Kenia > Neushoorns in Nakuru N.P.

Ik ben al voor zes uur wakker. Het Afrikaanse ritme begint er al aardig in te komen. Ik sla de douche over en steek mijn hoofd onder de kraan. Buiten is het nog fris. Het is goed te merken dat we boven de tweeduizend meter hoogte zitten. Bij het ontbijtbuffet stel ik mijn ontbijt samen. Ik heb nog even de tijd om bij de waterval te gaan kijken. Het park gaat net open. Helaas komt de zon precies achter de waterval op. Het tegenlicht maakt het zicht op het vallende water lastig. Wel zie ik de diepe kloof. Het water van de Thomsons Falls valt 74 meter. Rond mij lopen verschillende bavianen. Zij doorzoeken de prullenbakken op zoek naar eten. Ze lopen van bak naar bak. Ik heb het niet zo op deze beesten en houd een veilige afstand tot hen. Om acht uur is alle bagage weer in de bus geladen en verlaten we de Thomsons Falls Lodge. We worden uitgezwaaid door het enthousiaste personeel. We verlaten Nyahururu en rijden verder westwaarts. Vandaag zullen we ook de evenaar weer passeren. In totaal passeren we deze bijzondere grens zes keer, legt Patrick uit. Alleen vandaag al drie keer. Na een uurtje rijden komen we bij de Grote Riftvallei. Deze brede kloof loopt van Mozambique tot aan Jordanië. De kloof is ooit ontstaan door vulkaanactiviteiten. We stoppen bij een uitkijkpunt aan de rand van de vallei. Ik kijk de diepte in. In het dal is opvallend veel bebouwing. Je zou zeggen dat bij hevige regenval al het water de vallei in loopt en gevaar oplevert. Aan de andere kant is de vruchtbare grond juist aantrekkelijk om te wonen. Via haarspeldbochten dalen we af in de vallei. Aan de andere zijde rijden we stapvoets omhoog. De truck heeft er moeite mee om naar boven te komen. Dit geldt ook voor het overige zware verkeer. In een plaatsje onderweg stoppen we even. Eén van de reisgenoten heeft iets van de apotheek nodig. Dit geeft mij de gelegenheid om over het marktje te lopen. In een winkeltje koop ik iets te drinken. Hiermee support ik de lokale bevolking. Het drankje kost maar 35 shilling (25 eurocent). In de lodges betaal ik vaak zes tot acht keer zoveel. Voor de prijs van een bier in een lodge (300 shilling), kan ik in een lokaal restaurant een complete vleesmaaltijd bestellen. Terug op de markt wijst een oudere vrouw vanuit haar kraampje naar mijn flesje. Of ik geen flesje voor haar kan kopen? Waarom ook niet. Ik rijk haar mijn net gekochte flesje aan. Ze kijkt verrast op. Of ik misschien wat tomaten wil? Dat is niet nodig. Ik heb het wisselgeld nog in mijn hand en koop een nieuw flesje. Aan het einde van de ochtend arriveren we bij het National park Nakuru. Bij de ingang is gelegenheid voor een toilet. Het toilet bevindt zich in een grote souvenirshop. Tussen de houtsnijwerken door loop ik naar het toilet. Er staan mooie en vooral grote souvenirs bij. De grootste giraffe is meer dan vier meter hoog. Voor in de tuin, legt de verkoopster uit in haar verkooppraatje. Het kan per container opgestuurd worden, vervolgt ze. Het is nog te vroeg voor een lunch. Silvia zet de tafel met etenswaren gereed, zodat we zelf een lunchpakket kunnen samenstellen. Omdat in Kenia plastic zakjes verboden zijn, krijgt iedereen een broodtrommeltje. Voorzien van mijn lunchpakket betreed ik het park. In de verte ligt het Nakurumeer. Door de mineralen bevat het meer zout water. Dit trok vroeger miljoenen flamingo’s. Doordat het tegenwoordig meer en vaker regent stijgt het waterniveau. Dit komt door de opwarming van de aarde, legt Patrick uit. Omdat het meer geen natuurlijk uitlaat heeft, kan het overtollige water niet weg. Het meer is met meer dan 60% uitgebreid en daardoor minder zout geworden. De enorme flamingo’s populatie heeft andere bestemmingen gezocht. Nog maar een paar duizend flamingo’s gebruiken het Nakurumeer. Op de oever zie ik direct buffels. De dieren liggen onder de bomen in de schaduw. Onder iedere boom ligt een groepje buffels. Terwijl we langs de oever van het Nakurumeer rijden, zien we Velvet en Colobus monkeys. Groepjes zebra’s en impallas grazen naast elkaar. In het meer zwemmen pelikanen en aalscholvers drogen hun vleugels op de dode bomen. Door de stijging van het water, zijn bomen onder water komen te staan. Door het zoute water zijn veel bomen afgestorven. Op de oever, tussen de bomen, lopen waterbokken. Deze antilope soort heb ik nog niet eerder gezien. Patrick vertelt dat een waterbok relatief veilig is in het park. Bij een aanval kunnen zij een bittere smaak aan hun lichaam toevoegen, waardoor ze vies smaken. Drie spelende warthogs maken zich hier niet druk om. Zijn rennen en springen tussen de andere beesten door. Een grappig gezicht. Veel dieren komen samen bij de riviermonding. Hier stroomt vers zoet water het meer in. Rond de monding liggen groepen pelikanen. Onverstoorbaar zoekt een Malibu in het ondiepe water naar eten. Twee kraanvogels doen hetzelfde op de kant. We stoppen bij een picknickplaats. Hier is ook sanitair. Het voelt spannend wetende dat hier ook wild voor kan komen. Waarschijnlijk maken wij te veel herrie voor hen. Silvia snijdt vers fruit en samen met het lunchpakket smaakt het prima. Na de korte stop vraagt Patrick ons goed op te letten op neushoorns. Zij komen vaak voor in dit gedeelte van het park. We treffen wel giraffen, zebra’s en buffels. Net als ik denk dat we teruggaan en dat ik het zonder neushoorns moeten stellen, staan aan de horizon zeker tien jeeps bij elkaar. Daar moet iets zitten. Als wij arriveren blijken er drie neushoorns te grazen. Vanuit onze truck kijken wij mooi over de andere auto’s heen. Het zijn Witte neushoorns, herkenbaar aan hun brede bek. Ze kijken even op en lopen tussen de auto’s door. Het stof van het droge zand stuift op. De campsite voor vandaag ligt net buiten het park. Een keurig terrein met redelijk sanitair. Er staan ook enkele vooropgezette tentjes. Deze kunnen gebruikt worden. Omdat er niet genoeg zijn, zet ik mijn eigen tentje op. De tent staat binnen enkele minuten. De zon is al onder wanneer ik naar de bar loop. Er blijkt geen koud bier. Het wordt gehaald en kan ieder ogenblik arriveren, verontschuldigt de barmedewerker zich. Ik kies als alternatief een soort Apple cider. Geen beste keuze. Het bier komt inderdaad, maar het is nog niet gekoeld. Tijdens het eten drink ik een lauwe Tusker bier.