bij het uitkijkpunt vraag ik voorzichtig of ik een foto van hen mag maken. Dit is geen probleem. Vooral de jongere agent vindt het wel een leuk uitstapje. Met één agent voorop en é'en achteraan loop ik naar de waterval. Het water klettert hier over zeshoekige basaltblokken. Het is bijzonder hoe deze vormen in de stenen zo kunnen ontstaan. Ik ben op tijd weer terug bij het hotel om met de reisgroep een boottochtje te gaan maken op het Suchitlán stuwmeer. Ik ga met de lokale openbare bus, de zogenaamde chickenbus. De bus rijdt het stuk naar de haven heen en weer en komt gemiddeld ieder half uur voorbij.
Er zijn geen vaste haltes en geen vast tijdschema. Als ik het hotel uit kom lopen, komt de bus net aangereden. Een gelukje. Iedereen betaalt bij de chauffeur van de bus. In zo'n tien minuten kom ik in het haventje aan. Hier stap ik aan boord van een klein overkapt bootje. Het is in de namiddag en de zon zakt achter de bergen. Het is bewolkt en de bewolking hangt kleurrijk boven het meer. Naar mate de zon zakt wordt de lucht mooier en mooier. Aan de overzijde van het meer achter de bergen zie ik het lichten van de onweer. Na een uurtje sta ik weer aan de vaste wal. Met de chickenbus ga ik terug naar het hotel. Ik neem een duik in het zwembad. Het is inmiddels donker en ik zie het flink onweren boven het meer. Een mooi gezicht. Zodra ook bij het hotel de wind fors toeneemt, ga ik het bad uit. Het personeel brengt al de tafelkleedjes in veiligheid. Ze zijn net klaar als flinke windstoten met regen over het resort trekken. Zo snel als de bui kwam, is het slechte weer ook weer verdwenen. Het is weer droog als ik naar het centrum loop om wat te gaan eten. Het dorpje lijkt wel uitgestorven. Ik zie niemand op straat. In het restaurantje in een overdekte binnentuin is het ook rustig. Het eten is er niet minder om. Mijn steak smaakt prima. Na afloop wandel ik nog even langs het centrale plein. Het reuzenrad is verlicht, maar ik zie nauwelijks mensen. Geen van de attracties draait. Ik vermoed dat de kermis al afgelopen is.