Zanzibar > Afscheid van Zanzibar

Wanneer ik wakker word had ik eigenlijk al thuis moeten zijn. Ik heb ‘s nachts enkele keren het toilet moeten bezoeken. Ik besluit de Imodium op te voeren om vannacht op de vlucht geen problemen te hebben. Bij het ontbijt beperk ik mij tot een toast met suiker en thee. We kunnen vandaag tot elf uur op de kamers blijven. Patrick heeft twee kamers geregeld waar we de bagage neer kunnen zetten en waar we later vandaag nog kunnen douchen. Ik breng mijn bagage naar één van de kamers. Het is eb. Het strand en rotsen voor de lodge zijn drooggevallen. In de resterende watertjes, hebben zee-egels hun heenkomen gezocht. Lokale mensen zijn op zoek naar visjes en garnalen in de poeltjes. Het water in de poeltjes is warm. De zon warmt het water goed op. Ik wandelen zo’n honderd meter uit de kust. Ik kom uit op een zandbank. De bank leidt richting het dorp Nungwi. Hier ligt ook de Aluna Beach bar. Ik bestel cola. Hier staat een aanduiding dat dit de meest noordelijke plek van Zanzibar is. Terug in de lodge krijg ik bericht van Henk. Hij is in het hotel in Dar es Salaam. Men wilde hem omboeken via Nairobi, maar dat wilde hij niet. Nu blijkt dat hij alleen niet meer op de KLM vlucht geboekt kan worden, terwijl hij daar al voor ingecheckt was. Misschien zien we hem nog op Schiphol. Om één uur gaan we met bijna de gehele reisgroep terug naar de Aluna garden restaurant. Gisteravond hadden we Alexandra gesproken. Zij komt uit Spanje en is de manager. Via haar hebben we een tafel gereserveerd. Omdat we om zes uur richting de luchthaven vertrekken, is het zaak om nu iets te eten. De volgende mogelijkheid is misschien pas rond middernacht aan boord. Ook nu kies ik voor twee voorgerechten. Ik durf patat of een burger nog niet aan. Aan het einde van de middag neem ik een douche in één van de twee overgebleven kamers en trek de kleding voor de terugreis aan. Ik heb nog één schone broek, T- shirt en trui. Om zes uur geef ik mijn reistas aan Mossa. Dit is dezelfde chauffeur als van de eerste dag. Het is een kleine twee uur rijden naar de internationale luchthaven van Zanzibar. Voor ons hangen donkere wolken. Ook de wind neemt toe. Het duurt niet lang voordat de regendruppels vallen. Ook wordt het donker. In de regen en in het donker is het lastig rijden over Zanzibar. Mensen schuilen onder afdakjes en verkopers dekken snel hun handelswaar af. De barbecues langs de kant, om vleesspiesjes te verkopen, roken flink door de aangetrokken wind. Plotseling wordt alles donker rond ons. De stroom is uitgevallen. Niemand lijkt zich hier heel druk om te maken. Waarschijnlijk gebeurt het vaker. Snel gaan in de kraampjes eigen lampjes aan. Wanneer we Stone Town inrijden is er weer licht. Dit is niet voor lang. Net voor de luchthaven zien we weer alles donker worden. Ook de slagboom voor het parkeerterrein heeft hier last van. Het duurt even voordat de slagboom weer werkt. Voor het luchthavengebouw nemen we afscheid van Patrick. We geven hem nog wat geld dat we over hadden uit de fooienpot. Hij moest tenslotte ook een dag langer werken. Snel loop ik het luchthaven gebouw in. Ik heb geluk. De dame bij het priority boarden wenkt mij. Ik kan bij haar inchecken en ben direct aan de beurt. Veel maakt dit natuurlijk niet uit, want het toestel vertrekt alleen met alle passagiers. Voor de douane vul ik een formuliertje in. Dit voelt een beetje al nutteloos, maar het is een verplichte stap in het proces. Met een exit stempel loop ik naar de gate. Een klein uurtje later start het boarden. De vlucht KL515 vliegt eerst naar Dar es Salaam. Een vlucht van hooguit twintig minuten. In Dar es Salaam gaan mensen van boord, wordt het toestel snel een beetje schoongemaakt en bijgetankt. Tot onze verrassing komt ook Henk binnen. Met heel veel gedoe is het hem gelukt om toch op de KL515 vlucht te komen. Reizen we toch nog allemaal tegelijk naar Nederland.