Tanzania > Musoma bij het Victoriameer

Tijdens nacht waait het behoorlijk en vallen er een paar spetters. Gelukkig staat de tent stevig. Met het geluid van het water op de achtergrond slaap ik heerlijk. Doordat andere reisgenoten gekozen hebben voor een huisje, heb ik nu een dubbel matje. Voor Afrikaanse begrippen slaap ik uit. Rond half acht stap ik onder de douche. De douche is warm, heet zelfs. Ik moet de warme kraan iets minderen voor een lekkere temperatuur. We hebben vandaag een vrije dag. Er bestaat een mogelijkheid om met een boot te varen op het meer. De prijs gaat per boot. Er is maar beperkt belangstelling. Ik besluit dit niet te doen. Als alternatief ga ik met een reisgenoot lopend naar het plaatsje Musoma. Andere reisgenoten gaan met een tuk-tuk naar het dorpje. Direct buiten de poort van de Watvilla Beach lodge zijn vissers bezig hun vangst aan wal te brengen. Vanuit de kleine kleurrijke houten boten brengen zij de vis aan wal. De opbrengst valt tegen. In sommige boten liggen maar enkele vissen. Verderop is een kwekerij. Hier worden gevangen vissen gehouden in drijvende kooien tot de vis verkocht kan worden. De lodge ligt zo’n tweeënhalve kilometer van de markt in het centrum van Musoma. We passeren visverwerkingsbedrijven en een schooltje. De kinderen die buiten spelen komen naar het hek om te zwaaien. Ook de mensen op straat reageren enthousiast. Jambo, Jambo, klinkt het veelvuldig. In het centrum bestel ik een cappuccino bij een bakkertje. Ik bestel er ook een koek bij. Vanaf het terrasje kijken we naar de mensen die voorbijlopen. De koffie smaakt prima, de koek is wat droog. Wanneer ik ook naar het toilet wil, blijkt dit een hele opgave. Een serveerster loopt mee. Ik moet door een smal rommelig steegje. Ik kom uit op een binnenplaats. Een man graaft hier het riool open. Achterin staan primitieve toiletten. Prima voor mij. We steken de straat over en lopen de markt op. Overal bevinden zich kleine kraampjes met uiteenlopende goederen. Zoals Patrick geadviseerd heeft, vraag ik of ik foto’s mag maken. De meeste mensen vinden dit goed, maar ik respecteer ook de keuze van de mensen die dit liever niet hebben. Vanaf de markt lopen we naar de oever van het Victoriameer. De veerboot staat op het punt van vertrekken. Hoewel de boot al behoorlijk vol is, komen nog mensen aangerend. Ik vraag me af waar de boot heen vaart? Gezien de grote van de boot zal het geen overtocht over het meer zijn. Bij een klein winkeltje kopen we iets te drinken. Het is warm en dit maakt dorstig. Daarna lopen we terug naar de Watvilla Beach lodge. Onderweg maakt een jongen een gebaar van eten. Ik heb nog een half flesje cola over. Ik geef het flesje aan hem. Ik koop wel weer een nieuwe. We zijn precies op tijd terug voor de lunch van Silvia. In de middag ga ik even in mijn tent liggen. Terwijl ik lig hoor ik de wind toenemen. Het tentdoek klappert flink. Blijft de tent wel staan? Eén van de andere tenten, waar nauwelijks bagage in ligt, schuift over het terrein. Snel wordt de tent verzwaard met stenen. Aan het einde van de middag gaan we met een groepje op vogeljacht. Rond de lodge zitten verschillende vogels. Zwarte wouw, kingfishers, wevers en ibissen. Het meer is een ideale plek voor hen. Wanneer we terug keren, zijn we op tijd voor de prachtige zonsondergang. De zon zakt in het meer. ‘s Avonds na het eten neem ik nog een biertje. De barruimte is bezet. Een lokaal gezelschap is komen eten. Wanneer ik bij de receptie op de bank ga zitten, zak ik diep in de bank weg. Ik houd het bij één drankje. Ik voel de houten latten van de bank in mijn rug. Rond half elf ga ik mijn tentje in. De wind is inmiddels gaan liggen.