Zanzibar > Wandelen over het strand

Ik word wakker met het geluid van de golven op het strand. Ik neem een douche en sluit aan voor het ontbijt. De zon schijnt en het zeewater kleurt prachtig blauw. Enkele vissers zijn met hun dhow boten op de zee. Er staat net voldoende wind om hen voort te bewegen. Met twee reisgenoten ga ik rond half elf langs het strand wandelen. Het is eb. Patrick heeft gewaarschuwd dat het later op de dag niet meer mogelijk is om alle stranden te bereiken. Het water staat dan te hoog. Verschillende mensen bieden ons boottochten en snorkeltochten aan. Ons doel is echter voor vandaag Boabab Beach. Dit leek, op basis van de plaatjes, een mooi strand. We lopen langs de noordelijke kant van Nungwi. Dit is vooral de plek waar de lokale bevolking komt. Wanneer we de bocht om komen aan de westelijke kant, passeren we meer resorts. De stranden zijn hier prachtig. Iedere baai lijkt een stukje uit het paradijs. De passages van baai naar baai zijn soms smal. Het is goed te zien dat het zeewater al stijgende is. Ik trek mijn schoenen uit. Door de branding loop ik naar de volgende baai. Wanneer we informeren naar Baobab Beach, blijken we er al voorbij te zijn. We besluiten verder te lopen in de richting van Kwenda Beach. Patrick had eerder aangegeven dat hij Kwenda Beach het mooiste strand van Nungwi vindt. We lopen al een tijdje en willen iets drinken. Het palenrestaurant boven zee lijkt een leuke optie. Helaas is de toegang tot het restaurant alleen toegankelijk voor gasten van het hotel. Ook bij de volgende lodge staat een beveiliger. Wanneer we verderop een trap oplopen, worden we teruggeroepen. Wij hebben geen polsbandje van het resort. Alle beveiligers wijzen naar Kwenda Beach om de hoek. Hier kunnen we wel iets drinken. We lopen het terrein van Sunset Kendwa op. Niemand komt zeggen dat dit niet de bedoeling is. We nemen plaats bij de bar. Het is inmiddels één uur geweest. Ik bestel een soep en een cola. De barmedewerker legt ons uit hoe we bij de doorgaande weg kunnen komen. Hiervoor wordt de gate van het resort voor ons geopend. Via de zanderige straatjes van Nungwi wandelen we terug. Het is warm en stoffig. De zon staat recht boven ons. Nergens is schaduw te bekennen. Na een uurtje zijn we weer bij het Mnarani Beach Cottages resort. Snel bestellen we een drankje bij de bar. Ik bestel er ook een grote fles water bij. In mijn huisje neem ik een verfrissende douche. Op een van de strandbedje geniet ik van het geluid van de golven. Rond zes uur check ik in voor de vlucht KL515 van morgenavond. Ik heb een plekje aan het raam. Wanneer ik een uur later bericht krijg van de KLM wacht een verrassing. De vlucht is met precies 24 uur vertraagd. Als groep nemen we contact op met Sawadee en de KLM. Iedereen lijkt naar elkaar te wijzen. Patrick probeert ondertussen al geschikte kamers te reserveren in Stone Town. Het vorige hotel heeft onvoldoende kamers beschikbaar. De vertraging overschaduwt het farewell diner. Het personeel heeft een tafel gedekt aan zee. Het is vanavond de laatste avond dat we met elkaar zijn. Al zou het best kunnen dat we morgen weer samen eten. Tijdens het eten bedanken we Patrick voor het begeleiden van de reis. Hij regelde alles perfect, was een goede spotter en wist ons te verrassen met bijvoorbeeld een extra zwembad bezoek in Mago. Het ‘Why not?’ als antwoord op onze vragen kenmerkt hem. Voor de vervolgstappen met de vertraging spreken we af morgen bij het ontbijt te kijken wat we gaan doen. Veel reisgenoten hebben inmiddels problemen met de darmen. Ook ik ontspring de dans niet. Ik ga nog een keertje goed naar het toilet en kruip mijn bed in.